Hoe we het voor elkaar krijgen vraag ik me wel eens af maar er is wel altijd iets aparts als LG Meers naar Nijmegen gaat voor het jaarlijkse festijn in de Gelderse stad. Is het niet op het sportieve vlak dan wel op de manier hoe er te geraken.
Ook dit jaar werkte de NS geweldig mee om alle lopers in Nijmegen te krijgen, dus niet. Vanuit het zuiden moest men er rekening mee houden dat er bussen reden tussen Roermond en Swalmen. Na flink wat “gegoogle” (neologisme ?) besloten we om 08.00 uur in Meers te vertrekken. Onderweg naar Sittard merkte Paul Smeets, meeliftend bij mij met Mieke en Willem Duckers, dat hij in zijn auto in Meers nog een tas vergeten had. Nabij Intratuin maakten we dus een 180 graden demarrage richting Meers. Het weer zat niet mee en het vermogen van een Panda is ook niet zo groot dat we het zouden halen om gelijk met de rest mee te reizen met de trein. Aldus werd besloten dat we, voor de 2e keer die ochtend Meers uitrijdend, gelijk zouden doorkachelen naar Swalmen om daar aansluiting te vinden bij de rest van de groep.
In Swalmen aangekomen, Willem had al een paar keer geopperd dat zijn “ideale voorbereiding” nu helemaal naar de knoppen was (????), bleek dat we veel vroeger dan de rest waren. We reisden dus gevieren in een bijna hele lege trein door naar Nijmegen. Paul, bijgekomen van de “schrik”, begon ondertussen met een opsomming van voordelen van het vergeten van zijn tas. Hij is een meester in het ombuigen van situaties ! ( haha) In Nijmegen aangekomen, heeeeel vroeg, vergat Mieke ook haar tasje met de Mega-Mindy loopschoenen bijna in de wagon en kon Paul genietend daarvan met een grote smile op zijn gezicht het tasje aan Mieke geven.
Bij Cafe de Muis arriverend bleek dat de eigenaar net geopend had. We waren in principe een half uur te vroeg. Nadat we na een poosje een kopje koffie hadden gedronken kwam de rest van de groep binnen bij de Muis. De groep was echter niet compleet want door een “incident” bij de damestoiletten in Nijmegen liep een gedeelte daar ook weer eens vertraging op. Voor uitleg hieromtrent is het wellicht mogelijk om eens te zoeken op trefwoorden op het Web. Tik b.v. eens in: “Zuinigheid, gebruiksaanwijzing betaalde toiletten” of vraag het gewoon aan de “hindes” uit de loopgroep.
Waar gingen we ook alweer voor ? Och ja, niet alleen om eens goed te kunnen lachen maar ook om te lopen ! Na de gebruikelijke voorbereidingen bij de Muis, dit jaar werden de raarste “preparaten” gebruikt om maar zo goed mogelijk te kunnen presteren. De een smeerde iets op zijn benen een ander iets onder zijn neus.

Het “warm zetten” van de benen was wel een “must” want het regende behoorlijk voor de start. In feite was naar mijn mening de warming-up van 3 kilometer overbodig want het was best koud in de startvakken met die regen. De temperatuur daarentegen was perfect om een goede prestatie neer te zetten. Dit jaar liepen 32.000 mensen mee in Nijmegen! “Un momento dado”, Cruyffiaans voor op een gegeven moment, lopen op het hele parcours lopers want als de eerste loper binnenkomt is de laatste nog niet vertrokken.
Velen liepen ook vandaag weer een geweldige tijd. Natuurlijk ook weer PR’s ( voor de mensen die de eerste keer meeliepen ( grinnik) maar er werden ook tijden neergezet waar menigeen op voorhand had willen tekenen. Persoonlijk had ik vanaf half juli pas 215 kilometertjes in de benen, mijn langste trainingsloop bedroeg 12 km, ik was dus erg benieuwd naar wat er over zou zijn in de laatste kilometers. Geweldig gecoached door Etiënne en Tiny, zij hadden 1.15 uur in gedachten, 12 km/uur dus, heb ik 14 km heerlijk gelopen waarvan de eerste 10 kilometer in 12 km/uur gemiddeld. Na 10 kilometer had ik best nog wat over tot ik de bekende man met de hamer tegenkwam. Hij stond pal achter het rode vod van de laatste kilometer ! PAFFFF….. Een mokerslag…. De laatste kilometer was een lijdensweg…. Uiteindelijk finishte ik in 1.13.04 en liep een blije Marrrrrt te glunderen op de Groesbeekseweg.
Natuurlijk waren weer de sterke verhalen na afloop en werd er weer goed gedronken en nog meer gelachen. Diegene die de 5e keer meeliepen werden in het zonnetje gezet door onze coach. Peter Claessen beweerde trouwens dat onze 6e deelname een halve liter bier waard was, waar was die dan ?
Kortom er was een tevreden, blije, lachende maar ook vermoeide groep mensen uit Meers en omstreken die weer een dag hadden meegemaakt waar nog vaak over gesproken zal worden !

Met sporrrrrtieve grrrrroet,

Marrrrrt

PS Dankzij Paul waren we een 3 kwartier eerder terug in Meers dan de rest … 😉

Voor foto-impressie volg link

Hallo loopgroepvrienden,

Vandaag de 4e november stond de lange trainingsloop op het programma. Dit als voorbereiding voor de 7 Heuvelenloop in Nijmegen die over 2 weken plaats vindt.
Vertrek bij de voetbalclub in Meers om 9.00. We hopen dat iedereen het bericht had doorgekregen dat we niet bij het kasteel in Elsloo zouden starten. Cel legt de route uit voor de start. Van Meers via Stein naar de autoweg. Langs de autoweg over het fietspad naar Belgie. In Belgie langs de Maas terug naar Berg aan de Maas, met het veer over en dan via Urmond onder langs het kanaal terug naar Meers. Alles bij elkaar een kleine 19 km voor groep 2 terwijl groep 1 er rond de 22 zou gaan lopen. Het principe van groep 1 en groep 2 blijft gehandhaafd. Groep 1 zal een 3 tal km’s meer voor hun kiezen krijgen, zodat ze een flink stukje tussen de 13 en 15 km per uur kunnen lopen.

Mooi op tijd waren de lopers aanwezig. Robert, Gregor, Maurice P, Paul, Mieke, Vitto, Rico, Jose, Hans, Etienne, Lisette, Cel, Peter C, Jose, Erik L en last but not least Kas van Lisette en Etienne die op de fiets de bevoorrading ging meeslepen. Toen Gregor binnen was: hij vond het nodig om er nog een stukje van 3,6 km enkele reis van Elsloo tot Meers eraan vast te knopen. Voor Gregor zou dat vandaag als hij weer thuis was een kleine 30 km rennen betekenen. Niet voor mij weggelegd moet ik bekennen.

Om 9.03 vertrokken. Het weer om te lopen was super. Geen regen zoals gisteren. Meers uit, de brug over naar Stein en direct na de brug kreeg groep 1 al meteen een extra stukje werk. Zij moesten naar Jack Waayen en door oud Stein naar de autoweg lopen. Groep 2 liep langs het kanaal naar de autoweg. Alsfo we geklokt hadden met de stopwatch kwamen beide groepen tegelijkertijd aan bij de autoweg. Goed ingeschat van onze “Kootsj” – Cel. Met z’n allen de brug over en naar België. Na een stukje langs de Maas te hebben gelopen hadden, en we de eerste 5 km erop hadden zitten, hadden we onze eerste ravitaillering. Iedereen had z’n eigen doping bij zich en Kas liet zich gewillig zijn fietstas leegplunderen. Op dit punt zouden de wegen van groep 1 en 2 zich weer scheiden. Groep 1 kreeg er een lusje van 3 km bij en groep 1 zou langs de Maas blijven lopen.

Na een stel koeien en paarden van de weg gerend te hebben schoot het goed op met groep 1, ondanks het feit dat Jose veel te veel gegeten had gisteren (etentje van de zaak tot 12 ‘s nachts was nog niet verteerd) en dat Vitto’s diesel moeite had om op gang te komen. In groep 1 hadden we revelatie van de dag in ons midden. Erik L liep als een jonge god. Hij liet hiermee zien dat de blessure periode definitief achter de rug is. Bij het veer van Berg aan de Maas aangekomen had groep 1 ons nog niet ingehaald. Tijdens het wachten is Cel een stukje teruggelopen om groep 1 op te vangen. Op het laatst hadden ze een tempo van 15 op de km teller staan. Paul was blij toen ze bij t veer waren aangekomen, want het ging toch wel erg hard wist hij ons te melden. Inmiddels was de diesel van Vitto weer op gang gekomen en tijdens het wachten bij het veer is hij nog maar een stukje in richting Maaseik gelopen. Ik weet niet of hij daar nog een biertje heeft gepikt, maar hij was niet op tijd terug om met ons allen met het veer de Maas over te steken. We hebben hem daarna niet meer gezien. Ik hoop dat hij het gered heeft, maar Vitto kennende is dit wel goed gekomen. In Urmond hebben we ook nog een slokje gedronken, Paul de dijk versterkt met een flinke lading en heeft Etienne zijn zoon afgelost, want die had het inmiddels aardig koud gekregen op de fiets. Kas is het laatste stuk met ons meegerend. Toch leuk om te zien dat de jeugd langzaam aansluiting krijgt bij de “oudjes”.

Om 11.10 waren we weer terug in Meers bij de voetbalklub en moest Jose in een vaart ook een lading afleveren, want inmiddels waren bij haar ook alle darmen door elkaar gehusseld. Voor wie het niet weet, Erik L is nu 1 jaar bij de club en hij heeft vandaag zijn langste afstand ooit gelopen (een kleine 19 km). Een super prestatie. Deze trainingsloop heeft laten zien dat Cel de voorberedingsperiode voor Nijmegen goed heeft ingedeeld, want ik hoorde bijna niemand klagen dat hij of zij er compleet doorheen zat. Voor het naborrelen bij de Sjoester was het wat te laat geworden, maar dat gaan we zeker nog eens inhalen.

Groetjes Hans

Marathon Berlijn 2012-10-10
Beiden zullen we met gemengde gevoelens terug kijken op deze mooie en bijzondere marathon!
Vrijdagochtend arriveren we al om 10 uur ‘s ochtends bij ons appartement, aangezien we een uurtje moeten wachten gaan we de Kurfürstendamm al even verkennen, ’n kop koffie na een reistijd van 7 uur  smaakt dan uiteraard heerlijk!
Jeff en Jeanne zijn per vliegtuig vanaf Düsseldorf gevlogen en arriveren later in de middag! Jeff laat me weten dat ze dezelfde middag al naar de beurs gaan om zijn startbewijs op te halen.
Aangezien ik ook met de buren ben, en me een beetje aan hun programma wil houden, kan ik niet mee! Wij maken een mooie sightseeingtoer per bus door Berlijn, 22 jaar is het geleden dat ik er laatst was en wat is het veranderd! Jeff en ik houden wel telefonisch contact. De volgende dag is het programma precies andersom, Jeff en Jeanne bezichtigen de stad en wij gaan richting oud vliegveld Tempelhof voor de beurs. Deze is enorm groot en we zijn dan ook een paar uurtjes kwijt .  Vliegveld Tempelhof is indrukwekkend en speelde een grote rol na de 2e wereldoorlog toen Duitsland verdeeld werd en Berlijn in 4 zones werd opgedeeld! Daarna gaan we weer de stad in. Mijn benen beginnen van al dat slenteren behoorlijk zwaar te voelen dus ik besluit dan ook vroeg in de avond naar ons appartement te gaan, lekker met z’n allen aan de spaghetti! Om 8 uur ‘s avonds loop ik nog een kwartiertje los. Met Jeff spreek ik de volgende dag af om 8 uur bij de Hauptbahnhof! Dan hebben we nog een uurtje tot aan de start.
Doordat op zondag de U-bahn minder frequent rijdt komen we te laat op de afgesproken plek. Ik vermoed dat Jeff en Jeanne al vooruit zijn gegaan naar de start! Toch even bellen denk ik en dat is maar goed ook, ze staan nog steeds op ons te wachten! Gelukkig heeft Jeff de dag ervoor alles verkend en weet de snelste weg naar startvak E.
Eerst moet ik wel nog de wc op zoeken(vind je het gek dat ik in ons appartement niet kon, als er 3 mensen voor de badkamer staan te schreeuwen dat je moet opschieten). Aangezien er een lange rij voor de toiletten staat, gaat Jeff al naar het startvak! We spreken af waar we elkaar ontmoeten nabij de finish, mochten we elkaar mislopen!
Jeanne, Annemie en mijn buren Pieter en Ans zullen met de U-bahn naar km 24 gaan! Ik spreek met ze af aan de rechterkant, Annemie kan me hier mijn 2e gel aangeven. Hopelijk gaat het dit keer goed, want bij mijn eerdere marathons liep dat nog wel eens verkeerd. (bijv. zat ze met de kinderen bij Mcdonnalds i.p.v. de afgesproken plek).
Nog 1min.40 sec. wordt omgeroepen en ik sta nog niet in het startvak, nu word ik zelfs nerveus! Maar goed dat Jeff vooruit is gegaan, dit had hij niet overleefd! Dan het eerste kippenvelmoment: het startschot en we gaan allemaal onder een oorverdovend lawaai richting Siegessaüle, indrukwekkend! De weersomstandigheden zijn optimaal, een strak blauwe hemel en een graadje of 10, dit zou later oplopen naar 16. Nauwelijks wind, dus ideaal!
Onze doelen waren bekend. We wilden een pr lopen en hadden daar ook hard voor getraind! Ikzelf weet dat dit voor mij niet meer haalbaar is vanwege een slepende heup- bilspierblessure, waardoor ik in mijn loopbeweging word belemmerd. Ik heb zelfs overwogen om niet naar Berlijn te gaan. Maar Annemie, Pieter en Ans brachten me op andere gedachten! 2 pijnstillers en een zalf die we op de beurs gekocht hadden moeten wonderen doen. Jeff voelt zich wel 100% fit. Ik hoop dan ook voor hem dat hij een optimale tijd bereikt, zijn streven is onder de tijd van Wenen te duiken, nl. 3.18.
De eerste kilometers verlopen voorspoedig, al erger ik me aan mijn drinkbelt; deze wil maar niet goed sluiten. Straks geef hem ik wel af aan Annemie denk ik!
10km punt aan de Fernsehturm die met 368m het hoogste gebouw van Berlijn is, 70m hoger dan de Eiffeltoren in Parijs! 50 min. ! Ik mag niet klagen, het publiek is geweldig en ik voel me goed! Na 15km zit er iemand in mijn zij te porren, eerst wil ik kwaad worden maar zie tot mijn ontzetting dat het Jeff is. “Ik zie je graag Jeff,” zeg ik, “maar niet nu, je hoort een stuk voor me te lopen”. Jeff vertelt me dat hij al na 5 km een geweldige pijnscheut in zijn kuit kreeg! Ik zie tranen in Jeff’s ogen, ik heb erg met hem te doen! Hij heeft zo naar deze marathon toegeleefd! Hier wilde hij revanche nemen op Amsterdam. Jeff wil stoppen en ik kan me dat goed voorstellen, toch probeer ik hem ervan te overtuigen dat hij doorloopt tot km 24, want hier zouden onze supporters staan! Samen lopen we verder, vanwege de pijn kan Jeff het tempo niet volgen en lost.
½ marathontijd 1.45.30, ik ben tevreden en vanaf km 23 concentreer ik me op het publiek aan de rechterzijde, ik wil onze fans inlichten dat ze op Jeff moeten letten.
Km 24…25….26…27..Ik zie nog steeds niemand! Ach, ik pak wel ergens een stukje banaan of een gelletje van de organisatie, niet zo’n probleem, maar wat doet Jeff als er niemand staat? Ik maak me toch wel wat zorgen. Op naar km 30, de stijfheid in mijn heup begint nu toe te nemen, maar niet aan denken! Het is de 2e keer dat ik een drankpost mis omdat ik aan de verkeerde kant van de weg loop, niet erg slim van me! Ik besluit dan toch maar voorzichtig over te steken om wat te drinken, dit kost natuurlijk wel tijd!
30km punt bij de Gedächtniskirche in 2.30.59! nog 12 km te gaan! Het gaat me lukken! Er is een stand waar ze power gels uitdelen, ik neem er 1 van en wil deze openen. Dit is nog niet zo gemakkelijk als er geen schroefdop op zit, maar zo heb ik wel weer wat afleiding en de kilometers vliegen voorbij. Later krijg ik het geniale idee om hem met mijn tanden te openen. Nog 7 km te gaan en geen man met de hamer te bekennen, hoe zou het met Jeff zijn?
Niks kan me nu nog tegen houden. In de verte zie ik het Brandenburger Tor, 250m daarachter ligt de finish! De laatste meters word je als het ware gedragen door het publiek, ik finish in 3h.33min.10sec! Ja, ik ben blij dat ik het gehaald heb en mijn tijd valt ook nog enigszins mee. Nadat ik de medaille heb ontvangen, ga ik op zoek naar mijn buren, Annemie en Jeanne! Ik kan echter de plek niet vinden waar we hadden afgesproken. Dan maar naar de Hauptbahnhof, een vriendelijke Engelse loper leent me zijn gsm, ik vertel ze waar ik ben en na 10 min. arriveren zij ook! Nadat ze me gefeliciteerd hebben vragen ze of ik weet waar Jeff is! Ik begrijp dat ze nergens vanaf weten en vlug bel ik Jeanne die nog steeds op de plek staat waar we ons zouden treffen, wat een opluchting als ik hoor dat Jeff er net aan komt. Toch uitgelopen! Ongelofelijk!!!
Ik heb grote bewondering voor Jeff dat hij 37 km verder is gelopen met pijn, zijn nuchtere reactie hier op was, “ik moest wel doorlopen, want na 24 km stond er niemand, ik spreek geen Duits en hoe had ik dan anders na de finish moeten komen!”
Natuurlijk is hij teleurgesteld, maar ik hoop als we wat maanden verder zijn, hij toch trots is op zijn prestatie, want toch nog eindigen in 3.48 met een blessure, chapeau!
De marathon van Berlijn is een echte aanrader, een snel parcours, het is een geweldige stad en ik ga er zeker nog eens heen! Misschien samen met Jeff marathon Berlijn 2013!

Allemaal bedankt voor jullie reacties, Cel bedankt voor je support en schema’s
Willy & Jeff

Vandaag was het zover: ik ging mijn eerste wedstrijd rennen met Loopgroep Meers. Dit was de Passarellenloop in Vucht Dorp-Maasmechelen. We waren best met een grote groep, ongeveer 16 man waaronder 6 jonge deelnemers. Namelijk Cas, Rien, Collin, Inge, Lisa en ik. Van de volwassenen, Cel, Robert, Jan, Paul, Mieke, Richard, Brigitte, Jean, Vito, Inke. En we hadden natuurlijk ook onze supportersploeg bij ons namelijk Els, Mirella en Jesse, vader van Collin, Sandra, die te laat was doordat ze verdwaald was en Etienne, die helaas niet kon meedoen door een blessure.
Om half 11 was de start. Iedereen voor de 4.6 en 8.3 km, jong en oud, start tegelijk. Het viel me op dat er veel jongeren meededen van het Helix college.
In het begin heb ik even met Cel meegelopen en na 200 meter heb ik aangegeven aan Cel dat ik doorging. De route was over verharde en onverharde wegen waardoor we ook veel door modder en plassen moesten lopen. Toen ben ik nog even met mijn moeder meegerend en heb ik nog even gewacht totdat Collin bij me was. Samen met hem nog een stukje gerend. Daarna ben ik weer alleen verder gegaan en een eindje verderop vroeg een fietser of ik 4 km of 8 km deed. Ik antwoordde de 4 en vervolgens zei hij tegen mij dat hij met mij moest meefietsen omdat ik aan kop lag. Vervolgens heeft hij mij de weg gewezen en ben ik als eerste over de finish gekomen.
Achteraf hoorde ik dat Collin de afslag van de 4.6 km had gemist en de 8.3 km had gerend.
Vervolgens heb ik bij de finish gekeken hoe de rest binnenkwam.
Daarna zijn we het fietscafé de Passerel ingegaan waar de prijsuitreiking was. Hier hing een gezellig sfeertje. Er werd geklepperd met de speeltjes die iedereen had gekregen en er werd gejuicht voor iedere winnaar.
Ik heb een beker, een fles wijn en foto-album gewonnen omdat ik eerste was geworden op de 4,6 km.
Aansluitend was er een tombola waar alle deelnemers een prijs wonnen.  Cel won daar nog de extra prijs, een mini buitenhaard. Na de tombola zijn we weer naar huis gegaan.
Een zeer geslaagde en gezellige dag in België.
Ruben

Genietend van een prachtig najaarszonnetje op een terrasje onder aan de Slingerberg werd vandaag 30.09.2012 het nieuwe loopseizoen ingeluid. De eerste plannen  voor de komende trainingen en wedstrijden werden weer gemaakt…  Voor de meeste lopers werd hiermee een periode van meer of mindere inactiviteit afgesloten. De komende 10 maanden zullen voor de meesten van ons wekelijks weer 3 trainingen op het programma staan.
Laten we er met elkaar een mooi jaar van maken en hopelijk blijven we gespaard van allerlei blessures en andere nare dingen.

Hans bedankt voor je traktatie en de komende 53 jaar zijn je gegund.

Jan

De afgelopen maanden heeft onze trainer als eens vaker tussen neus en lippen door gezegd dat hij in 2013 aan Flanders Field Marathon gaat deelnemen. Intussen weet ik van twee mensen zeker dat ze aan deze marathon deelnemen: Paul en Cel. Bij de overigen heb ik nog gerede twijfel. Mocht je nog twijfelen of jij dat ook zou kunnen, lees dan eens bijgevoegd artikeltje. Ik heb het integraal overgenomen.
Mocht je dan nog twijfelen over de schoonheid van deze marathon lees dan het verslagje van Lydia over haar ervaringen.

  En na het lopen van deze marathon kun je nog lang nagenieten. Ik hoop dat we het volgend jaar met fors aantal 30-plussers aan de start zullen staan.

Jan

‘Marathon veilig voor hart 50-plussers’
BAARN – Een marathon is een zware inspanning voor senioren, maar gevaarlijk is het niet. Dat blijkt uit een onderzoek van de University of Manitoba.
Canadese wetenschappers onderzochten 25 gezonde hardlopers van 50 jaar of ouder die deelnamen aan de marathon van Manitoba. Een week voor de ruim 42 kilometer werd aan de hand van bloedtesten, een echo en een CT-scan bepaald hoe hun hart ervoor stond. Een paar uur, een week en drie maanden na de marathon werd dat opnieuw gedaan.
De onderzoekers ontdekten dat de marathonlopers van 50-plus evenveel schade aan hun hart opliepen als lopers van 18 tot 40 jaar. Dit effect bestond uit een kleine toename aan indicatoren van schade aan het hart in het bloed en tijdelijke zwelling en zwakte aan de rechterzijde van het hart. Deze schade was een week na het lopen van de marathon helemaal verdwenen.
“Er was geen bewijs voor permanente schade aan het hart bij 50-plussers die marathons lopen”, zegt Davinder Jassal.

De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het Journal of Cardiovascular Magnetic Resonance.
Door: Gezondheidsnet

Mijn eerste marathon weer na 5 jaar. De laatste was in 2007, de marathon van Eindhoven.
Daarom vond ik het wel weer tijd worden om weer eens te ervaren hoe het ook alweer voelde om een marathon te lopen. Op aanraden van Mieke koos ik voor de marathon van Ieper. Wat ik ook heel mooi vind aan de marathon van Ieper, is dat je voor 10 euro een stukje bijdraagt voor het onderhoud van het graf van een soldaat die daar gevochten heeft in de Eerste Wereldoorlog. Toch goed om er eens bij stil te staan.
Toen Mieke mij vertelde dat zij, Paul, Jan en Liesbeth ook mee zouden gaan naar Ieper, verheugde ik me nog meer op een leuk en gezellig weekend.
Eindelijk was het dan zover. We logeerden in hotel Regina. Erg leuk en ontzettend vriendelijk personeel. Het ontbijt was prima. Johan verzorgde het ontbijt. Een hele vriendelijke en enthousiast persoon en vooral Johan was erg gecharmeerd van Paul. Hij zelf had het ook erg naar zijn zin met ons aan het ontbijt geloof ik. We verbleven daar 2 nachten van vrijdag 7 september tot en met zondag na de marathon. We kregen er de gelegenheid om ons na de marathon nog te douchen. En het hotel lag aan het plein waar de finish van de marathon was, dus ideaal.
Het hotel lag tegenover een prachtig gebouw, de Lakenhallen. Hierin bevind zich de het In Flanders Field Museum waarin de gehele geschiedenis over de Eerste Wereldoorlog en Ieper getoond wordt. Jan en Frank zijn het museum gaan bezoeken, wat absoluut de moeite waard bleek te zijn. Verder waren er allemaal leuke eettentjes, waar je gezellig kon zitten en een hapje kon eten. Mieke wilde geen toetje, we moeten de lijn wel een beetje in de gaten houden. Dus een verwenkoffie dan maar. Lekker zo’n kopje koffie met een bonbon erbij. Nou een bonbon………het bleek een groot bord te zijn met allemaal lekkernijen zoals chocolade mousse, ijs, taartjes, slagroom. Het was veel meer dan een normaal nagerecht, en nog goedkoper ook. Was wel heel grappig. Met wat hulp van mij, is het toetje toch nog opgegaan.
Het was prachtig weer dat weekend. Tussen de 23-27 graden. Beetje wind, wat wel heerlijk was. Zaterdag toen we in Nieuwpoort waren om het startnummer op te halen, zijn we nog even met de tram naar de zee geweest. Daar hadden we alleen de pech dat van de 3 metro’s die elk uur reden, net die wij moesten hebben pech had gekregen en alle mensen die normaal over twee metro’s verdeeld waren nu in eentje gepropt werden. Dat was echt proppen. Maar het waren maar drie haltes en als je dan ziet hoe Liesbeth geniet van de zee. Dat was het ritje zeker waard.
Verder wordt er in Ieper nog een dagelijks eerbetoon gespeeld door klaroenblazers onder de Menenpoort. Zij spelen dan de Last Post. Echt prachtig!
En dan nu de marathon. Mieke had niets te veel gezegd. Het was een prachtige marathon. Gezellig druk en vooral gemoedelijk. Andre Mingneau, organiseert de marathon. Super dat hij je een hand komt geven bij het ophalen van het startnummer en succes wenst. En ook weer aan de finish, en ook nog weet wie je bent. Waar is dat nou nog? ’s Ochtends zijn we met zijn zessen in de auto van Frank en twee fietsen achterop naar de start in Nieuwpoort gereden. Jan in de hondenbak. We moesten hem toch ergens kwijt. Jan en Liesbeth zouden de auto weer terugrijden naar Ieper. Frank zou mee gaan op de fiets en Mieke en Paul zouden afwisselend met mij mee lopen en fietsen. De fietsers werden vanaf Nieuwpoort naar het 13 km punt begeleid om vervolgens hun loper op te wachten en te begeleiden tot aan de finish. Ook weer zoiets leuks van deze marathon.
De route was prachtig. 40 km natuur. Rustige, autovrije wegen. Door de velden met af en toe een prachtige boerderij. En de laatste 15 km langs het water en heerlijk in de schaduw van prachtige bomen. En de finish onder de Menenpoort door naar de Markt waar dan uiteindelijk de eindstreep voor de Lakenhallen was. Helemaal top wat mij betreft. Het was een warme dag, met een beetje wind. Het was toch zwaar om weer een marathon te lopen. Op een gegeven moment werd ik moe en oh wat wilde ik graag een stukje wandelen. Maar die vlieger ging niet op met Mieke bij me. Rennen blijven, dan maar iets rustiger. Frank mee op de fiets. Paul en Mieke die afwisselend met me mee liepen en fietsten. Het was een topbegeleiding! Onderweg nog gezellige mensen tegenkomen die zich ook door de marathon heen ploeterde. In het begin nog energie voor een praatje, maar hoe meer kilometers we achter ons lieten, hoe minder de praatjes werden. Ik wilde graag rond de 4 uur binnenkomen, liefst iets onder de 4 uur. Het is uiteindelijk 4 uur 12 minuten geworden.

Ik was heel blij met het resultaat. Ik heb dankzij Mieke niet gewandeld, ben blijven rennen. Natuurlijk heb ik de marathon zelf gelopen, maar ik heb ontzettend veel gehad aan de steun van Frank, Paul en Mieke. En wetende dat Jan en Liesbeth op mij stonden te wachten bij de finish maakte me sterk en kon ik de marathon met veel voldoening uitlopen. Ik ben trots op mezelf en de lieve mensen die mij dat weekend gesteund hebben. Ik heb weer een mooie herinnering aan dit weekend!
En de marathon van Ieper, is een echte aanrader!

Basil Maclear is de soldaat die ik geëerd heb en deze info heb ik over hem:  Basil Maclear (1881-1915) was een Iers rugby international. Hij was de kleinzoon van Sir Thomas Maclear, Astronoom in Kaapstad, Zuid-Afrika en de zoon van kapitein Henry Maclear, een officier in de Buffs. Hij werd later naar Fermoy, in de county Cork gestuurd door het Britse leger.
Net als collega-international Ernest Deane, werd Maclear gedood in actie tijdens de Eerste Wereldoorlog. Basil diende als kapitein bij de Royal Dublin Fuseliers bij de Tweede Slag om Ieper. Zijn stoffelijk overschot werd niet gevonden en zijn naam is opgenomen op de Menenpoort in Ieper.

Afgelopen donderdag hebben wij een training meegelopen.

Van mam hebben wij gehoord dat Cel ons ook wel eens een training wilde geven, en wij vonden dat geen slecht idee.

Cel, Jozef, Collin, het zusje van Collin, en wij hebben vanuit het voetbalveld in meers naar de veldschuur gerend, toen hebben wij op het fietsenpad vele oefeningen gedaan, ook hebben wij onze hartslag gemeten, dit vonden wij wel interessant om te weten.

Na deze trainingen hebben wij op de onverharde weg op en neer gerend, en zijn vanuit hier naar de kleedkamer gerend, naarmate het begon te regenen.

Wij hebben het een hele leuke training gehad, ook al waren wij nogal nat, wij vonden het een leuke ervaring!! Zeker voor herhaling vatbaar!!

Van Rien en Cas van Mulken.

Tijdens vasteloavend te Meers begon het allemaal. Tijdens het hossen en onder het genot van de nodige biertjes kwam vriendin Silvia Pepels tot het geweldige idee me over te halen om deel te nemen aan de trail in Gulpen. “Simoon!”zei ze “da’s echt zo ruig, een beleving die moet je mee maken”. “Joa” hoor ik mezelf nog zeggen en voordat ik het überhaupt besefte was de inschrijving bij onze vriend Patrick Franken geregeld. Ik, de relaxe zelve, liet het op zijn beloop totdat Sil bij me in maart kwam polsen of ik al wat heuvel kilometertjes had gedaan.

Jazeker…. vol overtuiging op de zondag met loopgroep Meers!  “Nei manne,” dat was echt niet voldoende voor de dikke 30 kilometers. Hè wat?  30 kilometer?? Jezus Sil…dan moeten we gaan heuvelen. En daar gingen we loopjes in omgeving Gulpen doen. Tjonge…dat zijn geen heuvels meer. Een zeer prachtige omgeving en wie sjoen os Limburg is.

Enfin na de loopjes met Silvia en onze eigen Jean Houben met hond Chico van loopgroep Meers voelde ik me enigszins voorbereid op de Koning van Spanje. En daar gingen we in een druilerige, regenachtig, zelfs wat frisse zondag in mei naar Gulpen. Wat een festijn aldaar. De sfeer is alles behalve gespannen zoals de wegwedstrijden hier in de omgeving maar erg gemütlich en gezellig. Er wordt wat gegrapt en over de “vot” gelachen.

Na een snelle start van de 11,5 km waren de trailers van 30,6 km 20 minuten later aan de beurt. De Schotse doedelzak meneer begeleidde ons naar de start. En daar gingen we…in de strontregen, kou en wind. O ja en zeer veel pratsj. Na een kilometer of 2 was ik op zoek naar Jean en zijn trainingsmaatje Manon.. die zouden nu toch wel voorbij zijn gekomen? Bedenk U beste lezer / loper: men start met 400 trailers. En een hele meute was me al gepasseerd. Silvia vloog weg bij de start, ik heb nog net kunnen roepen: ”Bestel mich mer un piepke bie de finish“ ( er stond een biertent als drankpost bij de finish!!). Na wat geduldige minuten zag ik allereerst Manon in verte aankomen. Ze maakte een wenkgebaar met een bedrukt gezicht,  waardoor ik kon opmaken dat ik vooral niet moest wachten. Oké..de pas erin…maar ging ik dan echt de resterende kleine 30 km alleen lopen? Kom op, verstand op nul en lopen.

Gelukkig heb je echt niet het gevoel dat je daar alleen loopt. De vele enthousiaste trailers om je heen maken het zeer aangenaam en geen solo evenement. Met enige vermelding dat je in het dialect geen praatje kunt maken, want de meesten die ik heb gesproken waren woonachtig boven de rivieren. Voor hun was het een uitje met een mooi verblijf in ons heuvelachtig Limburg. Ik voelde enigszins trots door mijn lijf stromen.. maar tegelijkertijd voel je ook nog de inspanning die je levert. Door de honderden draaipoortjes, modder, weilanden, waterpassage  tot aan je knieën verder lopend in  soppende schoenen, zigzaggend door de koeienvlaaien die her en der op de weilanden lagen, klauterend over boomstronken oftewel de trail die je aan het doorstaan bent.  Bij drankpost 1 stonden oude bekenden drank te voorzien.  Na een praatje werd ik verzocht door te lopen.  Ik hield de boel een beetje op: ha, ha! Halverwege hadden de nodige trailers om me heen het zwaar en viel er een doodse stilte. Jammer ik was nog wel in voor een praatje. Totdat ik Chef van de organisatie op het parcours tegen kwam. Op zijn mountainbike, en ook met de nodige pratsj op zijn rug, hield Patrick op het parcours toezicht. Een zwaai, lach en een schreeuw moedigde mij, maar ook de medelopers, aan om een stapje harder te lopen. Jawel  the show must go on.En de nodige uurtjes gingen voorbij, echter de kilometertjes leken niet zo voorbij te gaan. Na drankpost 2 te hebben bereikt leek de finish enigszins dichterbij te komen. Even nog de nodige bossen en velden doorlopen en daar was de lange- berg- aanloop naar de finish. Met bloed, zweet en tranen ( dit klinkt als de site www.mud sweat trails .nl) hoorde ik na 3 uur en 16 minuten op de berg meneer de doedelzak. Wat een aangenaam geluid. Rollend de berg af en zo over de finish waar inderdaad Silvia met een “piepke” klaar stond. Proficiat Silvia met je 5^e plek en prijs!

Dankjewel Patje voor deze geweldige trail en ervaring. Sil en Jean voor de voorbereiding en training, wellicht dat we volgend jaar meer lopers van loopgroep Meers ons mogen vergezellen.

Cheers Simoon

Coach Cel kijkt tevreden terug op deze Overmuntheloop.

Wegens winterse omstandigheden in februari werd de loop verplaatst naar 19 mei. We kregen eigenlijk vanwege de hitte een halve herhaling van de Venloop. Er werd al met rode gezichten en natte ruggen, met veel moeite om de pen in goede richting te houden, ingeschreven. De coach uitte zijn bezorgdheid, door al reeds wat consumptiebonnen uit te delen.

De radeloosheid en wedstrijdspanning was nu al reeds ten top! Vooraf waren de jeugdlopen. Rien van Mulken en Funs Kuijpers beten het spits af………..en hoe:  een 4^de en 5^deplaats en dat ook nog met trek- en duwwerk. Als een tornado spurtten ze weg, ons vol ongeloof achterlatend. Naast Rien en Funs verschenen er nog 2 kinderen van ouders van de loopgroep van Meers aan de start in  Urmond. Finn Roumen, zoontje van Simone, werd 5^e in een tijd van 4.22. Verder liep ook Lisa Blokzijl mee, dochtertje van Robert Blokzijl. Haar tijd is helaas niet terug te vinden in de uitslagen.

Op de 10.345m. was de start een stuk rustiger. Daar iedereen wist dat het een zware race zou worden. Liefst 13 leden van onze Loopgroep gingen de strijd aan. Ook onze coach Cel kreeg een compliment van organisator Wil de Wauw.

Gunter Geens uit Herentals was niet te kloppen. Hij werd gevolgd door Ron Wijnen. Onze Loopgroep Meers was in dit veld van lopers overal aanwezig. Met Robert Blokzijl voorop knokte iedereen voor zijn plek in de uitslag.

De commentatoren zorgden voor een van een ludiek verslag, dat soms de sportiviteit deed ondersneeuwen. Zoals de ‘tassenloopster’ die het zo al moeilijk genoeg had, werd als nieuwe loopmode belicht!

Zo werden door onze loopgroep genoeg ereplaatsen vergaard. De zoon van Vito werd 3^de op de 3.3 km. En een eerste plaats voor Tiny Boelhouwers in haar klasse, gevolgd door ereplaatsen voor Lisette van Mulken,  Sjef Thiele, en Louis Kooymans. Maar ook zijn er minpuntjes aan de uitslag, zo vind ik Robert Blokzijl en meerdere lopers niet terug in de uitslag. Robert liep  b.v.  42.20 en Jan Coumans 47.42. Ook zijn  er namen verwisseld, hetgeen dan een 3^de plaats opleverde in plaats van 2^de .

Deze minpuntjes werden meer dan goed gemaakt door de  sfeer en de tombola!!

Ik wens iedereen een leuke sportzomer met veel ZON.

Coach Cel (klik hier voor sfeerverslag)