In voorjaar kondigde Cel al aan dat we in het najaar een wandeltocht gingen organiseren met LGM voor de gezelligheid. Dit terwijl we toen nog druk bezig waren met de voorbereidingen van het weekendje Ardennen.± 5 weken geleden was het dan zover en zijn we samen gekomen voor de organisatie van de wandeltocht. De route was al klaar, want zoals jullie weten bereidt Cel alles al tot in de puntjes voor en verandert er dan niets meer.

Vervolgens was dan de vraag, wanneer,  waar de tussenstop en afsluiten en hoeveel mensen zouden zich opgeven.

Wanneer: werd na overleg met de huifkarmanager Guus 16 oktober. Tja, en dat hadden we niet beter gepland kunnen hebben. Afsluiten bij Piepke werd die avond al geregeld.

Een week later deelde Cokki de brochure uit van het Schippersbeurs Museum te Elsloo.Dit sloot perfect aan op ons wandeltocht. Dus daarmee was de tussenstop ook geregeld.Intussen hadden we via de mail geïnventariseerd of er mensen wilden deelnemen aan de wandeltocht en tot ons genoegen was het enthousiasme hiervoor groot.

Binnen een week al 30 deelnemers en uiteindelijk 44 deelnemers. Twee weken geleden hebben we nog wat laatste zaken te besproken zoals aanvangstijd, groepsindeling, wat gaan we eten, wie maakt wat. Woensdag voor de wandeling zijn Lisette, Brigitte en ikke en onze dochters naar de Macro geweest. Wat een lol onze dochters hadden, met de step door de winkel.

Zaterdag werd in de keukens lekker gebakken, Cel zorgde wafels, Lisette voor de vlaaien, Brigitte voor chocoladecake en ikke voor cake en gehaktbrood.

Zondag was het eindelijk zover.

Bij elkaar komen was 12.45 uur en rond 13.00 waren we toch bij elkaar.13.00 uur is de eerste groep gestart met veel kids onder hun hoede. Er werd lekker gewandeld, gespeurd, vragen beantwoord en gekletst. En natuurlijk beelden getild. Wat woog het beeld ook alweer 425 kg of was het nu 550 kg, wie zal het zeggen

Er zaten allerlei soorten vragen in verwerkt. Van politiek tot geschiedenis tot buurtinformatie. Bij het Schippersmuseum aangekomen stond koffie/thee en lekkers klaar. Hier werd lekker even uitgerust. Alleen hebben we onze bedenkingen over groep 2 of die gelopen of gerend hadden, omdat deze 2 minuten na ons binnen kwamen????

Na een korte rustpauze, kregen de kinderen een rondleiding van Cor (vrouw Cokki) en wij volwassenen een rondleiding van ons enige eigen clublid Cokki die ons alles wist vertellen over de Maas en boten van vroeger en waarom het museum Schippersbeurs werd genoemd. Heel interessant en ook de foto’s van vroeger van de overstromingen 1926 van de Maas en aanleg van kanaal. Hoe zat het ook alweer met die boten hoe kwamen deze weer terug bij het beginpunt??? Of het oude winkeltje en slaapkamers van vroeger. 

Hierna volgden ook de andere groepen die toe waren aan lekker bakkie en versnapering.Terwijl de eerste groep met de huifkar met Jodelmuziek richting Meers en Maasbandia vertrok en ze onderweg toch wel wat bekijk hadden, kregen de laatste groepen ook de rondleiding.

Rond 17.30 was iedereen weer in het Piepke bij elkaar. Hier werd het buffet met lekkere soepen, hot dog en brood/beleg geopend door Cel.

Om  18.30 was de prijsuitreiking, waar natuurlijk uitgebreid gediscussieerd werd over de antwoorden en sommige zelfs tot omkoperij overgingen (hé Willem). Maar er was maar een winnaar en dat was groep 4, welke zeer trots was.

Er werd gezellig gedronken en bijgekletst. Al met een super geslaagde dag.

De fotos kunnen worden gevonden in onze foto-gallerij

Groetjes Inke

Geef mij maar Amsterdam, want……….

Dat liedje speelde  door m’n  hoofd na 42.2 km. Ik had al gezien natuurlijk dat ik hier een pr liep: 3.24.23… ruim anderhalve minuut sneller dan in Rotterdam. Mijn race verliep voorspoedig, geen centje pijn tot aan km 30. Vooral het stuk langs de Amstel was heel mooi. Daarna werd het wat moeilijker, wat ik vooral merkte toen er een heel klein hellinkje was, een stijgingspercentage van slechts  3%. Ik viel helemaal stil. Verder kon ik het tempo ( 12.4 km/h) toch redelijk volhouden. En ja, na 40 km kan niks meer stuk!  De weersomstandigheden waren optimaal, al was het behoorlijk koud ‘s ochtends. Een oude trui aan in het startvak en deze 5 minuutjes voor de start weggooien, brengt dan uitkomst.

Wie echt zijn pr verpulverde was natuurlijk Gregor. Hij was dan ook helemaal in de wolken!! Voor de race vertelde hij me nog dat hij bij zijn eerdere marathons en dat nota bene nog wel in New York, Berlijn en Rotterdam steeds na 35 km de man met de hamer tegen kwam. Nou, mooi niet deze keer. Een hele mooie vlakke race: elke 5 km om en nabij de 24 min. De eerste 10 km hebben Gregor en ik samen gelopen, maar bij de drankposten had ik iets meer tijd nodig.  Bij mij is dat altijd zo als er iets te drinken valt! Zodoende moest ik telkens even versnellen om weer bij hem aan te sluiten. Daarom besloot ik alleen door te gaan. Ik stapte per ongeluk nog op Gregor’s  hiel. Gelukkig  had hij niks, maar misschien dacht hij wel vanaf dat moment “ ik moet voor die de Boer blijven!” Zo heb ik dan misschien ook wel mijn steentje bijgedragen aan z’n succes. Gregor dus als eerste van ons drie!! Dik 9 minuten sneller dan in R’dam: 3.23.

Ja, en dan Jeff: zoals gewoonlijk ging hij weer snel van start en na 25 km lag hij nog goed op schema. Hij  was zelfs zo snel dat Sjaan en Annemie hem niet hadden zien langs komen bij km 12. Ze vroegen aan mij waar Jeff was.  ”Iin ieder gaval niet achter mij,” antwoordde ik. Bij km 30 sloeg echter het noodlot toe voor Jeff. Zijn bovenbenen blokkeerden helemaal. Wat daarna volgde was een martelgang en het spreekt van grote klasse dat Jeff  toch nog de marathon heeft uitgelopen. Wat de oorzaak ook moge zijn, te snel gestart, te weinig gegeten, het blijft speculeren. Jeff zat er nogal mee en was teleurgesteld. Toch nog binnenkomen in 3.31 is echt geen schande! Ook dit hoort allemaal bij een Marathon!! Voor Jeff is het nu belangrijk om deze marathon niet door z’n hoofd te laten spoken. Volgende week schrijven we ons in voor Berlijn, en tegen die tijd gaat Jeffer weer met volle moed tegenaan. Sjaan, Annemie en Danielle waren voor ons weer van grote steun. Ik wil hierbij nog even vermelden dat Danielle zelf nog de 8 km heeft gelopen, om daarna weer vlug  richting finish te gaan voor Gregor!

Alles bij elkaar genomen was het een heel leuk weekend. Het begon heel voorspoedig.  Zaterdag waren we met Jeff en Sjaan aangereisd. Bij  de sporthallen Zuid hebben we ons startnummer gehaald en nog wat op de beurs rondgekeken. Bij  het Olympisch stadion troffen we Gregor en Danielle die nog  een wandeling in het Vondelpark wilden maken. We spraken voor de volgende dag af om 8.30 uur bij het stadion vak S. Iedereen ging toen naar zijn hotel.

Annemie en ik gingen nog op zoek naar een pizzeria zodat ik mijn koolhydraten nog kon bijvullen. Evenwel met een Tom Tom met verouderde kaarten is dat nog niet zo eenvoudig. De pizzeria die we zochten bestond al 4 jaar niet meer. Uiteindelijk toch nog iets gevonden, maar jongens, het valt niet mee als je een menukaart in handen hebt met de lekkerste gerechten en je moet dan voor een ordinair bord spaghetti met wat tomatensaus gaan. En Annemie tegenover me met een pizza quatro stagioni maar smullen. Na het eten nog wat losgelopen en toen alleen nog maar rust en vlak voor het slapen gaan mijn gebakje, een hanenkam gegeten. Ik doe dit altijd voor iedere wedstrijd.  Een rare gewoonte, ik weet het!!

Zoals afgesproken waren we zondag allemaal op tijd in het Olympisch stadion.Nadat we een flinke poen van onze vrouwen hadden gekregen, vertrokken we richting startvak. Hier schalde de muziek van wie anders dan André Hazes uit de boxen, heel toepasselijk het “bloed, zweet en tranen”. Jeff wist toen gelukkig nog niet dat deze titel zo van toepassing zou zijn op hem. Uiteraard kippenvel bij het startschot en daar gingen we vol goede moed…………!

Iedereen van de loopgroep Meers bedankt voor jullie support. Mieke bedankt dat we van je intervaltrainingen mochten genieten, en natuurlijk onze coach Cel, die zich weer de moeite had genomen voor ons een individueel  trainingsschema te maken.

Amsterdam, jij ook bedankt!!

Willy, Jeff en Gregor.

Passerellenloop Vucht Dorp – Maasmechelen

02 oktober 2011: een leuk ongedwongen loopje van 4 of 8 km aan de overkant van de Maas op z ’n Belsj. Dat bleek wel toen Lisette de vraag stelde waarom ze haar emailadres moest achterlaten. Daarop kreeg ze als antwoord: “Nou, dan sturen we jouw foto op”. Alleen een startnummer kregen we niet. Dus dan zullen ze zelf wel bekijken welk gezicht mooi bij een naam zou passen? Ben ik eens benieuwd welke knappe foto ze mij gaan opsturen?

We waren met een leuk gezelschap. Lisette en Etienne, Paul en Mieke, Richard en Brigitte, Inke, Jan die meteen herkend werd door een voor hem onbekende loopster. “Ja, wat wil je met zo ’n ouwe rot in het vak.” Dat waren niet mijn woorden Jan. Verder waren Sandra, Robbert en natuurlijk onze trainer Cel ook van de partij. De vrouw en kinderen van Robbert en vriend en zoontje van Sandra waren onze toeschouwers. Dat is natuurlijk altijd heel leuk.

Paul bleek toch een beetje zenuwachtig. Hij wilde graag met Chris de 4 km lopen. Hij had spierpijn van het slopen in hun huis. En wilde vooral rustig aandoen met lopen, dat bleef hij maar zeggen. Maar Chris belde af. Laten de vrouwen Paul toch nog in de steek. Dus zo zorgzaam als ik ben, ontfermde ik me over Paul. Uiteindelijk in mijn eigen voordeel, want Paul bracht mij naar een tevreden tijd van 40 min 40 sec op de 8,3 km. Dank je wel Paul!

Jan, Etienne en Richard hebben tot ongeveer 5 km samen gelopen. Bij de 5 km zette Richard nog even de pas erin, en dat terwijl de zondag zijn uitslaapdag is en dus al een beetje uniek is dat hij erbij was. Toch leuk, en hij liep ook nog een mooie tijd van 38 minuten op de 8,3 km.

Mieke wilde met Robbert mee. Als een haas ging Robbert van start. Dat ging even goed, maar toen voelde Mieke toch dat het iets te snel ging. Ze voelde zich niet helemaal lekker en besloot bij de splitsing van 4 en 8 km toch maar de 4 km te lopen. En dat heeft ze goed gedaan ook. Op 19 minuten kwam ze binnen. Het was een afstand

van 4,6 km. De winnende tijd bij de dames. Super!  Een mooie beker, een prachtige pennenset, een fotomapje en een mooie bos bloemen waren de prijzen voor Mieke. En dat voor 2 euro 50 inschrijfgeld.

Het was een prachtig parcours langs de Maas en door het mooie België. Bekend terrein voor de zondaglopers van de groep. Iedereen had ook naar tevredenheid gelopen. Het zonnetje scheen, was zelfs nog warm zo tussen de 20-25 graden. Dus gezweet werd er ook. Dat werd gewoon weggespoten met de FA pink passion van Lisette. Zelfs de mannen maakten er dankbaar gebruik van. Dus met geur van FA pink passion om ons heen gingen we met zijn allen naar het Café waar de prijsuitreiking zou zijn en de Tomboooooola waar vooral Etienne zich op verheugde. Mieke nam daar haar prijs in ontvangst en toen alle prijzen aan de winnende deelnemers uitgereikt waren ging de tombola van start. Iedereen had prijs. Maar de mooiste prijs ging naar Brigitte. Een ketting bestaande uit prachtige kroonjuwelen. Volgens mij zou de ketting die middag nog op Marktplaats komen te staan. Verder won Cell nog een leuk dambord voor in de camper. Er werden nog wat ‘mooie’ sjaaltjes gewonnen, een opbergdoos voor het naaigerei door Jan, een mooi horloge door Lisette, waarvan nog niet helemaal duidelijk was hoe die nou eigenlijk werkte, en Sandra had ook een mooie prijs. Ben je er eigenlijk al achter wat het is???

Al met al het was een gezellige ochtend. Leuke  loop en gewoon gezellig onder elkaar. Leuk sfeertje. Zeker voor herhaling vatbaar volgend jaar. Ik heb ervan genoten en verheug me heel erg op de 7heuvelen in november.