Goed nieuws voor stijve harken!!

Ga eens even zitten op de grond…  benen naast elkaar gestrekt voor je uit. ‘In langzit’ heet dat. Buig nu voorover en probeer, zonder de knieën te buigen, met de vingertoppen de tenen aan te raken. Lukt het? Ben je blij? Helaas……  want volgens recent onderzoek is er geen enkele reden tot juichen. Tenminste, als je een lange afstandloper bent.  
Onderzoekers (1) lieten een aantal hardlopers deze zgn. ‘sit-and-reach test’ doen. Vervolgens testten ze bij diezelfde proefpersonen hoe efficiënt ze tijdens het hardlopen met hun energie omgingen.  En wat bleek: de meest efficiënte lopers scoorden het slechts op de lenigheidtest!
Goed nieuws dus voor de stijve harken onder ons. Want des te efficiënter je loopstijl, des te sneller je kunt lopen bij een gegeven energieverbruik. Anders gezegd: als 2 lopers dezelfde conditie hebben (die wordt meestal uitgedrukt door de VO2-max), dan hoeft het niet zo te zijn dat ze evengoed presteren op bijvoorbeeld een marathon. De meest efficiënte van de twee zal het snelst zijn! En de kans is dus groot dat de stijfste van twee het snelst is.  De resultaten werden bevestigd in een ander onderzoek, waarin ze de lenigheid van de kuitspier als maat voor de lenigheid van de loper namen (2).

Moeten hardlopers vanaf heden alle rek- en strekoefeningen uit hun trainingsplannen schrappen? Nee! Ten eerste gaat het hier om een statistisch verband. Er is geen causaal verband aangetoond. En ten tweede: het is al langere tijd duidelijk dat er een verband bestaat tussen lenigheid en blessuregevoeligheid. Dus toch maar blijven rekken………

(1) Charles L. Dumke van het Department of Health, Leisure and Exercise Science van de Appalachian State University in Boone USA.
Hij publiceerde zijn bevindingen in het International Journal of Sports Physiology and Performance, vol. 5, june 2010

(2) Onderzoeken op dit gebied zijn oa gedaan door Tamra Trehearn van het Department of Health and Human Performance in Lincoln, Nebraska USA. Gepubliceerd in The Journal of Strength and Conditioning Research, vol 23 2009.

Zevenheuvelenloop 2010

Subtitle: Comeback 3.0

Allereerst wil ik beginnen met verzoek om de zondag van de Zevenheuvelenloop toe te voegen aan de lijst van traditionele feestdagen zoals Nieuwjaarsdag, Carnaval, Pasen enz. enz. Naar deze zondag wordt door duizenden mensen toegeleefd als ware het de hoogmis van het hardlopen. Voor de dit jaar aan de start verschijnende leden van LGM in ieder geval.

Na een groot aantal op deze Zevenheuvelenloop gerichte trainingen stapten we met maar liefst 18 leden en een aantal supporters vol

goede moed op de trein in Sittard. Het voelde nogal frisjes aan maar gedurende de treinreis kwam het zonnetje tevoorschijn. Naderhand op de dag bleken het ideale omstandigheden om voor velen een goede prestatie neer te zetten.

Traditiegetrouw gingen we op zoek naar café de Muis, ondergetekende had een maand geleden al gereserveerd, om aldaar de nodige laatste cafeïne in te slaan en de sterke verhalen over de vorige edities de revue te laten passeren. Naar mate het tijdstip van vertrek naar de kleedruimtes aanbrak werd men wat rustiger en stiller; gezonde wedstrijdspanning.

Een aantal leden had ervoor gekozen om de tassen bij de Muis te laten, anderen gingen gewoon naar de kleedruimtes onder de “banken”. Er werd wel duidelijk afgesproken dat we ons onder de “rode boog” zouden verzamelen om dan gezamenlijk te gaan in lopen. Dat die boog naderhand Groen bleek te zijn mocht geen probleem zijn. (wisseling hoofdsponsor)

Eenieder koos voor een eigen warming-up en daarna ging ieder naar zijn/ haar eigen startvak. Onze “toppers” met oa. Willem, Jeff en Mieke stonden heel ver vooraan en zelf stond ik met een 8-tal leden in vak groen.

Dat de omstandigheden ideaal waren bleek uit het feit dat men bezig was om een nieuw wereldrecord te plaatsen op de 15 km. Wij mochten deel uitmaken van dat peloton, fijn.

Tijdens het weghangen van mijn vest raakte ik de overige leden uit mijn groep uit het oog. Tijdens het lopen naar de startstreep bleef ik maar rondkijken en had ik het gevoel dat ze voor me moesten zitten. Daardoor startte ik redelijk snel, mijn streven was om na die ontzettend lange periode van blessure en operatie een tijd neer te zetten van 1.15 en om eens te genieten van de omgeving. Nou ik heb genoten en liep vrij ontspannen. Na een kilometer of 4 kwam ik tot de conclusie dat de overigen toch wel achter me zaten. Het liep heerlijk, “vleugels”? Bij het 5 km punt dacht ik 22. 26 te zien, 4 seconden langzamer dan vorig jaar?! Naderhand bleek ik dat niet goed gezien te hebben en zat ik 1.04 boven de tijd van vorig jaar, het gaf me wel moed.

Bij het 8 km punt dacht ik nog waar ben je nou mee bezig? Even een inzinking, maar al gauw herpakte ik me weer. Tot aan de 11 km heb ik bewust niet meer op mijn Garmin gekeken maar ik had wel een goed gevoel.

Toen kon ik het niet laten, ik moest ff kijken en rekende al snel uit dat ik dik onder de 1.15 uit zou komen. Misschien zelfs 1.10! Ik vloog als het ware naar beneden, Nijmegen in, alweer die “vleugels”. Ik heb nog nooit zo gemakkelijk gedaald. En maar rekenen. De 1.09 en nog een paar seconden is mogelijk!!

Tijdens de laatste kilometer, eigenlijk tussen 750 en 400 meter kwam ik de man met de hamer tegen. Velen hadden die onderweg al “gezien” , ik niet! Moe maar ZEER VOLDAAN bereikte ik de finish in 1.08.08…… maar 30 seconden langzamer dan vorig jaar! De laatste 5 km liep ik nog in 21.40.

COMEBACK 3.0 is een feit!

Zwaaiend naar het thuisfront kwam ik over finish, waarna ik met met een Smile van hier tot ginder rondliep. Zielsgelukkig… De tranen stonden in mijn ogen…

Naderhand bij de Muis bleken de nodige PR’s gesneuveld te zijn. Willem D liep als allereerste Meersenaar een geweldige 1.03.31. Een record dat nog lang in de boeken zal staan als hij zelf niet een poging waagt om het weer eruit te lopen. Ook de “meisjes uit de Maasband” mogen we natuurlijk niet vergeten, beiden minuten eraf, Inke zelfs 12 minuten sneller. Petje af !!!

Allen hadden goed gelopen en er waren alleen maar tevreden gezichten. Mede daarom smaakten de pinten, het overige “nat” en het eten ook prima. We hebben dit jaar ook daar gegeten, lekker voor een redelijk prijs overigens.

We namen afscheid bij Muis met de mededeling dat we alvast wilden reserveren voor 20 november 2011 en dat we dan met 3 man voor de 5^e keer aanwezig zullen zijn; Willem, Peter en ondergetekende.

Graag willen we dan een herinneringsmedaille voor ons eerste lustrum. Haha.

Al met al alweer eine Supersjoenendaag met veel gezelligheid, saamhorigheid en goede prestaties!

Een nieuwe feestdag is toegevoegd aan de kalender!

Op naar het volgend evenement.

met sportieve groet,

Marrrrrt

P.S. De foto´s van deze race staan in ons fotoalbum

Op weg naar Marseille – Cassis 2010 ,

Zaterdag 30 oktober vertrokken uit diverse windrichtingen (vliegveld Weeze, Schiphol en München) collega’s om te gaan deelnemen aan de 32ste halve marathon Marseille – Cassis 2010.

Vol goede moed verzamelden zich 270 deelnemers op de luchthaven van Marseille, waar het toen nog droog was.

Helaas veranderde het weer en begon het te regenen, deze regen wist van geen ophouden. Tot het vertrek uit Marseille maandag 1 november heeft het bijna constant geregend.

Op zondag 31 oktober stond de halve marathon gepland. De bussen stonden om 08.00 uur klaar om iedereen naar de start te brengen.  Daar aangekomen stonden de trainers van Run2Day en 360grad klaar om alle TenneT-ers naar de start te begeleiden.

Gelukkig kon bij de start nog geschuild worden in de catacomben van het stadion van Olympique Marseille. Om 09.30 uur was de officiële start met 15000 deelnemers en 10 minuten later was iedereen vertrokken op de loodzware route naar het mooie Cassis.

De route naar Cassis gaat over de Col de la Gineste, een mooie klim met prachtige uitzichten. Op deze dag was het echter veranderd in een grijze, grauwe route met tegenwind en enorm veel regen en hagel.

Boven op de col had je er 10 km opzitten waarvan er zeker een 6-tal zijn die je kunt vergelijken met een stijgingspercentage zoals onze wel bekende slingerberg. Daarna was het voornamelijk afdalen met hier en daar nog een venijnig klimmetje.

Aha lekker afdalen….. Ja vergeet het maar ook hier zijn diverse mensen de man met de wel bekende hamer tegen gekomen. Wel moet ik zeggen afdalen, wat mij niet zo makkelijk afgaat, is voor sommigen alsof ze vanuit een raketbasis zijn weggeschoten.

Nabij de finish in Cassis stonden alle Tennetsupporters klaar om de 250 gestarte TenneT-ers te onthalen.

Het klassieke, kleine Cassis was compleet verregend, alles stond onder water. Een klein gedeelte van de route was zelfs omgetoverd tot een snelstromend riviertje.

De snelste Tennettijd werd gelopen in 1.25.54. Zelf had ik een tijd van 1.37.13. Deze tijd was goed was voor een zevende Tennettijd.Geen slecht resultaat (vind ik zelf) gezien de omstandigheden.

Moe, voldaan en ondanks de vele regen en de enorme tegenwind hebben 249 TenneT-ers de finish behaald, een ongekend goede prestatie!

Vanuit Cassis werd iedereen met bussen van de organisatie terug naar Marseille gebracht. Helaas bleek dit met de “franse slag” georganiseerd te zijn en konden de bussen de stroom deelnemers niet aan. Veel deelnemers moesten hierdoor erg lang wachten op vervoer terug naar Marseille.

In het schitterende hotel weer aangekomen en na een lekkere douche en wat rust begon mij de dorst weer parten te spelen.Iets verder dan het hotel lag een gezellige Irish Pub (zaterdag avond al ontdekt!).En op een of andere manier kon ik de drang om weer terug te gaan naar deze pub niet weerstaan.

In de pub (15.30 uur) samen met wat collega’s hebben wij onder het genot van “een” Ierse pint (schijnt een halve liter te zijn) de gehele wedstrijd nog eens geanalyseerd.
Net op tijd (19.30 uur) voor het grote diner was menigeen al weer goed hersteld en werd er gefeest tot de DJ naar huis wilde. Op flink aandringen mocht er nog één nummer gespeeld worden, waarna de tent gesloten werd. Om 02.00 uur met zware benen stappen mijn collega’s en ik in de laatste bus richting hotel. Er zal toch iemand moeten sluiten?

Maandag morgen 1 november om 08.00 uur zat ik weer aan het ontbijt.Voor vertrek hebben we nog een wandeling (in de regen) door de stad Marseille gemaakt. Hier waren de gevolgen van de stakingen in bepaalde gebieden van de stad nog duidelijk zichtbaar.

Ondanks het slecht weer en een ervaring rijker toch een geslaagd weekend in Marseille. Ook nu weer is gebleken dat gezelligheid goed te combineren is met sportiviteit.

Op naar de volgende uitdagingen 7 heuvelenloop van Nijmegen en/of de Winterlauf Aachen. Alle deelnemers van Loopgroep Meers succes.

Gr. Willem

Bewaak de balans!

Hardlopen is een simpele sport, wordt vaak beweerd: hoe meer je traint, hoe beter je loopt. Maar wie alleen maar meer kilometers afwerkt, ervaart de keerzijde.

Op een gegeven moment blijkt vooruitgang dan een illusie. Niet alleen beginners, maar ook ervaren lopers kunnen die fout maken.

Lopen is niet voor iedereen zomaar hetzelfde.

Het is cruciaal om te leren welke bouwstenen bij elkaar passen en zo een juiste balans tussen in- en ontspanning te vinden. Daarbij is het van belang dat je traint met een concreet doel voor ogen.

Bepaal vervolgens hoeveel tijd je aan die doelstelling wilt spenderen, uitgaande van wat je allemaal al in het dagelijkse leven doet. Maak je training zo specifiek mogelijk voor het gewenste doel, wat inhoudt dat je voldoende op wedstrijdtemponiveau traint.

Ongeacht de afstand waarvoor je kiest en de tijd die je wenst te investeren, zou het trainingsschema elke week moeten bestaan uit een mix van tempolopen, intervaltraining en duurlopen. In de voorbereiding op Nijmegen hebben we deze mix ingebouwd.

Door de snelheidstraining verbetert het bewegingspatroon, de beenkracht en de duur van het grondcontact. Tevens went het lichaam aan een hoger tempo.

De duurlopen zijn de voornaamste bouwstenen: zij bevorderen het uithoudingsvermogen (cardiovasculair). Hier heb je profijt op alle afstanden.

Een goede voorbereiding omvat 3 trainingen per week: duurloop, intervaltraining en tempotraining. 

De maanden oktober, november en december zijn drukke maanden voor de loopgroep.

Oktober: hele en halve marathon in Eindhoven en marathon in Etten-Leur.

November: Zevenheuvelenloop in Nijmegen.

December: winterloop in Aken

Hele en halve marathon in Eindhoven:

Voor de halve en hele marathon was het opletten geblazen!

Jeff nam deel aan de hele marathon. In de voorbereiding heb ik veel aandacht besteed aan het lopen in het juiste tempo. Belangrijk voor Jeff was zuinig om te gaan met zijn energie en zijn tomeloze inzet wat te matigen. In de voorbereiding is hier veel aandacht aan geschonken.

Energie moet je sparen, zeker voor de marathon.  Op een tijd van 3.28.52 mag je als atleet en coach trots zijn: nog geen minuut van de gestelde eindtijd.

De deelnemers aan de halve marathon hebben allen ervaren hoe moeilijk het is gedegen de eindstreep te halen. Alles moet eerst je ondervinden, en die leer is belangrijk voor lang loopplezier.

Onze Willem Duckers was de snelste in een tijd van 1.35.39 gevolgd door Robert Blokzijl die de man met de hamer tegen kwam. Erik Blommers realiseerde een goede 1.44.56 en Etienne van Mulken 1.48.46. Jammer dat Richard Dirix niet op volle kracht kon lopen vanwege een blessure. Met een blessure kan een wedstrijd een echte martelgang zijn.

Sandra liep de 6 km en ook zij keek tevreden op haar wedstrijd terug. 

Paul Smeets kijkt met voldoening terug op de hele van Etten-Leur. Hij is op de weg terug na een aantal minder geslaagde optredens. Wellicht heeft hij op de hele in de toekomst nog een aantal verrassingen in petto.

Tot slot: Willem Duckers heeft voor een internationaal succes gezorgd. In het uiterste zuiden van Frankrijk liep hij op de laatste zondag van oktober een ´doorweekte´ halve marathon. Over het wel en wee van deze wedstrijd zal Willem nog in een artikeltje berichten.

Iedereen Proficiat!

Cel Thans (coach)