ALWEER  ONVERGETELIJK !!!

Zondag 20 november j.l was alweer een onvergetelijke dag voor LGM …. Zowel in positieve zin als negatieve zin.

Laten we maar met het slechte nieuws beginnen, dan zijn we daar van af .

“Good old Jan Coumans” maakte niet de meest leuke dag in zijn loopcarrière mee. Eerlijkheidshalve moet ik er bij vertellen dat ik persoonlijk niet helemaal op de hoogte ben van Jans loopcarrière, maar wat ik wel weet dat de meesten onder ons zich nog menig paar schoenen moet laten aanmeten om hem te overtreffen. Kortom, Jan werd waarschijnlijk tijdens het lopen door een andere atleet geraakt waardoor hij een vreselijke smak maakte over de uitsteeksels van de zgn. nadar.  Na zijn onfortuinlijke val werd onze Jan dan ook gelijk afgevoerd naar een van de ziekenhuizen in Nijmegen. Terwijl de meesten al lang en breed aangeschoven waren bij café De Muis en onder het genot van menig glas gerstenat of iets anders zaten op te scheppen over hun prestaties, zat Jan bij de EHBO afdeling. Mieke wist hem gelukkig te traceren en waren we “gerustgesteld” over Jans toestand. Later op de middag, de meeste buikjes waren al rond gegeten, kwam Jan binnen. Als toen iemand had gezegd dat hij terugkwam van de open Nederlandse bokskampioenschappen voor weltergewicht (seniorenklasse), hadden we het ook geloofd.

De dag begon goed, in groten getale waren we op station Sittard met zijn allen bij elkaar gekomen. Zenuwen ??? Persoonlijk niet, ondergetekende kwam terug na een rotjaar achter de rug hebbende en wilde gewoon lekker ontspannen de 15 km uitlopen en !!!!! Natuurlijk gaan voor het 5^e kruisje achter zijn naam tezamen met Peter Claessen. Willem Duckers moest helaas verstek laten vanwege een hardnekkige blessure. We hadden het over zenuwen. Ja, toch wel bij sommigen… ik moest genieten hoe er als een schoolklasje op elkaar werd gereageerd over het wel of niet afstempelen van het treinkaartje… haha…

De treinreis verliep spoedig tot Den Bosch, al raakte het buiten steeds mistiger en frisser. Onderweg werden we aangenaam verrast door een paar heerlijke wafels gebakken door enkele dames van de loopgroep. In Den Bosch speelde zich een complete “farce” af met de loopgroep. Maar goed dat we niet heimelijk gefilmd werden, want het leek  allemaal een beetje op Banana-split. (Rol) trapje op en (rol)trapje af… haha…

Onderweg werd er vaak nog stevig gelachen om onnozele opmerkingen over en weer tussen de lopers. Opmerkingen die kant nog wal sloegen; de Zevenheuvelenloop is ongeveer de leukste dag van mijn leven, hoorde ik achter me.

Bij aankomst in Nijmegen was het een stuk kouder en mistiger dan bij ons in het mooie Limburg. Snel op weg naar de warmte en gezelligheid bij De Muis. Daar aangekomen begonnen de vaste rituelen. Een van die rituelen is het wc-bezoek. Aha… Na een dergelijke dag wordt de rekening voor het water weer opgeschroefd. Bij de muis wordt steevast een bakje koffie gedronken en daarna begint het nog met het aanvullen van ander benodigd vocht en worden flinke happen in broodjes en bananen genomen om goed voorbereid aan de start te staan.

Zoals we ingedeeld waren in startvakken begaven we ons ook naar de start. De snellere lopers zitten ook meestal eerder aan het bier bij De Muis! Aha… De weersomstandigheden om te lopen waren gewoon goed geworden. Ook het publiek was in een bijzonder goede stemming. Doordat ik mezelf had voorgenomen om die dag een coachende rol te gaan spelen voor Lisette en Peter, zag ik zelfs dat Lei Marten, Nota’s man,  met de kinderen ff op-en-neer was gereden om te sporten. Ik riep nog: “Alaaf de Koelekop, 6 moal elluf joar!!” haha

Mijn rol als coach, “haas” beviel me goed, helaas kon ik Lisette niet aan een nieuw PR helpen. Na 4 jaar als een “gek” gerend te hebben over het parcours viel me dit jaar pas echt op hoe mooi het is…. Mooi maar ook zwaar…

Terug bij De Muis kwamen de sterke verhalen uiteraard. Peter en ik zaten rustig als 2 oude ervaren “zevenheuvelenloop-rotten” te kletsen toen de hoofdkootsj ons in het zonnetje zette voor onze 5^e deelname op rij….Het enige echte Lustrumglas staat inmiddels te pronken in mijn kast in de kamer.

En toen we een paar pilsjes op hadden begon tot ons door te dringen dat het wel erg lang duurde eer Jan Coumans terug was….. Het slechte nieuws had zich snel verspreid. Mieke heeft contact opgenomen met de ziekenhuizen en het wachten was begonnen…

Rond 17.00 uur kwam een aangeslagen Jan binnen, hij klonk nogal positief, dat nam iets van onze ongerustheid af. Jan bestelde nog wat te eten om zijn hongerige maag te vullen en rond kwart voor zes keerden we weer terug naar het station in Nijmegen. De terugreis verliep vlot…en iedereen maakte een voldane indruk…….

Op het incident met Jan na, kan men weer spreken over EINE SUPERSJOENEN DAAG !!!!

Met Sportieve Groet,

Marrrrrt

Zaterdag 5 november Maasvallei Stokkem, Oud Dilsen België 

Vertrek om 14.00 uur parkeerplaats Havantia te Meers richting België naar “De Maasvallei” (volledig omheinde wandel- en recreatiegebied bij Dilsen Stokkem) in twee auto’s . Willem zijn auto volgeladen en Richard zijn bus en hij heeft uit eenzaamheid zijn vriend Röbke erbij gevraagd, zodat hij niet alleen tussen de dames zit. Richke en Röpke hebben hetzelfde tenue aan, de olijke tweeling

Bij de ingang € 1 per persoon betaald en starten maar!Eén groep ging de 13 kilometer (rode pijltjes) lopen en één groepje de 11 kilometer (de groene pijltjes).

Beide groepen zijn samen gestart, Inke en Brigitte wilden aanvankelijk 9 kilometer lopen, maar Jan vond het geen goed idee om 2 dames alleen door dat gebied te laten rennen en bood aan om mee te lopen. Al gauw werd besloten om voor de groene route van 11 kilometer te gaan. Dan hadden we ook wat “bergen” om te belopen.

 Na een paar honderd meter waren we groep 1 al kwijt en hebben we de groene route voortgezet, door de modder, soms geen paden te zien en over boomstammen. 

De eerst berg kwam in zicht, super stijl, en bijna niet op te dribbelen zo steil.

Stukken tussendoor gelopen en dan weer dribbelen, maar op de top aangekomen, een super uitzicht op de bossen om je heen, uitzicht op Outlet Maasmechelen en DSM.

De route was erg afwisselend, door bos, rondom het meer en langs een moeras.

Het meer met zuiver donkerblauw water is prachtig en vooral nu in de herfst met alle mooie kleuren.

Bij het meer aangekomen zagen we een soort koe in het blond en bruin met grote hoorns, om hen niet te storen hebben we rustig gelopen en de beheerder van het terrein kwam met zijn auto voorbij en heeft de “Schotse Hooglanders” aan de kant gedreven.

So far so good, een eindje verderop had een hooglander echter mindere goede zin en op het moment dat Inke langs hem wilde lopen zette hij met zijn horens de aanval in.  Inke kon nog net wegspringen, de rest sprong ook maar achter de bomen weg om nog een aanval te voorkomen. Dat was ff schrikken. We zetten de tocht voort langs het water en daar kwamen we weer dezelfde hooglander tegen die het niet zo leuk vond om ons weer te zien, even gewacht en toen snel langs gesprint.

Daarna de volgende berg op gedribbeld, deze was geasfalteerd,  met eveneens weer een mooi uitzicht. Even foto’s maken.

De andere groep was er nog niet. Dus hebben we buiten het gebied nog een kilometer gerend zodat we 12 kilometer in totaal hadden afgelegd.

Na een paar minuten kwam ook de andere groep aan. Zij hadden veel moeite gehad om de pijltjes te volgen en hebben dus een bepaalde lus twee maal gelopen.

Groep 2 heeft maar liefst vier bergen getrotseerd. Het tempo was daarbij hoog en als Richard niet had opgelet was Lisette bijna vermist geweest.

de schrijfsters

Zondag 30 oktober 2011:  “D.Day” 

De dag van de 20 km-training!!  Althans voor ondergetekende en enkele dames. Met een uurtje langer liggen waren er toch nog enkele laatkomers. Nou daar gingen we met een groep van 15.

Het begintempo is gelukkig relaxed. We lijken nu zelfs meer op een theekransje. Er wordt volop gepraat. 

Via Elsloo lopen we België binnen en dan gaat het verder door een mooi gekleurd herfstlandschap langs het water, de “Maasbeemdergreend” om precies te zijn.  

Bij de 6 km hebben we een drinkpauze. Dankzij de aanwezigheid van 2 “bezemwagens” maakt hier iedereen gebruik van. 

Onder de gesprekken hoor ik vlagen van tijden 3.38 / 3.30 en jaartallen van gelopen marathons, dit terwijl ik al blij ben als ik deze training uitloop! We komen op een stukje Passerellenlooproute en hier krijgen we nog een stukje geschiedenisles van Jan.

Bij ondergetekende begint het gemis aan voldoende training op te spelen. Ik ben blij met Paul, die oppert om een stukje van een bezemwagen gebruik te maken.  Ik wissel met Mieke die hierdoor ook aan haar training van die dag kan beginnen. 

Samen met Etienne volg ik nu de groep. Dan is het tijd voor een groepsfoto.  We worden mooi “ingelijst“ door Jan. 

We vervolgen de weg langs een weg met veel gekapte bomen. Iets later komen we in Meeswijk en uiteindelijk bij het veer in Berg. Vanaf hier ga ik weer meelopen en ook Etienne begint met lopen, hoewel niet geheel vrijwillig…. 

José loopt nog goed voorop maar heeft niet voldoende energie om een aantal lopers van repliek te dienen. “Wacht maar, mijn tijd komt nog!”

Via de haven lopen we nu terug naar de start en niemand haakt meer af. Uiteindelijk hebben de fanatieksten zo’n 22/23 km erop zitten en de rest zo’n 21/22 km.

Iedereen is voldaan en volgens Mieke zal het rustig zijn die middag in Meers…

Loopgroep Meers sluit weer een mooie training af!!!  Complimenten lopers!!

Sandra Bots