Wenen 2011

Vrijdag 15 april was het zo ver.

Na weken van trainingen vlogen we naar Wenen.De vlucht verliep voorspoedig en goed.

Zaterdagochtend gingen we het startnummer ophalen en daarna toch maar even kijken waar de finish was.

Lekkere taart gegeten (Sacher) en daarna spaghetti,maar ooohhh wat viel dat slecht. 

De hele avond en nacht diarree en toen kwamen de zenuwen.

Zondagochtend na een licht ontbijt was het zover. Op naar de start.

Klokslag negen uur vertrok ik, één van de 32.000.

 Na een paar kilometers kreeg ik in de gaten dat mijn horloge het niet deed en moest ik puur op snelheid lopen.

Bij negen kilometer stond Jeanne, die me toeriep: “Denk aan je snelheid, je gaat te hard!” Na 26 kilometer stond ze er weer en toen riep ze, dat ik 6 minuten voor lag op het schema. Ze had namelijk ook een bandje om wat Cel had gemaakt. De laatste kilometers moest ik iets inleveren. Ik durfde niet veel te drinken, want mijn maag deed nog altijd raar, maar ik kon het tempo toch nog redelijk volhouden.Tenslotte is alles toch nog goed gekomen, met een tijd waar ik niet van had durven dromen 3.18,19. ‘s Maandags hebben we de hele dag nog vol op genoten van Wenen en op dinsdag zijn we weer naar huis gevlogen.

 Ik had dit niet kunnen waar maken als ik niet zo’n goeie coach had gehad .Cel nogmaals hartelijk dank voor alles wat je voor me gedaan hebt. 

 Op naar de volgende marathon in Amsterdam.

Groetjes Jeff.