Wiekentjeweg!
Twee maanden was het warm en droog, maar op de vrijdag dat een delegatie van de loopgroep Meers met hun gezinnen voor een weekendje ontspanning naar de Ardennen reist, is het behoorlijk koel en regent het pijpenstelen. Aangekomen bij “La petite Montagne” te Malmedy worden wij welkom geheten door een unieke Belgische geurmelange van toiletten, riolen en zweetvoeten.
Maar schijn bedriegt! Dit blijkt het begin van een hartstikke gezellig weekend te zijn.
Nadat de schrobber door sanitaire – en andere voorzieningen is gehaald, werd een overheerlijke avondmaaltijd genuttigd. Macaronie met sla, augurken en zilveruitjes stond op het menu. En reken maar dat er van gesmuld werd. Daarna was het tijd om te kienen. Jong en oud deed er aan mee. De kienorganisatie was in handen van Inke en Etienne. Deze laatste ontpopte zich als een heuse “nummeromroeper”. Inke hield als “nummercontroleur” de touwtjes stevig in handen. Er werd om prachtige prijzen gestreden. Een wandklok, schriften, een spiksplinternieuwe WC borstel, een prachtige foute schemerlamp uit 1956 en nog veel meer pronkte op de prijzentafel. Het toeval wilde dat de eerste 10 prijzen door de vaders gewonnen werden, die …even toevallig…aan dezelfde tafel zaten. Liederen als ‘Olé Olé ” en “het is stil aan de overkant..” vulden de ruimte. De kinderen, maar ook een paar moeders en oma’s keken aanvankelijk ietwat gespannen. Naarmate de avond vorderde werden hun gelaatsuitdrukkingen ronduit sip. Al snel snapten de vaders dat het beter was als de kinderen de prijzen mochten uitzoeken. En dat zorgde weer voor breed lachende gezichten al om. Na het kienen was er nog tijd om onder het genot van een borrel een kaartje te leggen of om gewoon wat te kletsen. De jeugd zocht weliswaar de slaapvertrekken op, maar van slapen was vooralsnog geen sprake. Tegen 1.15 uur ’s nachts gingen de laatste “grote mensen” naar de slaapzaal.
Zaterdagochtend verraste ons het weer met een stralende zon. En Cel Thans verraste ons met een stevig ontbijt met spek en ei. Cel heeft daarmee bewezen dat hij ergens de genen van een chef kok in zijn lijf heeft. Na de afwas, waarbij de mannen zich deze keer zeer verdienstelijk toonden, stond een potje voetbal op het programma. Niet zomaar een potje, maar een bikkelharde titanenstrijd tussen de jeugd en de volwassen. De jongelingen lieten zich van hun allerbeste kant zien. Zowel de meisjes als de jongens voetbalden alsof hun leven er van af hing. Wij denken dat het een revanche op het kienen moet zijn geweest, waardoor het vuur in de jeugd aangewakkerd werd. Zelfs echte voetbalcracks als Robert en Richard kregen het er warm van.
Tegen de middag ging, onder de bezielende leiding van Cel, een klassieke bergwandeltocht van start. In het prachtige natuurgebied rondom Chödes valt van alles te zien. Bergen, dalen, stromende beekjes, vogels, bos en heel veel landschapsvormen met bijzonder gesteente. Menig geoloog zou er zijn vingers bij aflikken. Af en toe werd er een pauze ingelast om van de lunchpakketten te genieten. De kinderen waren vooral enthousiast van het water. Hier en daar moesten ze natuurlijk ook even klimmen. De dertigers en veertigers onder ons waren onder de indruk van het uithoudingsvermogen van de kids ………en van de twee oma’s in het gezelschap …..Liesbeth en Els. Naarmate de tocht vorderde sloeg de vermoeidheid toch bij iedereen toe. Ook bij Angel, de enige viervoeter in ons gezelschap. Na zo’n 15 kilometer wandelen in iets meer dan 4 uur was het dan ook goed rusten in de plaatselijke herberg.
Dat vond ook Sandra Blok, want zij heeft samen met haar partner een kleine zoon in Buggy door berg en dal geduwd, getrokken en gedragen.
In de vroege avond werden de barbeques opgestookt. Dat gebeurde “met hindernissen”, want de stroom viel enkele keren uit. Peter en Maurice maakten het vlees gereed. Aan een lange eettafel stilden wij onze honger en dorst met …….du pin, du vin …et boef avec salades et des sauses. Later die avond ontstond er een afwissellende brij van bezigheden. Barcelona klopte Manchester onder de belangstelling van een groepje voetballiefhebbers. Die zaten gespannen naar het “grootbeeldscherm” van de caming TV van Cel te kijken. Boven vielen de eerste kinderen in slaap als gevolg van de lange wandeltocht. Anderen zaten gezellig aan een kopje koffie of een glaasje wijn. En uiteraard werd de dag uitgeluid met een potje toepen. Hoewel Peter vandaag zijn “toeppiek” bereikte door Robert meermaals te kloppen, waren het de heren Dirix en de fam. Blokzijl die het tot het allerlaatst uithielden. De winnaar is bij de redactie niet bekend gemaakt.
Op zondag begon de dag met een grote receptie. Inke Deckers was jarig en dat moest gevierd worden. Er werd gezongen en er was een heus feestontbijt. Bij gebrek aan beter was de stoel van Inke versierd met een bezem, wc papier, bananen en een kleine slinger.
Na het ontbijt werd de accommodatie grondig opgeruimd. Vervolgens vermaakte de jeugd (en een paar grotere lummels, inclusief Lisette) zich nog even op het voetbalveldje. Anderen maakten een laatste korte wandeling. Het weekend werd afgesloten met verjaardagsvlaai van Inke. In de vroege middaguren togen de aanwezige “Loopgroep Meers gezinnen” weer richting Nederland.
Met dank aan de organisatoren!
C’etait merveilleux! Of te wel…het was geweldig!
Klik op ons huisje om de foto`s van het weekend te bekijken in ons fotoalbum:
Peter Claessen.