Marathon Berlijn 2012-10-10
Beiden zullen we met gemengde gevoelens terug kijken op deze mooie en bijzondere marathon!
Vrijdagochtend arriveren we al om 10 uur ‘s ochtends bij ons appartement, aangezien we een uurtje moeten wachten gaan we de Kurfürstendamm al even verkennen, ’n kop koffie na een reistijd van 7 uur smaakt dan uiteraard heerlijk!
Jeff en Jeanne zijn per vliegtuig vanaf Düsseldorf gevlogen en arriveren later in de middag! Jeff laat me weten dat ze dezelfde middag al naar de beurs gaan om zijn startbewijs op te halen.
Aangezien ik ook met de buren ben, en me een beetje aan hun programma wil houden, kan ik niet mee! Wij maken een mooie sightseeingtoer per bus door Berlijn, 22 jaar is het geleden dat ik er laatst was en wat is het veranderd! Jeff en ik houden wel telefonisch contact. De volgende dag is het programma precies andersom, Jeff en Jeanne bezichtigen de stad en wij gaan richting oud vliegveld Tempelhof voor de beurs. Deze is enorm groot en we zijn dan ook een paar uurtjes kwijt .
Vliegveld Tempelhof is indrukwekkend en speelde een grote rol na de 2e wereldoorlog toen Duitsland verdeeld werd en Berlijn in 4 zones werd opgedeeld! Daarna gaan we weer de stad in. Mijn benen beginnen van al dat slenteren behoorlijk zwaar te voelen dus ik besluit dan ook vroeg in de avond naar ons appartement te gaan, lekker met z’n allen aan de spaghetti! Om 8 uur ‘s avonds loop ik nog een kwartiertje los. Met Jeff spreek ik de volgende dag af om 8 uur bij de Hauptbahnhof! Dan hebben we nog een uurtje tot aan de start.
Doordat op zondag de U-bahn minder frequent rijdt komen we te laat op de afgesproken plek. Ik vermoed dat Jeff en Jeanne al vooruit zijn gegaan naar de start! Toch even bellen denk ik en dat is maar goed ook, ze staan nog steeds op ons te wachten! Gelukkig heeft Jeff de dag ervoor alles verkend en weet de snelste weg naar startvak E.
Eerst moet ik wel nog de wc op zoeken(vind je het gek dat ik in ons appartement niet kon, als er 3 mensen voor de badkamer staan te schreeuwen dat je moet opschieten). Aangezien er een lange rij voor de toiletten staat, gaat Jeff al naar het startvak! We spreken af waar we elkaar ontmoeten nabij de finish, mochten we elkaar mislopen!
Jeanne, Annemie en mijn buren Pieter en Ans zullen met de U-bahn naar km 24 gaan! Ik spreek met ze af aan de rechterkant, Annemie kan me hier mijn 2e gel aangeven. Hopelijk gaat het dit keer goed, want bij mijn eerdere marathons liep dat nog wel eens verkeerd. (bijv. zat ze met de kinderen bij Mcdonnalds i.p.v. de afgesproken plek).
Nog 1min.40 sec. wordt omgeroepen en ik sta nog niet in het startvak, nu word ik zelfs nerveus! Maar goed dat Jeff vooruit is gegaan, dit had hij niet overleefd! Dan het eerste kippenvelmoment: het startschot en we gaan allemaal onder een oorverdovend lawaai richting Siegessaüle, indrukwekkend! De weersomstandigheden zijn optimaal, een strak blauwe hemel en een graadje of 10, dit zou later oplopen naar 16. Nauwelijks wind, dus ideaal!
Onze doelen waren bekend. We wilden een pr lopen en hadden daar ook hard voor getraind! Ikzelf weet dat dit voor mij niet meer haalbaar is vanwege een slepende heup- bilspierblessure, waardoor ik in mijn loopbeweging word belemmerd. Ik heb zelfs overwogen om niet naar Berlijn te gaan. Maar Annemie, Pieter en Ans brachten me op andere gedachten! 2 pijnstillers en een zalf die we op de beurs gekocht hadden moeten wonderen doen. Jeff voelt zich wel 100% fit. Ik hoop dan ook voor hem dat hij een optimale tijd bereikt, zijn streven is onder de tijd van Wenen te duiken, nl. 3.18.
De eerste kilometers verlopen voorspoedig, al erger ik me aan mijn drinkbelt; deze wil maar niet goed sluiten. Straks geef hem ik wel af aan Annemie denk ik!
10km punt aan de Fernsehturm die met 368m het hoogste gebouw van Berlijn is,
70m hoger dan de Eiffeltoren in Parijs! 50 min. ! Ik mag niet klagen, het publiek is geweldig en ik voel me goed! 
Na 15km zit er iemand in mijn zij te porren, eerst wil ik kwaad worden maar zie tot mijn ontzetting dat het Jeff is. “Ik zie je graag Jeff,” zeg ik, “maar niet nu, je hoort een stuk voor me te lopen”. Jeff vertelt me dat hij al na 5 km een geweldige pijnscheut in zijn kuit kreeg! Ik zie tranen in Jeff’s ogen, ik heb erg met hem te doen! Hij heeft zo naar deze marathon toegeleefd! Hier wilde hij revanche nemen op Amsterdam. Jeff wil stoppen en ik kan me dat goed voorstellen, toch probeer ik hem ervan te overtuigen dat hij doorloopt tot km 24, want hier zouden onze supporters staan! Samen lopen we verder, vanwege de pijn kan Jeff het tempo niet volgen en lost.
½ marathontijd 1.45.30, ik ben tevreden en vanaf km 23 concentreer ik me op het publiek aan de rechterzijde, ik wil onze fans inlichten dat ze op Jeff moeten letten.
Km 24…25….26…27..Ik zie nog steeds niemand! Ach, ik pak wel ergens een stukje banaan of een gelletje van de organisatie, niet zo’n probleem, maar wat doet Jeff als er niemand staat? Ik maak me toch wel wat zorgen. Op naar km 30, de stijfheid in mijn heup begint nu toe te nemen, maar niet aan denken! Het is de 2e keer dat ik een drankpost mis omdat ik aan de verkeerde kant van de weg loop, niet erg slim van me! Ik besluit dan toch maar voorzichtig over te steken om wat te drinken, dit kost natuurlijk wel tijd!
30km punt bij de Gedächtniskirche in 2.30.59! nog 12 km te gaan! Het gaat me lukken! Er is een stand waar ze power gels uitdelen, ik neem er 1 van en wil deze openen. Dit is nog niet zo gemakkelijk als er geen schroefdop op zit, maar zo heb ik wel weer wat afleiding en de kilometers vliegen voorbij. Later krijg ik het geniale idee om hem met mijn tanden te openen. Nog 7 km te gaan en geen man met de hamer te bekennen, hoe zou het met Jeff zijn?
Niks kan me nu nog tegen houden. In de verte zie ik het Brandenburger Tor, 250m 
daarachter ligt de finish! De laatste meters word je als het ware gedragen door het publiek, ik finish in 3h.33min.10sec! Ja, ik ben blij dat ik het gehaald heb en mijn tijd valt ook nog enigszins mee. Nadat ik de medaille heb ontvangen, ga ik op zoek naar mijn buren, Annemie en Jeanne! Ik kan echter de plek niet vinden waar we hadden afgesproken. Dan maar naar de Hauptbahnhof, een vriendelijke Engelse loper leent me zijn gsm, ik vertel ze waar ik ben en na 10 min. arriveren zij ook! Nadat ze me gefeliciteerd hebben vragen ze of ik weet waar Jeff is! Ik begrijp dat ze nergens vanaf weten en vlug bel ik Jeanne die nog steeds op de plek staat waar we ons zouden treffen, wat een opluchting als ik hoor dat Jeff er net aan komt. Toch uitgelopen! Ongelofelijk!!!
Ik heb grote bewondering voor Jeff dat hij 37 km verder is gelopen met pijn, zijn nuchtere reactie hier op was, “ik moest wel doorlopen, want na 24 km stond er niemand, ik spreek geen Duits en hoe had ik dan anders na de finish moeten komen!”
Natuurlijk is hij teleurgesteld, maar ik hoop als we wat maanden verder zijn, hij toch trots is op zijn prestatie, want toch nog eindigen in 3.48 met een blessure, chapeau!
De marathon van Berlijn is een echte aanrader, een snel parcours, het is een geweldige stad en ik ga er zeker nog eens heen! Misschien samen met Jeff marathon Berlijn 2013!
Allemaal bedankt voor jullie reacties, Cel bedankt voor je support en schema’s
Willy & Jeff
Cel won daar nog de extra prijs, een mini buitenhaard. Na de tombola zijn we weer naar huis gegaan.