Mijn eerste marathon weer na 5 jaar. De laatste was in 2007, de marathon van Eindhoven.
Daarom vond ik het wel weer tijd worden om weer eens te ervaren hoe het ook alweer voelde om een marathon te lopen. Op aanraden van Mieke koos ik voor de marathon van Ieper. Wat ik ook heel mooi vind aan de marathon van Ieper, is dat je voor 10 euro een stukje bijdraagt voor het onderhoud van het graf van een soldaat die daar gevochten heeft in de Eerste Wereldoorlog. Toch goed om er eens bij stil te staan.
Toen Mieke mij vertelde dat zij, Paul, Jan en Liesbeth ook mee zouden gaan naar Ieper, verheugde ik me nog meer op een leuk en gezellig weekend.
Eindelijk was het dan zover. We logeerden in hotel Regina. Erg leuk en ontzettend vriendelijk personeel. Het ontbijt was prima. Johan verzorgde het ontbijt. Een hele vriendelijke en enthousiast persoon en vooral Johan was erg gecharmeerd van Paul. Hij zelf had het ook erg naar zijn zin met ons aan het ontbijt geloof ik. We verbleven daar 2 nachten van vrijdag 7 september tot en met zondag na de marathon. We kregen er de gelegenheid om ons na de marathon nog te douchen. En het hotel lag aan het plein waar de finish van de marathon was, dus ideaal.
Het hotel lag tegenover een prachtig gebouw, de Lakenhallen. Hierin bevind zich de het In Flanders Field Museum waarin de gehele geschiedenis over de Eerste Wereldoorlog en Ieper getoond wordt. Jan en Frank zijn het museum gaan bezoeken, wat absoluut de moeite waard bleek te zijn. Verder waren er allemaal leuke eettentjes, waar je gezellig kon zitten en een hapje kon eten. Mieke wilde geen toetje, we moeten de lijn wel een beetje in de gaten houden. Dus een verwenkoffie dan maar. Lekker zo’n kopje koffie met een bonbon erbij. Nou een bonbon………het bleek een groot bord te zijn met allemaal lekkernijen zoals chocolade mousse, ijs, taartjes, slagroom. Het was veel meer dan een normaal nagerecht, en nog goedkoper ook. Was wel heel grappig. Met wat hulp van mij, is het toetje toch nog opgegaan.
Het was prachtig weer dat weekend. Tussen de 23-27 graden. Beetje wind, wat wel heerlijk was. Zaterdag toen we in Nieuwpoort waren om het startnummer op te halen, zijn we nog even met de tram naar de zee geweest. Daar hadden we alleen de pech dat van de 3 metro’s die elk uur reden, net die wij moesten hebben pech had gekregen en alle mensen die normaal over twee metro’s verdeeld waren nu in eentje gepropt werden. Dat was echt proppen. Maar het waren maar drie haltes en als je dan ziet hoe Liesbeth geniet van de zee. Dat was het ritje zeker waard.
Verder wordt er in Ieper nog een dagelijks eerbetoon gespeeld door klaroenblazers onder de Menenpoort. Zij spelen dan de Last Post. Echt prachtig!
En dan nu de marathon. Mieke had niets te veel gezegd. Het was een prachtige marathon. Gezellig druk en vooral gemoedelijk. Andre Mingneau, organiseert de marathon. Super dat hij je een hand komt geven bij het ophalen van het startnummer en succes wenst. En ook weer aan de finish, en ook nog weet wie je bent. Waar is dat nou nog? ’s Ochtends zijn we met zijn zessen in de auto van Frank en twee fietsen achterop naar de start in Nieuwpoort gereden. Jan in de hondenbak. We moesten hem toch ergens kwijt. Jan en Liesbeth zouden de auto weer terugrijden naar Ieper. Frank zou mee gaan op de fiets en Mieke en Paul zouden afwisselend met mij mee lopen en fietsen. De fietsers werden vanaf Nieuwpoort naar het 13 km punt begeleid om vervolgens hun loper op te wachten en te begeleiden tot aan de finish. Ook weer zoiets leuks van deze marathon.
De route was prachtig. 40 km natuur. Rustige, autovrije wegen. Door de velden met af en toe een prachtige boerderij. En de laatste 15 km langs het water en heerlijk in de schaduw van prachtige bomen. En de finish onder de Menenpoort door naar de Markt waar dan uiteindelijk de eindstreep voor de Lakenhallen was. Helemaal top wat mij betreft. Het was een warme dag, met een beetje wind. Het was toch zwaar om weer een marathon te lopen. Op een gegeven moment werd ik moe en oh wat wilde ik graag een stukje wandelen. Maar die vlieger ging niet op met Mieke bij me. Rennen blijven, dan maar iets rustiger. Frank mee op de fiets. Paul en Mieke die afwisselend met me mee liepen en fietsten. Het was een topbegeleiding! Onderweg nog gezellige mensen tegenkomen die zich ook door de marathon heen ploeterde. In het begin nog energie voor een praatje, maar hoe meer kilometers we achter ons lieten, hoe minder de praatjes werden. Ik wilde graag rond de 4 uur binnenkomen, liefst iets onder de 4 uur. Het is uiteindelijk 4 uur 12 minuten geworden.

Ik was heel blij met het resultaat. Ik heb dankzij Mieke niet gewandeld, ben blijven rennen. Natuurlijk heb ik de marathon zelf gelopen, maar ik heb ontzettend veel gehad aan de steun van Frank, Paul en Mieke. En wetende dat Jan en Liesbeth op mij stonden te wachten bij de finish maakte me sterk en kon ik de marathon met veel voldoening uitlopen. Ik ben trots op mezelf en de lieve mensen die mij dat weekend gesteund hebben. Ik heb weer een mooie herinnering aan dit weekend!
En de marathon van Ieper, is een echte aanrader!

Basil Maclear is de soldaat die ik geëerd heb en deze info heb ik over hem:  Basil Maclear (1881-1915) was een Iers rugby international. Hij was de kleinzoon van Sir Thomas Maclear, Astronoom in Kaapstad, Zuid-Afrika en de zoon van kapitein Henry Maclear, een officier in de Buffs. Hij werd later naar Fermoy, in de county Cork gestuurd door het Britse leger.
Net als collega-international Ernest Deane, werd Maclear gedood in actie tijdens de Eerste Wereldoorlog. Basil diende als kapitein bij de Royal Dublin Fuseliers bij de Tweede Slag om Ieper. Zijn stoffelijk overschot werd niet gevonden en zijn naam is opgenomen op de Menenpoort in Ieper.