Groetjes.
Author Archives: jancoumans
Winterlauf Aachen 12 december 2010
Winterlauf Aachen 12 december 2010
Om 8 uur s’morgens verzamelt zich een groepje fanatiekelingen van loopgroep Meers bij huize Dirix voor de 48ste editie van de Winterlauf Aachen.
Even later rijden we bij Aachen über die Grenze. Jetzt sind wir in Deutschland arriviert. Um 9 Uhr haben wir die Sportplatz gefunden. Die Beine wirden noch eingesmiert mit Vaseline und andere sache die Got unter die sonne verboten hat, die Tepel wirden abgetapet, die nummer aufgespangt und wir trekken unseren schnelsten laufausstattung an. Es ist den Robert Blochseil der ein ingenieuses injecsions systeem auf seine Rucke tragt. So wie der Robert sagt konnte er hiermit den Sportdrank direct in seiner Blut pumpen wo durch er extra kraft und schnelheit bekommt. Wilhelm Tauchers schaut mal ein bischen angstlich was seiner grosste concurrent jetzt fur ihm in petto hat!
Half zehn stapfen wir in die Bus die uns nach den Eifel abtransportiert. Noch schnell wirden einige Bananen, Krentenkugeln, griezes Brot und Sportdrank in die Fresse gehauen. Stief gesessen arrivieren wir 45 minuten später bei den Start. Noch schnell warmlaufen, den letze pipi machen, umkleiden und die ubertollige kleiding in den wagen werfen.
Zusammen laufen wir zum Start und müssen nog einige Minuten warten befuhr wir abgeschossen werden.
Los geht’s. Es ist den Johannes Coumans der eine kleine vorsprung nimmt auf die anderen. Einige kilometer spater ist es Robert Blochseil und Wilhelm Tauchers die den Winterlauf dominieren gefolgt durch Johannes Coumans, Etienne von Moelken, Richardus Dirichs, Maurice Peters, Lisette von Moelken, Marcel Thansi und Sandra Bötsi.
Das Parcours lauft schwierig durch den viele Schnee und glatte stucke mit Eis. Wir worsteln uns uber die strecke und glitschen manchmal aus oder mussen abbremsen für schwierig zu nehmen bochten.
Unseren Trainer sturtzt 3 km vor den Finisch hard auf den Bodem. Durch diese ungluckliche fall hat er pien an seine Pols bekommen und kannte ihm nicht merh gut bewegen. Das wird ja gans schwierig mit Pinkeln und Bier trinken.
Hansi Scheuermann steht rund 17 km mit seine Foto Camera um uns ab zu trecken auf die gefuhlige platte. Leider hat den organisator von Heute sich nich gans fit gefuhlt und hat den Zeit verbringen mussen in den Konditorei wo er viel herlichkeiten tot sich genommen hat. So steht er noch mit den Schlagsane um den Mund uns voraus zu schriewen.
Auch den Erich Blommers war leider nicht in staat gewesen den Winterlauf zu laufen weil er einen dicken Fuss hat und dass risico nicht nehmen möchte um sich noch mehr zu verletzen. Doch schön von dir Erich dass du die Jungs und Madel noch angespurt hasst und dich die Muhe genommen hast um dich ganz durch Aachen zu verfahren um uns zu besuchen.
Jetzt folgt dann die Ergebnisliste von den Laufgruppe Meers so wie die an den Finish registriert ist:
Willem Duckers 1 uur 21 minuten 28 seconden
Robert Blokzijl 1 uur 22 minuten 46 seconden
Etienne van Mulken 1 uur 29 minuten 44 seconden
Jan Coumans 1 uur 29 minuten 44 seconden
Maurice Peters 1 uur 30 minuten 43 seconden
Richard Dirix 1 uur 31 minuten 40 seconden
Lisette van Mulken 1 uur 42 minuten 48 seconden
Cel Thans 1 uur 42 minuten 49 seconden
Sandra Bots 1 uur 44 minuten 25 seconden
Am Finisch haben wir noch eine schöne Mutze bekommen und ein Nobis Printen.
Nachher haben wir zusammen noch einen getrunken in die Kneipe und den tollen Streit noch mal nachbesprochen.
Um halb drei rijden we over de grens bij Aachen en zijn weer bijna thuis.
We kunnen terugkijken op een sfeervolle en gezellige Winterloop waar iedereen optimaal gepresteerd heeft, ondanks het moeilijke parcours.
Proficiat !!
Goed nieuws voor stijve harken!!
Goed nieuws voor stijve harken!!
Ga eens even zitten op de grond… benen naast elkaar gestrekt voor je uit. ‘In langzit’ heet dat. Buig nu voorover en probeer, zonder de knieën te buigen, met de vingertoppen de tenen aan te raken. Lukt het? Ben je blij? Helaas…… want volgens recent onderzoek is er geen enkele reden tot juichen. Tenminste, als je een lange afstandloper bent.
Onderzoekers (1) lieten een aantal hardlopers deze zgn. ‘sit-and-reach test’ doen. Vervolgens testten ze bij diezelfde proefpersonen hoe efficiënt ze tijdens het hardlopen met hun energie omgingen. En wat bleek: de meest efficiënte lopers scoorden het slechts op de lenigheidtest!
Goed nieuws dus voor de stijve harken onder ons. Want des te efficiënter je loopstijl, des te sneller je kunt lopen bij een gegeven energieverbruik. Anders gezegd: als 2 lopers dezelfde conditie hebben (die wordt meestal uitgedrukt door de VO2-max), dan hoeft het niet zo te zijn dat ze evengoed presteren op bijvoorbeeld een marathon. De meest efficiënte van de twee zal het snelst zijn! En de kans is dus groot dat de stijfste van twee het snelst is. De resultaten werden bevestigd in een ander onderzoek, waarin ze de lenigheid van de kuitspier als maat voor de lenigheid van de loper namen (2).
Moeten hardlopers vanaf heden alle rek- en strekoefeningen uit hun trainingsplannen schrappen? Nee! Ten eerste gaat het hier om een statistisch verband. Er is geen causaal verband aangetoond. En ten tweede: het is al langere tijd duidelijk dat er een verband bestaat tussen lenigheid en blessuregevoeligheid. Dus toch maar blijven rekken………
(1) Charles L. Dumke van het Department of Health, Leisure and Exercise Science van de Appalachian State University in Boone USA.
Hij publiceerde zijn bevindingen in het International Journal of Sports Physiology and Performance, vol. 5, june 2010
(2) Onderzoeken op dit gebied zijn oa gedaan door Tamra Trehearn van het Department of Health and Human Performance in Lincoln, Nebraska USA. Gepubliceerd in The Journal of Strength and Conditioning Research, vol 23 2009.
Zevenheuvelenloop 2010
Zevenheuvelenloop 2010
Subtitle: Comeback 3.0
Allereerst wil ik beginnen met verzoek om de zondag van de Zevenheuvelenloop toe te voegen aan de lijst van traditionele feestdagen zoals Nieuwjaarsdag, Carnaval, Pasen enz. enz. Naar deze zondag wordt door duizenden mensen toegeleefd als ware het de hoogmis van het hardlopen. Voor de dit jaar aan de start verschijnende leden van LGM in ieder geval.
Na een groot aantal op deze Zevenheuvelenloop gerichte trainingen stapten we met maar liefst 18 leden en een aantal supporters vol
goede moed op de trein in Sittard. Het voelde nogal frisjes aan maar gedurende de treinreis kwam het zonnetje tevoorschijn. Naderhand op de dag bleken het ideale omstandigheden om voor velen een goede prestatie neer te zetten.
Traditiegetrouw gingen we op zoek naar café de Muis, ondergetekende had een maand geleden al gereserveerd, om aldaar de nodige laatste cafeïne in te slaan en de sterke verhalen over de vorige edities de revue te laten passeren. Naar mate het tijdstip van vertrek naar de kleedruimtes aanbrak werd men wat rustiger en stiller; gezonde wedstrijdspanning.
Een aantal leden had ervoor gekozen om de tassen bij de Muis te laten, anderen gingen gewoon naar de kleedruimtes onder de “banken”. Er werd wel duidelijk afgesproken dat we ons onder de “rode boog” zouden verzamelen om dan gezamenlijk te gaan in lopen. Dat die boog naderhand Groen bleek te zijn mocht geen probleem zijn. (wisseling hoofdsponsor)
Eenieder koos voor een eigen warming-up en daarna ging ieder naar zijn/ haar eigen startvak. Onze “toppers” met oa. Willem, Jeff en Mieke stonden heel ver vooraan en zelf stond ik met een 8-tal leden in vak groen.
Dat de omstandigheden ideaal waren bleek uit het feit dat men bezig was om een nieuw wereldrecord te plaatsen op de 15 km. Wij mochten deel uitmaken van dat peloton, fijn.
Tijdens het weghangen van mijn vest raakte ik de overige leden uit mijn groep uit het oog. Tijdens het lopen naar de startstreep bleef ik maar rondkijken en had ik het gevoel dat ze voor me moesten zitten. Daardoor startte ik redelijk snel, mijn streven was om na die ontzettend lange periode van blessure en operatie een tijd neer te zetten van 1.15 en om eens te genieten van de omgeving. Nou ik heb genoten en liep vrij ontspannen. Na een kilometer of 4 kwam ik tot de conclusie dat de overigen toch wel achter me zaten. Het liep heerlijk, “vleugels”? Bij het 5 km punt dacht ik 22. 26 te zien, 4 seconden langzamer dan vorig jaar?! Naderhand bleek ik dat niet goed gezien te hebben en zat ik 1.04 boven de tijd van vorig jaar, het gaf me wel moed.
Bij het 8 km punt dacht ik nog waar ben je nou mee bezig? Even een inzinking, maar al gauw herpakte ik me weer. Tot aan de 11 km heb ik bewust niet meer op mijn Garmin gekeken maar ik had wel een goed gevoel.
Toen kon ik het niet laten, ik moest ff kijken en rekende al snel uit dat ik dik onder de 1.15 uit zou komen. Misschien zelfs 1.10! Ik vloog als het ware naar beneden, Nijmegen in, alweer die “vleugels”. Ik heb nog nooit zo gemakkelijk gedaald. En maar rekenen. De 1.09 en nog een paar seconden is mogelijk!!
Tijdens de laatste kilometer, eigenlijk tussen 750 en 400 meter kwam ik de man met de hamer tegen. Velen hadden die onderweg al “gezien” , ik niet! Moe maar ZEER VOLDAAN bereikte ik de finish in 1.08.08…… maar 30 seconden langzamer dan vorig jaar! De laatste 5 km liep ik nog in 21.40.
COMEBACK 3.0 is een feit!
Zwaaiend naar het thuisfront kwam ik over finish, waarna ik met met een Smile van hier tot ginder rondliep. Zielsgelukkig… De tranen stonden in mijn ogen…
Naderhand bij de Muis bleken de nodige PR’s gesneuveld te zijn. Willem D liep als allereerste Meersenaar een geweldige 1.03.31. Een record dat nog lang in de boeken zal staan als hij zelf niet een poging waagt om het weer eruit te lopen. Ook de “meisjes uit de Maasband” mogen we natuurlijk niet vergeten, beiden minuten eraf, Inke zelfs 12 minuten sneller. Petje af !!!
Allen hadden goed gelopen en er waren alleen maar tevreden gezichten. Mede daarom smaakten de pinten, het overige “nat” en het eten ook prima. We hebben dit jaar ook daar gegeten, lekker voor een redelijk prijs overigens.
We namen afscheid bij Muis met de mededeling dat we alvast wilden reserveren voor 20 november 2011 en dat we dan met 3 man voor de 5e keer aanwezig zullen zijn; Willem, Peter en ondergetekende.
Graag willen we dan een herinneringsmedaille voor ons eerste lustrum. Haha.
Al met al alweer eine Supersjoenendaag met veel gezelligheid, saamhorigheid en goede prestaties!
Een nieuwe feestdag is toegevoegd aan de kalender!
Op naar het volgend evenement.
met sportieve groet,
Marrrrrt
P.S. De foto´s van deze race staan in ons fotoalbum
Marseille – Cassis 2010
Op weg naar Marseille – Cassis 2010 ,
Zaterdag 30 oktober vertrokken uit diverse windrichtingen (vliegveld Weeze, Schiphol en München) collega’s om te gaan deelnemen aan de 32ste halve marathon Marseille – Cassis 2010.
Vol goede moed verzamelden zich 270 deelnemers op de luchthaven van Marseille, waar het toen nog droog was.
Helaas veranderde het weer en begon het te regenen, deze regen wist van geen ophouden. Tot het vertrek uit Marseille maandag 1 november heeft het bijna constant geregend.
Op zondag 31 oktober stond de halve marathon gepland. De bussen stonden om 08.00 uur klaar om iedereen naar de start te brengen. Daar aangekomen stonden de trainers van Run2Day en 360grad klaar om alle TenneT-ers naar de start te begeleiden.
Gelukkig kon bij de start nog geschuild worden in de catacomben van het stadion van Olympique Marseille. Om 09.30 uur was de officiële start met 15000 deelnemers en 10 minuten later was iedereen vertrokken op de loodzware route naar het mooie Cassis.
De route naar Cassis gaat over de Col de la Gineste, een mooie klim met prachtige uitzichten. Op deze dag was het echter veranderd in een grijze, grauwe route met tegenwind en enorm veel regen en hagel.
Boven op de col had je er 10 km opzitten waarvan er zeker een 6-tal zijn die je kunt vergelijken met een stijgingspercentage zoals onze wel bekende slingerberg. Daarna was het voornamelijk afdalen met hier en daar nog een venijnig klimmetje.
Aha lekker afdalen….. Ja vergeet het maar ook hier zijn diverse mensen de man met de wel bekende hamer tegen gekomen. Wel moet ik zeggen afdalen, wat mij niet zo makkelijk afgaat, is voor sommigen alsof ze vanuit een raketbasis zijn weggeschoten.
Nabij de finish in Cassis stonden alle Tennetsupporters klaar om de 250 gestarte TenneT-ers te onthalen.
Het klassieke, kleine Cassis was compleet verregend, alles stond onder water. Een klein gedeelte van de route was zelfs omgetoverd tot een snelstromend riviertje.
De snelste Tennettijd werd gelopen in 1.25.54. Zelf had ik een tijd van 1.37.13. Deze tijd was goed was voor een zevende Tennettijd.Geen slecht resultaat (vind ik zelf) gezien de omstandigheden.
Moe, voldaan en ondanks de vele regen en de enorme tegenwind hebben 249 TenneT-ers de finish behaald, een ongekend goede prestatie!
Vanuit Cassis werd iedereen met bussen van de organisatie terug naar Marseille gebracht. Helaas bleek dit met de “franse slag” georganiseerd te zijn en konden de bussen de stroom deelnemers niet aan. Veel deelnemers moesten hierdoor erg lang wachten op vervoer terug naar Marseille.
In het schitterende hotel weer aangekomen en na een lekkere douche en wat rust begon mij de dorst weer parten te spelen.Iets verder dan het hotel lag een gezellige Irish Pub (zaterdag avond al ontdekt!).En op een of andere manier kon ik de drang om weer terug te gaan naar deze pub niet weerstaan.
In de pub (15.30 uur) samen met wat collega’s hebben wij onder het genot van “een” Ierse pint (schijnt een halve liter te zijn) de gehele wedstrijd nog eens geanalyseerd.
Net op tijd (19.30 uur) voor het grote diner was menigeen al weer goed hersteld en werd er gefeest tot de DJ naar huis wilde. Op flink aandringen mocht er nog één nummer gespeeld worden, waarna de tent gesloten werd. Om 02.00 uur met zware benen stappen mijn collega’s en ik in de laatste bus richting hotel. Er zal toch iemand moeten sluiten?
Maandag morgen 1 november om 08.00 uur zat ik weer aan het ontbijt.Voor vertrek hebben we nog een wandeling (in de regen) door de stad Marseille gemaakt. Hier waren de gevolgen van de stakingen in bepaalde gebieden van de stad nog duidelijk zichtbaar.
Ondanks het slecht weer en een ervaring rijker toch een geslaagd weekend in Marseille. Ook nu weer is gebleken dat gezelligheid goed te combineren is met sportiviteit.
Op naar de volgende uitdagingen 7 heuvelenloop van Nijmegen en/of de Winterlauf Aachen. Alle deelnemers van Loopgroep Meers succes.
Gr. Willem
Bewaak de balans!
Bewaak de balans!
Hardlopen is een simpele sport, wordt vaak beweerd: hoe meer je traint, hoe beter je loopt. Maar wie alleen maar meer kilometers afwerkt, ervaart de keerzijde.
Op een gegeven moment blijkt vooruitgang dan een illusie. Niet alleen beginners, maar ook ervaren lopers kunnen die fout maken.
Lopen is niet voor iedereen zomaar hetzelfde.
Het is cruciaal om te leren welke bouwstenen bij elkaar passen en zo een juiste balans tussen in- en ontspanning te vinden. Daarbij is het van belang dat je traint met een concreet doel voor ogen.
Bepaal vervolgens hoeveel tijd je aan die doelstelling wilt spenderen, uitgaande van wat je allemaal al in het dagelijkse leven doet. Maak je training zo specifiek mogelijk voor het gewenste doel, wat inhoudt dat je voldoende op wedstrijdtemponiveau traint.
Ongeacht de afstand waarvoor je kiest en de tijd die je wenst te investeren, zou het trainingsschema elke week moeten bestaan uit een mix van tempolopen, intervaltraining en duurlopen. In de voorbereiding op Nijmegen hebben we deze mix ingebouwd.
Door de snelheidstraining verbetert het bewegingspatroon, de beenkracht en de duur van het grondcontact. Tevens went het lichaam aan een hoger tempo.
De duurlopen zijn de voornaamste bouwstenen: zij bevorderen het uithoudingsvermogen (cardiovasculair). Hier heb je profijt op alle afstanden.
Een goede voorbereiding omvat 3 trainingen per week: duurloop, intervaltraining en tempotraining.
De maanden oktober, november en december zijn drukke maanden voor de loopgroep.
Oktober: hele en halve marathon in Eindhoven en marathon in Etten-Leur.
November: Zevenheuvelenloop in Nijmegen.
December: winterloop in Aken
Hele en halve marathon in Eindhoven:
Voor de halve en hele marathon was het opletten geblazen!
Jeff nam deel aan de hele marathon. In de voorbereiding heb ik veel aandacht besteed aan het lopen in het juiste tempo. Belangrijk voor Jeff was zuinig om te gaan met zijn energie en zijn tomeloze inzet wat te matigen. In de voorbereiding is hier veel aandacht aan geschonken.
Energie moet je sparen, zeker voor de marathon. Op een tijd van 3.28.52 mag je als atleet en coach trots zijn: nog geen minuut van de gestelde eindtijd.
De deelnemers aan de halve marathon hebben allen ervaren hoe moeilijk het is gedegen de eindstreep te halen. Alles moet eerst je ondervinden, en die leer is belangrijk voor lang loopplezier.
Onze Willem Duckers was de snelste in een tijd van 1.35.39 gevolgd door Robert Blokzijl die de man met de hamer tegen kwam. Erik Blommers realiseerde een goede 1.44.56 en Etienne van Mulken 1.48.46. Jammer dat Richard Dirix niet op volle kracht kon lopen vanwege een blessure. Met een blessure kan een wedstrijd een echte martelgang zijn.
Sandra liep de 6 km en ook zij keek tevreden op haar wedstrijd terug.
Paul Smeets kijkt met voldoening terug op de hele van Etten-Leur. Hij is op de weg terug na een aantal minder geslaagde optredens. Wellicht heeft hij op de hele in de toekomst nog een aantal verrassingen in petto.
Tot slot: Willem Duckers heeft voor een internationaal succes gezorgd. In het uiterste zuiden van Frankrijk liep hij op de laatste zondag van oktober een ´doorweekte´ halve marathon. Over het wel en wee van deze wedstrijd zal Willem nog in een artikeltje berichten.
Iedereen Proficiat!
Cel Thans (coach)
Pronatie
Bekend is dat verkeerde hardloopschoenen allerlei vervelende blessures kunnen opleveren. Goed schoeisel, aangepast aan jouw voeten, is dan ook van belang om dit zoveel mogelijk te voorkomen. Ik vond een artikeltje van Brice Newton dat je een beetje op weg kan helpen bij het aanschaffen van goede schoenen.
Jan
Wat is pronatie?
Pronatie is de manier waarop de voet naar binnen kantelt tijdens het wandelen en hardlopen. Pronatie maakt deel uit van de natuurlijke beweging die het onderbeen helpt om schokken op te vangen. Sommigen proneren meer (overpronatie), anderen minder (onderpronatie). Op zich is dit geen probleem, maar het heeft invloed op de manier waarop u hardloopt en kan de kans op blessures verhogen. Daarom is je pronatiepatroon een belangrijke factor bij het kiezen van de juiste hardloopschoen.
Pronatie
Pronatie doet zich voor in het gewricht onder de enkel, het onderste spronggewricht. Het beschrijft de binnenwaartse kantelbeweging van de voet, net nadat hij op de grond neerkomt. Dit moment wordt het eerste landingscontact genoemd en maakt deel uit van de standfase van de loopcyclus.
Tijdens het lopen of rennen, helpt pronatie de schok van het neerkomen te verzachten. Zonder pronatie zou de volledige impact van iedere stap worden doorgevoerd naar het been en de normale mechanica van de onderste ledematen beïnvloeden. Pronatie breekt niet alleen de schok, maar helpt de voet ook ‘herkennen’ op welke ondergrond men zich bevindt door de voet te stabiliseren en aan te passen aan het terrein.
Tegenwoordig worden hardloopschoenen speciaal ontworpen voor verschillende pronatiepatronen. Als je een nieuw paar runningschoenen gaat uitzoeken, is je pronatiepatroon een heel belangrijke factor bij je keuze.
Terminologie
Loopcyclus:
Een volledige loopcyclus begint wanneer een voet contact maakt met de grond en eindigt als dezelfde voet opnieuw contact maakt met de grond. De cyclus bestaat uit de standfase (wanneer de voet de grond raakt) en de zwaaifase (wanneer diezelfde voet de grond niet raakt).
Loopanalyse:
Een beoordeling door specialisten van de manier waarop je loopt en rent (uw loopbeweging), waarbij onder meer je pronatiepatroon geanalyseerd wordt.
Lateraal:
Verwijst naar de buitenkant van de voet.
Mediaal:
Verwijst naar de binnenkant van de voet.
De beste manier om erachter te komen hoe je proneert, is een specialist raadplegen, die een loopanalyse uitvoert en je dan adviseert welke schoenen het best bij uw pronatiepatroon passen. Veel specialisten zullen vragen om je oude schoenen te mogen zien, omdat de slijtage een aanwijzing geeft over de manier waarop je proneert. Vanzelfsprekend spelen ook andere factoren, zoals gewicht, een rol bij het kiezen van de beste schoen.
Hoogstwaarschijnlijk bent je een neutrale pronator als de zolen van je schoenen slijtage vertonen in een S-vormig patroon, van de buitenkant (lateraal) van de hiel naar de grote teen. Als je een normaal pronatiepatroon hebt, kun je hardlopen met een groot aantal schoenen, maar speciale neutrale hardloopschoenen, die demping en ondersteuning bieden, zijn het meest geschikt. De GEL-NIMBUS is het parademodel uit de cushioning categorie (dempingscategorie) voor neutrale hardlopers.
Pronatiepatroon van een neutrale hardloper
Onderpronatie
Onderpronatie, ook wel supinatie genoemd, is wanneer de voet niet veel proneert. De buitenkant of laterale kant van de hiel komt in een grotere hoek op de grond neer en er is weinig of geen normale pronatie, waardoor de schok grotendeels wordt doorgevoerd naar het onderbeen. Dit lateraal belasten van de voet gaat tijdens de volledige standfase van de loopcyclus door, waardoor men minder efficiënt loopt.
Onderpronatie (ook wel supinatie genoemd)
Bij onderpronators (of supinators) ziet men meestal extra slijtage aan de buitenkant van hun schoenen en het volledige bovenwerk kan naar buiten gedrukt zijn.
Omdat onderpronators gevoelig kunnen zijn voor overbelastingsblessures, zoals stressfracturen, moeten zij een neutrale runningschoen kiezen met veel demping, zoals de GEL-CUMULUS. De extra demping zal de impact van de landing op de benen tijdens het lopen verminderen. Onderpronators kunnen schoenen met tussenzolen met twee hardheden, zoals DuoMax, beter vermijden, omdat ze het probleem kunnen verergeren.
Overpronatie
Men spreekt van overpronatie als de voet overmatig kantelt of kantelt op momenten waarop dit niet moet, bijvoorbeeld aan het eind van de standfase van de loopbeweging. In dit geval wordt veel gewicht verplaatst naar de binnenkant of mediale kant van de voet en naarmate de loper verder naar voren beweegt, wordt het gewicht gedragen door de binnenkant van de voet in plaats van door de bal. Dit destabiliseert de voet, die op zijn beurt de stabiliteit probeert te herstellen door de binnenwaartse beweging te compenseren. Als een soort kettingreactie beïnvloedt dit weer de biomechanische efficiëntie van het been en vooral de knie en heup.
Overpronatie
De schoenen van een overpronator zullen extra slijtage vertonen aan de binnenkant van de hiel en onder de bal van de voet en vooral de grote teen.
Overpronators zouden schoenen moeten overwegen uit de categorieën “maximum support” (maximale ondersteuning) of “structured cushioning” (gestructureerde demping). Schoenen met gestructureerde demping bieden stabiliteit en demping, terwijl schoenen met maximale ondersteuning de stabielste schoenen op de markt zijn. Runningschoenen uit beide categorieën zullen uw voeten helpen om de impact van het hardlopen efficiënter te verdelen. De GEL-KAYANO is één van de beste schoenen met gestructureerde demping, terwijl de GEL-EVOLUTION een betrouwbaar model is in de categorie maximale ondersteuning.
Dankbetuiging: Dit artikel werd geschreven met advies van Brice Newton, Footwear Product Manager van ASICS Europe, en Simon Bartold, Internationaal onderzoekscoördinator van ASICS.
Inflanders Field marathon 2010
Inflanders Field marathon 2010
12 september 2010 was D-day voor mij.
Samen met een 500-tal andere marathonlopers zou ik in Flanders Fields de frontlijn volgen van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Vertrek in Nieuwpoort en aankomst in Ieper. Langs de IJzer, de Dodengang (loopgrachten van WOI), de IJzertoren in Diksmuide, langs het kanaal Ieper-IJzer om uiteindelijk onder de imposante Menenpoort, waarin 44900 namen van gesneuvelde Engelse soldaten zijn gegraveerd, de stad Ieper en de Grote Markt op te lopen tot aan de Lakenhalle. Een prachtig parcours door een mooi natuurlandschap, met een bijzondere historische achtergrond.
Er werd ook gelopen voor het goede doel: tegen de landmijnen en het werven van kindsoldaten. Wie het doel steunde, kreeg op zijn borstnummer 2 namen vermeld: je eigen voornaam én de naam van een gesneuvelde strijder. De naam van “mijn” strijder was de Schot James Boyd. Hij was reservist in de Eerste Wereldoorlog en overleed in Auckland op 6 april 1918 in het ziekenhuis aan interstitiële hepatitis. Hij maakte deel uit van 30 tewerkgestelde Nieuw-Zeelandse artsen die overleden in Wereldoorlog 1. Ze werden ingeschreven in Nieuw-Zeeland op het moment van hun dood, maar veel van hen waren in het buitenland geboren. Ter nagedachtenis aan deze mannen en de vele andere “minder bekende” gesneuvelde soldaten zou ik deze marathon tot een succes proberen te maken. En dat lukte…
De voorbereiding was zonder kleerscheuren verlopen en de omstandigheden waren uiteindelijk bij de start ideaal. ’s Morgens bij het opstaan kwam het hemelwater met bakken naar beneden. O jee… waren dit de omstandigheden om een PR proberen te lopen? Als het zo hard zou blijven regenen mocht ik blij zijn als ik de marathon zou uitlopen, laat staan om te denken aan een PR. Maar geen paniek. Er kon nog van alles gebeuren en tenslotte moesten we vanuit Ieper nog 40 km rijden naar de start in Nieuwpoort. De goden werden verzocht om voor goed weer te zorgen in Nieuwpoort en geloof het of niet, maar bij de start was het een strak blauw hemel, een stralende zon en windkracht 2. Waren dit dan de juiste ingrediënten voor een nieuw PR? Ik begon er in te geloven. Paul die mij vanaf 12 km zou begeleiden op de fiets vertrok om 9.30 uur met de hele meute fietsers op weg naar het 12km. punt. Jan en Liesbeth bleven bij me en lieten me lekker mijn gang gaan. Fijn dat je op zo’n momenten niet helemaal alleen bent. Na het inlopen en de gebruikelijke rituelen, aanschuiven in het startvak en de focus op een mooie marathon.
Zonder stress vertrok ik na het startschot. Na de 1ste km. had ik mijn tempo al te pakken. Heerlijk relaxed en genietend van de mooie omgeving ging ik op weg naar Paul. Ik moest er vooral voor zorgen dat ik niet te hard liep, want ik wist dat een standje dan op zijn plaats zou zijn en dat ik dit dan op het einde duur zou betalen ( een ervaring van 2 jaar geleden).
Aangekomen bij Paul die al van ver stond te zwaaien liep ik 30 seconden voor op het schema. Ik was blij hem te zien en wilde hem van alles vertellen, maar hij stelde al snel voor om mijn energie te sparen want die zou ik in een latere fase hard nodig hebben. Inmiddels was ik aangesloten bij een groepje van 3 heren die al vertellend de kilometers verslonden. Verder liep er nog een man mee die ook een gooi naar de 3.30 uur ging doen. Hij vreesde voor het gedeelte na de 30 km. Ik hoorde mezelf opeens zeggen “blijf maar bij me lopen dan komt het allemaal goed”. O jee wat was dit? Was ik zelf ook niet huiverig voor de laatste kilometers? Was ik ook niet bang voor de man met de hamer? Maar het zelfvertrouwen was blijkbaar sterker. De kilometers gingen gestaag voorbij en het groepje werd kleiner. De man met de hamer kwam ik niet tegen en vanaf kilometer 36 was ik nog over met “Fred”. Fred was volgens mij een Franstalige Belg die op dat moment nog een sterke indruk maakte en fantastisch werk deed. Zonder ook maar een woord te wisselen “want om nu ook nog Frans te moeten spreken” liepen we richting kilometer 40. Mooi om elkaar al zwijgend toch te begrijpen. Paul zag dat Fred het lastig kreeg en moedigde hem geweldig in het Nederlands aan. Hij verstond het prima. Ik kon niet anders concluderen dan dat het zwaar was, maar dat het nog steeds goed liep. Het tempo wist ik nog steeds goed vast te houden en de Menenpoort kwam dichterbij. Dan was het nog maar 500 meter. Ging het dan eindelijk toch lukken om onder de 3.30 uur te lopen? Aangekomen op de markt herpakte mijn loopmaat zich en wist me over te halen om nog een versnelling in te zetten. Eindelijk, de tijd bleef steken op 3.29.15 uur. Nog nooit wist ik lachend over de streep te komen na een marathon. Paul, Jan en Liesbeth waren net zo blij als ik. Blij, trots en moe vertrokken we na een heerlijke douche en een hapje eten weer naar het Limburgse land. Het was een zeer bijzonder weekend met een geslaagde missie. Lieve Paul, Liesbeth en Jan dank jullie wel voor alles!
Bemels Beste Boeren Bergloop
Bemels Beste Boeren Bergloop
Zondag 4 juli om 9.00 uur vertrokken Mieke en ik naar het landelijke Bemelen voor de Bemels Beste Boeren Bergloop. Naar later bleek is de naam erg toepasselijk. Het parcours was heuvelachtig en afwisselend, ook niet alledaags doordat we ook door een koeienstal renden.
Bij de inschrijving troffen we onze loopvrienden uit Meers, Jef, Willem, Maurice, Robert en Richard. Jef en ik kozen voor de 7.5 km en de overige lopers voor de 15 km. Zij kregen als toetje de Bemelerberg. Om ongeveer 11.00 uur klonk het startschot voor de 15 km. Jef en ik mochten 10 minuten later op pad.
Zoals gewoonlijk vertrok Jef als een raket na zijn horloge te hebben ingesteld ( is duidelijk zichtbaar op verschillende foto´s ). Hij kwam na 34.31 min. over de streep en was tevreden over zijn prestatie ( 1e in zijn categorie). Kort na de start kwam ik bij een Belgische Triatlete te lopen. Na het uitwisselen van de gebruikelijke informatie hebben we de wedstrijd samen uitgelopen in 39.38. Mieke heeft een goede wedstrijd gelopen met 1.08.30 als eindtijd. Bij het realiseren van deze tijd kreeg ze ruime ondersteuning van Robert. Zij finishten samen. Willem kwam over de streep in 1.11.54. Hij had diep moeten gaan, waarschijnlijk het gevolg van een tekort aan nachtrust en een teveel aan ……..Maurice kwam solo over de streep in 1.12.26. Richard voltooide de wedstrijd in 1.20.23. Hij kreeg het zwaar na 10 km, maar bedwong toch de Bemelerberg. Aan de finish kreeg hij tijd en ruimte om op adem te komen.
Na afloop gingen een aantal lopers douchen waarna we gezamenlijk bij cafe de Baskuul de prijsuitreiking hebben bijgewoond.
Mieke behaalde de derde prijs en mocht dus weer schitteren op het podium. Daarna hebben we nog gezellig nagekeuveld onder het genot van een biertje en lekkere pizza ( volgens Robert ).
Het uitstapje naar de BBBB was geslaagd en is zeker voor herhaling vatbaar.
Op een mooie zomerdag
Op een mooie zomerdag.
De zon staat als een koperen ploert aan de hemel. Onder een dikke eik nabij het voetbalterrein in Meers staan een dertigtal leden van lopersgroep Meers samen met hun kroost goedgemutst in de schaduw te wachten op wat er komen gaat. De dames zijn in een geanimeerd gesprek verwikkeld, de kinderen rennen vrolijk rond en de heren waarover zij het hebben, ik weet het niet, maar wellicht lichten de foto´s een tipje van de sluier op.
Weldra zullen we weten welke fietstocht Cel en co dit jaar hebben uitgezet. Eerst worden om de spanning nog wat op te voeren de hesjes uitgedeeld. De eerste en laatste fietser verworden op deze manier tot gele bakens. Veiligheid eerst. Tegen half drie wordt het geheim ontsluierd. We gaan een tochtje langs eens stukje van onze Maas maken. Cel voorop, Cockie als laatste.
De tocht is mooi. Golvende bloemenvelden, picknickende dagjesmensen, kajakkers zwabberend met hun peddels op de rivier, voorbij ijlende wielrenners, de Meerser uitvoering van Stonehedge, en een bouwput waar een toekomstig hotel zal komen, leiden ons uiteindelijk naar de taveerne Maasvallei. Op de binnenkoer worden we getrakteerd op allerlei heerlijke versnaperingen.
Wat is het leven mooi in België op een zonnige dag in de schaduw onder het genot van ……!
En de kids? Deze vermaken zich voortreffelijk aan de overkant in de speeltuin.
Ijs en limonade werden zonder enige tegenwerping geconsumeerd.
Van limonade en andere drankjes word je loom. Gelukkig is de terugweg naar de kantine van Havantia niet erg lang.
Hier wordt de fietstocht afgesloten. Een overvloedig heerlijk koud en warm buffet staat daar op ons te wachten. Etienne assisteert de vrouw van de kastelein en neemt de bestelling(en) op.
Het werd nog een lange avond voor menigeen!
Dank aan ieder die deze leuke tocht heeft mogelijk gemaakt!