Zevenheuvelenloop 2010
Subtitle: Comeback 3.0
Allereerst wil ik beginnen met verzoek om de zondag van de Zevenheuvelenloop toe te voegen aan de lijst van traditionele feestdagen zoals Nieuwjaarsdag, Carnaval, Pasen enz. enz. Naar deze zondag wordt door duizenden mensen toegeleefd als ware het de hoogmis van het hardlopen. Voor de dit jaar aan de start verschijnende leden van LGM in ieder geval.
Na een groot aantal op deze Zevenheuvelenloop gerichte trainingen stapten we met maar liefst 18 leden en een aantal supporters vol
goede moed op de trein in Sittard. 
Het voelde nogal frisjes aan maar gedurende de treinreis kwam het zonnetje tevoorschijn. Naderhand op de dag bleken het ideale omstandigheden om voor velen een goede prestatie neer te zetten.
Traditiegetrouw gingen we op zoek naar café de Muis, ondergetekende had een maand geleden al gereserveerd, om aldaar de nodige laatste cafeïne in te slaan en de sterke verhalen over de vorige edities de revue te laten passeren. Naar mate het tijdstip van vertrek naar de kleedruimtes aanbrak werd men wat rustiger en stiller; gezonde wedstrijdspanning.
Een aantal leden had ervoor gekozen om de tassen bij de Muis te laten, anderen gingen gewoon naar de kleedruimtes onder de “banken”. Er werd wel duidelijk afgesproken dat we ons onder de “rode boog” zouden verzamelen om dan gezamenlijk te gaan in lopen. Dat die boog naderhand Groen bleek te zijn mocht geen probleem zijn. (wisseling hoofdsponsor)
Eenieder koos voor een eigen warming-up en daarna ging ieder naar zijn/ haar eigen startvak. Onze “toppers” met oa. Willem, Jeff en Mieke stonden heel ver vooraan en zelf stond ik met een 8-tal leden in vak groen.
Dat de omstandigheden ideaal waren bleek uit het feit dat men bezig was om een nieuw wereldrecord te plaatsen op de 15 km. Wij mochten deel uitmaken van dat peloton, fijn.
Tijdens het weghangen van mijn vest raakte ik de overige leden uit mijn groep uit het oog. Tijdens het lopen naar de startstreep bleef ik maar rondkijken en had ik het gevoel dat ze voor me moesten zitten. Daardoor startte ik redelijk snel, mijn streven was om na die ontzettend lange periode van blessure en operatie een tijd neer te zetten van 1.15 en om eens te genieten van de omgeving. Nou ik heb genoten en liep vrij ontspannen. Na een kilometer of 4 kwam ik tot de conclusie dat de overigen toch wel achter me zaten. Het liep heerlijk, “vleugels”? Bij het 5 km punt dacht ik 22. 26 te zien, 4 seconden langzamer dan vorig jaar?! Naderhand bleek ik dat niet goed gezien te hebben en zat ik 1.04 boven de tijd van vorig jaar, het gaf me wel moed.
Bij het 8 km punt dacht ik nog waar ben je nou mee bezig? Even een inzinking, maar al gauw herpakte ik me weer. Tot aan de 11 km heb ik bewust niet meer op mijn Garmin gekeken maar ik had wel een goed gevoel.
Toen kon ik het niet laten, ik moest ff kijken en rekende al snel uit dat ik dik onder de 1.15 uit zou komen. Misschien zelfs 1.10! Ik vloog als het ware naar beneden, Nijmegen in, alweer die “vleugels”. Ik heb nog nooit zo gemakkelijk gedaald. En maar rekenen. De 1.09 en nog een paar seconden is mogelijk!!
Tijdens de laatste kilometer, eigenlijk tussen 750 en 400 meter kwam ik de man met de hamer tegen. Velen hadden die onderweg al “gezien” , ik niet! Moe maar ZEER VOLDAAN bereikte ik de finish in 1.08.08…… maar 30 seconden langzamer dan vorig jaar! De laatste 5 km liep ik nog in 21.40.
COMEBACK 3.0 is een feit!
Zwaaiend naar het thuisfront kwam ik over finish, waarna ik met met een Smile van hier tot ginder rondliep. Zielsgelukkig… De tranen stonden in mijn ogen…
Naderhand bij de Muis bleken de nodige PR’s gesneuveld te zijn. Willem D liep als allereerste Meersenaar een geweldige 1.03.31. Een record dat nog lang in de boeken zal staan als hij zelf niet een poging waagt om het weer eruit te lopen. Ook de “meisjes uit de Maasband” mogen we natuurlijk niet vergeten, beiden minuten eraf, Inke zelfs 12 minuten sneller. Petje af !!!
Allen hadden goed gelopen en er waren alleen maar tevreden gezichten. Mede daarom smaakten de pinten, het overige “nat” en het eten ook prima. We hebben dit jaar ook daar gegeten, lekker voor een redelijk prijs overigens.
We namen afscheid bij Muis met de mededeling dat we alvast wilden reserveren voor 20 november 2011 en dat we dan met 3 man voor de 5e keer aanwezig zullen zijn; Willem, Peter en ondergetekende.
Graag willen we dan een herinneringsmedaille voor ons eerste lustrum. Haha.
Al met al alweer eine Supersjoenendaag met veel gezelligheid, saamhorigheid en goede prestaties!
Een nieuwe feestdag is toegevoegd aan de kalender!
Op naar het volgend evenement.
met sportieve groet,
Marrrrrt
P.S. De foto´s van deze race staan in ons fotoalbum