Loopgroep Meers in Maastrichts Mooiste.

Afgelopen zondag ben ik nog eens naar een loopwedstrijd geweest, niet om zelf te lopen, ik ben herstellende van een menicusoperatie en mijn Comeback 3.0 moet nog beginnen…. maar om een aantal van onze lopers aan te moedigen en te fotograferen.

Tijdens een bezoek van Richard bij mij thuis vertelde hij dat hij de zondag erop met Willem, Etiënne en Maurice mee zou doen aan de 15 km loop in Maastricht. Toen begon het mij ook weer te jeuken en ik zei dat ik best wel mee wilde gaan om te supporten en om eventueel met mijn nieuwe camera wat foto’s te maken.

Zo gezegd zo gedaan!

Op zondag 13 juni trokken we met lopers en supporters, Lisette en Brigitte gingen ook mee, naar de provinciehoofdstad.

Een heerlijk zonnetje, een lekker temperatuurtje, kortom goede omstandigheden voor een flinke trip door de heuvels ten zuiden van Maastricht.

Nadat we met de supportgroep een heerlijk kopje koffie nuttigden op een terras startten onze 4 atleten om 11 uur aan hun inspannende loop. De verwachtingen bij mij als fan en supporter waren hoog gespannen.

Tijdens de loop hebben de 2 dames, de heren enkele keren zien passeren en ben ik een locatie gaan opzoeken om mooie beelden te schieten van onze lopers.

Dit was nog niet zo gemakkelijk daar ik pas een tweetal weken eigenaar ben van dat toestel en nog lang niet op de hoogte ben van alle mogelijkheden en instellingen.

Al met al lukte het me om bijna alle lopers        

tijdens de wedstrijd op

de gevoelige plaat vast te leggen en was ik zelf ook wel een beetje trots op mijn “prestatie”.

Wie echt trots mogen zijn, zijn onze lopers van LGM. Stuk voor stuk verbeterden zij hun eigen PR in een wat naderhand toch zeer zware loop bleek te zijn want de temperatuur liep nog behoorlijk op.

Na de wedstrijd, weer op hetzelfde terras was het supergezellig

en werden al weer plannen gesmeed voor de volgende wedstrijden en natuurlijk werd al vooruit gekeken naar de Zevenheuvelenloop in Nijmegen alwaar ik zelf voor de 4^e keer hoop te starten.

Voor de tijden van de lopers moeten jullie op de site van Maastrichts Mooiste kijken en zullen jullie zien dat alweer onder de bezielende begeleiding van Cel mooie prestaties door onze jongens werden geleverd.

Hopelijk tot binnenkort, met loopschoentjes aan!

Sportieve Groet,

Marrrrrt

HEIDELOOP 2010

Deze vond plaats op zondag 16 mei in Schaesberg. Met Richard Dirix en Willem Duckers had ik afgesproken om ze om 11 uur in Meers op te halen. Om 11.30 uur kwamen we aan op onze bestemming, de kantine van de Kakertse Boys. Aldaar zaten Mieke en Paul Smeets met Jeff Thielen aan de bar te genieten van een kopje koffie.

We betaalden het inschrijfgeld, € 6,- en kregen daarvoor een startnummer en een loop T-shirt. Toen we ons startnummer hadden opgespeld zijn we gaan “warm lopen” en tevens hebben we gekeken waar we moesten starten.

De startlocatie lag goed verborgen, vanuit de zijde van de kantine alleen toegankelijk via een steegje dat uitkwam in het uiteinde van de Heide. Honderd meter verderop was de start/finish. Toen we dat hadden ontdekt hebben we nog een klein rondje gelopen en daarna de toiletronde. Vervolgens terug naar de start/finish waar de laatste deelnemers van de 5 engelse mijlen binnenkwamen. Hier kwamen we ook “Louis” tegen. Hij had ook de 5 mijl gelopen en was in zijn leeftijdscategorie als eerste geëindigd. Knap gedaan.

Wij hadden echter ingeschreven voor de 10 Engelse mijlen, voor ons 2 rondjes van 5 mijl. Ik kwam nog een collega tegen en die zei al tegen me, doe maar rustig aan want het is zwaar. Een gewaarschuwd mens telt voor ….

Voor de start werd er nog 1 minuut stilte genomen voor het plotselinge overlijden van de loper, Louis Tummers. Na de stilte werd het startschot gegeven en weg waren we.

De eerste 2 kilometers waren gemakkelijk, maar daarna was het alleen maar een geaccidenteerd parcours, zwaar maar mooi en goed uitgezet met de nodige signaleurs en lint. Chapeau voor de organisatie. In het eerste rondje hield ik de kilometertijden bij en zat ik gemiddeld aan 1 kilometer per 5 minuten. Het eerste rondje volbracht ik dan ook in een dikke 40 minuten. Aan de finish kwam ik Paul tegen, echter in de verkeerde richting, uitgevallen, geen macht in de benen. Mieke en Jeff was ik onderweg ook al eens tegengekomen maar zij zaten nog op stoomkoers. Willie zat daar een paar minuutjes achter en Richard heb ik ver voor me uit zien lopen.

Uiteindelijk heb ik dat gemiddelde ongeveer kunnen volhouden tot de finish wat dan resulteerde in een eindtijd van 1.21. Ik was zeer tevreden. Richard eindigde op 1.20 en klaagde over pijn in de zij. Willie eindigde in een mooie tijd van 1.13 en Jeff was nog een dikke halve minuut sneller dan Willie. Maar Mieke was niet te stuiten en spurtte in een tijd van 1.10.30 naar de finish. Goed voor een podium-plaats, een mooie 3^e plek.

Nadat iedereen was gefinisht zijn we gezamenlijk naar de kantine teruggelopen waar ook de prijsuitreiking was. Nadat de prijzen waren uitgereikt zijn we weer terug naar Meers en de Maasbendj gereden. In de auto werd en nog wat nagetafeld over de wedstrijd en tevens afgesproken om de Heideloop voor volgend jaar nogmaals op de kalender aan te stippen.

Groetjes

Etienne van Mulken

Marathon Rotterdam 11 april 2010

Woensdag 3 februari: in Dagblad de Limburger verschijnt een artikel met de mooie naam “”Marathonloper hoeft geen monnik te zijn!””

Door dit artikel, waarin staat dat je de marathon kunt lopen met 3 x trainen per week, word ik geprikkeld. Ik schrijf in en vertel het daarna pas tegen Monique. Het eerste wat zij zegt: “Ik dacht dat je dat nóóóóóit meer zou doen.”

Tja, ze heeft gelijk. Ik heb inderdaad na mijn eerste marathon in 2004 gezegd, dat dit een eenmalige actie was. Ik had zowat een maand nodig om weer een beetje fatsoenlijk te kunnen hardlopen. De kinderen reageren gelukkig iets vriendelijker:”Pap, wij hoeven toch zeker niet mee hè.”

Dezelfde avond stel ik een trainingsprogramma op: de trainingen op dinsdag en donderdag met de loopgroep en in het weekend een lange duurloop. Ik start met 1 uur en 45 minuten en bouw dit zo uit tot 3 uur.

Wonderwel verloopt de voorbereiding uitstekend en de grote dag nadert. De laatste dagen voor de marathon stop ik me helemaal vol met pasta, rijstevlaai en andere zoetigheid, drink 2 liter water per dag extra en neem genoeg rust.

De wedstrijddag: opstaan om 6 uur s’ochtends, koffie, eten, boterhammen smeren, sportdrank maken, koffie en nog maar een bakje koffie (stimuleert de stoelgang).

Zeven uur: het gezinnetje vertrekt naar Rotterdam, onderweg doen we nog wat tankstations aan, maar dan niet om te tanken. De zenuwen doen hun werk.

Even voor Rotterdam neem ik de verkeerde afslag. Sjit, nu wordt het nog spannend om op tijd te komen ook! Dikke stress, dan maar effe gasse. Kwart voor tien, een kwartier voor de  sluitingstijd,  arriveren we in het Beursgebouw van Rotterdam. Snel startnummer ophalen, omkleden en naar het startvak. Samen met nog een ”paar” fanatiekelingen zingen we uit volle borst het YOU NEVER WALK ALONE van onze LEE. Een Portugees die naast me staat in het startvak vraagt in gebrekkig Engels: “Who is that man?”

Ik antwoord: “That is one of the most famoust singers in Holland, Lee Towers.”

Hij antwoordt nuchter: “Never heard of him!”

Ik denk bij mezelf: Tja ik heb er ook geen CD van.

Klokslag 11.00 uur het kanonschot: We zijn op weg.

Doseren, doseren spookt het door mijn hoofd, niet te snel starten. Het lichaam nog vol met adrenaline wil knallen, maar beheersen is het motto. Eerste 5 km in 25.51, goed op schema. De sfeer en ambiance zijn geweldig dankzij het publiek en de vele muziekbandjes langs de kant.

Mieke Smeets haalt me in na ongeveer 6 kilometer. Ik zie haar niet meer terug, zij is in topvorm. In een fantastische tijd van 3.32.28 wordt ze in haar categorie 28^ste van de 185. Even later wordt ik voorbij gerend door Paul Smeets. Hij loopt samen met twee Spanjaarden in een mooi vlak Spaans tempo, ziet er goed uit. Helaas heeft Paul de wedstrijd moeten staken na ongeveer 27 kilometer wegens darmklachten. Jeff Thiele zie ik de hele wedstrijd niet, hij is gestart als een raket en is mij waarschijnlijk zo snel voorbij gelopen dat hij voor mijn oog niet zichtbaar was. Jeff eindigt zijn eerste marathon in 3.34.38. Een prestatie om trots op te zijn.

Na een kilometer of 15 is het Jan Coumans die bij me aanpikt. Zonder veel moeite vervolgen we de tocht en lopen in een vlak tempo tot ongeveer 30 kilometer samen. Na 30 kilometer moet Jan even lossen. Na 33 kilometer haalt Jan me weer in. Ik kan hem niet meer volgen. Jan finisht in een geweldige tijd van 3.39.40.

Na 33 kilometer komt de beruchte man met de hamer. De bovenbenen verzuren en elke stap kost nu moeite. Bij de drankpost van 35 kilometer doe ik snel een paar rekoefeningen, schud een bekertje of 5 energiedrinks en warme thee naar binnen en vervolg mijn weg.

De laatste loodjes wegen het zwaarst. Verstand op nul en doorgaan.  De laatste aanmoedigingen bij 37 kilometer van Monique, Lars en Niels die me vooruit schreeuwen. Het is nu elke kilometer aftellen. Jezus wat duren die lang voor mijn gevoel. Dan de 40 kilometer, een magische grens, nog 2 . Alle laatste restjes energie die nog aanwezig zijn worden ingezet.

Een Braziliaanse drumband zweept ons op. Hordes mensen staan langs de kant en moedigen me  aan. Dan de laatste bocht naar rechts de Coolsingel op, nog 500 meter, nog 450 meter. De finish is zichtbaar. Het publiek is  massaal aanwezig op de tribunes. Nog 100 meter. Dit is genieten in pure vorm. Nog 50 meter. Ik heb het gehaald!

Maurice.

BLESSURELEED = Jaloezie.

(from Hero to Zero!)

Ik had al een tijdje niet meer op de site van LGM gekeken en zag dat er best nog eens wat geplaatst kon worden. Nou heb ik zelf ook al maanden niet meer gelopen en dat is nou ook precies “waar(om) de schoen wringt”.

Kijkende naar de Twitter van LGM (LGM_update) , deze wordt momenteel goed bijgehouden door Inke, zag ik dat alweer een delegatie van LGM had meegedaan aan een loopevenement n.l. de Parelloop. Op dat moment ben ik gewoon jaloers op de mensen die wel lekker kunnen lopen en vraag ik me nog steeds af waarom ik niet.

Na een goede prestatie op de Zevenheuvelenloop in Nijmegen had ik weleens wat last van de binnenkant van de knie en een lichte pijn onder de bal van de voet. Begin december leek me het ’t beste om de huisarts maar eens te consulteren. Van deze kreeg ik het advies om maar eens een rustperiode te nemen want het leek verdacht veel op overbelasting.

Na enkele weken totale rust en een paar kilo’s rijker werd de pijn in de knie minder maar de pijnlijke voet bleef. Na het volgende consult werd ik naar de afdeling radiologie gestuurd voor foto’s van mijn voet. Vermoeden een Morton Neuroom (ontsteking tussen de middenvoetsbeentjes). Niet waarneembaar op de foto’s. Doorgestuurd naar een Podoloog, zooltjes gekregen en ook gesproken over een Morton Neuroom en een “blokkade in de knie”.

Nadat ik 12 weken niet gelopen had ben ik op een donderdagavond 1 maal naar de training van de loopgroep gegaan. Het lopen viel me behoorlijk mee. Conditioneel had ik natuurlijk wat ingeleverd. Maar het was een prettig gevoel. Voor de volgende ochtend had ik in de week vooraf weer een afspraak gemaakt bij de huisarts; ik wilde voor verder onderzoek naar een Orthopeed. In Nederland zou ik pas in juni/juli terechtkunnen; in België binnen 9 dagen. In Genk weer foto’s genomen, nu van voet ën knie. Eerste diagnose voet: Morton Neuroom. Daarom kreeg ik gelijk een Cortisonen-injectie in mijn voet.

Ik moet bekennen dat ik me prettiger heb gevoeld, zeker die week erna.

Betreffende de knie stond de behandelend arts voor een raadsel, hij vermoedde een meniscus, derhalve ben ik afgelopen vrijdag in de MRI-scan geweest. Uitslag begin april.

Als iemand me nu zou vragen of de injectie voor een oplossing heeft gezorgd dan zou ik die vraag negatief beantwoorden. Het gevoel in mijn voet is iets beter dan de weken voorafgaande aan die injectie maar nog niet optimaal.

Dit verhaal typende, voel ik een buikje over mijn broeksriem hangen en droom ik weg naar de tijd dat ik samen met de andere lopers van LGM de stenen uit de straat liep. Ik ben best jaloers op de lopende, rennende medemens. Dat mogen jullie best weten.

Ik hoop dat ik binnenkort goed nieuws te horen krijg betreffende mijn blessure en hoop van ganser harte dat ik weer spoedig de loopschoenen kan aantrekken.

Wordt vervolgd.

Met sportieve groet,

Marrrrrt

De lopers die al wat langere tijd lid zijn van de loopgroep hebben nog goede herinneringen aan Lydia. Ze was een trouwe bezoekster van de trainingen en ze deed regelmatig mee aan een wedstrijdje. Onlangs is Lydia bevallen van haar tweede kind: dochter Liz.  Vader Frank, moeder Lydia en zoontje Frank zijn er maar wat trots op!

We hopen als het leven zijn normale omvang weer heeft aangenomen Lydia terug te zien op de trainingen.

Namens de gehele loopgroep proficiat en een zonnige toekomst voor jullie!

Zondagmorgen 10 januari 2010. Zover je kunt kijken is de wereld bedekt met een sneeuwdeken.  Het oogt sprookjesachtig. Hier en daar zijn  enkele  zwarte strepen getrokken in deze sneeuwdeken. De strooiwagens hebben hun nachtelijk werk met het beetje zout dat hun nog restte goed gedaan.

Een achttal lopers melden zich achtereenvolgens deze ochtend  bij het kasteel onderaan de Maasberg te Elsloo. Sommigen zijn zelfs, bang zijnde voor een slippartijtje met hun auto, al lopend uit de Maasband gekomen. Na ampel overleg besluiten we zoveel mogelijk de begaanbare wegen en fietspaden te nemen om hiermee het risico tot ‘Running till we drop’  te minimaliseren.

De dames José, Mieke en Lisette nemen gelijk de koppositie in en onder hun leiding worden de eerste kilometers afgelegd. De heren volgen in hun voetspoor. Via Elsoo, Stein en Urmond lopen we richting Maasband. Acht stippen in een winters sneeuwlandschap. Sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden. Het tafereeltje zou naadloos kunnen passen in een tekening van Anton Piek of in een schilderij van Breughel.

Hier en daar komen we een schaarse voorbijganger tegen. Voor hen moeten deze dravers  toch wel de nodige  bedenkingen opleveren, variêrend van wie gaat er nu onder deze weersomstandigheden lopen tot gelijk hebben ze. 

In de Maasband verlaten de de eerste twee lopers (Etienne en Lisette) de groep en in Meers nemen we afscheid van Cel. De laatste kilometers naar Esloo worden door een uitgedund groepje afgelegd.  Paul, Mieke en Louis meten elkaars krachten nog één keer in de beklimming naar de brug in Elsloo. Vijf minuten later zit voor iedereen de training erop.

Eindejaarsborrel / Sportgala.

Op dinsdagavond 29 december j.l. waren de meeste lopers van LGM in de kantine van V.V. Havantia bij elkaar om te genieten van een door de Koostj en zijn vrouw gebakken wafel, gluhwein of glas bier. Na vele pogingen was het Cel dan toch gelukt om een avond te plannen waarbij de meeste lopers aanwezig konden zijn.

Het doel van de feestavond was tweeledig; aan de ene kant was er natuurlijk ruimte om de verhalen over de prestaties van het afgelopen jaar eens flink te bekrachtigen met een paar glazen bier achter de kiezen. Aan de andere kant kwam dan weer het serieuze van die eerder genoemde prestaties naar boven.

Wie het sportgala bij de NOS heeft gezien, heeft natuurlijk in de gaten dat achter die glimlachende facade van de topsporter ook een bepaalde zenuwachtigheid zit. Zo ook in Meers.

Gezichten vol spanning:   ben ik de nieuwe clubkampioen?

Er werd flink gelachen en nog meer overdreven! Toch was de spanning van een aantal gezichten af te lezen. Toen uiteindelijk de verlossende uitslag van onze Kootsj kwam, berekend via een prestatiematrix waar de KNSB een puntje aan kan zuigen, kwam dan toch naar voren dat Robert Blokzijl , geflankeerd door Maurice Peters en Willem Duckers, de felbegeerde trofee mee naar huis mocht nemen. Een prestatie van weleer!

Bij de dames kreeg Simome voor haar uitzonderlijke prestatie op de 5 km in Maastricht (clubrecord dames 24.11 op de 5 km ) een prachtig bord met inscriptie overhandigd.

Tijdens deze uiteenzetting van de Kootsj werd ieder lid afzonderlijk wel even in het zonnetje gezet door Cel met het benoemen van buitengewone prestaties in aparte wedstrijden. Al met al een Sportgala waardig!!!!

Maar het grootste applaus van de avond ging toch uit naar onze Kootsj want zonder zijn tomeloze inzet hadden velen niet dit nivo bereikt.

Clubbesten bij de heren: Willem, Robert en Maurice	Clubbeste bij de dames : Simone

Een avond voor herhaling vatbaar!!!

Met sportieve groet,

Marrrrrt

AACHENER WINTERLAUF

Zondag de 13e was het zover, loopgroep Meers gaat naar een buitenlandse loopwedstrijd.

We zijn goed vertegenwoordigd:  8 lopers en 2 verzorgers vertrekken om half 9. Ondanks dat de navigatie van Jan en Willem hun dag niet hebben, komen we even voor half 10 aan in het koude Aken.

Eerst omkleden en dan worden we met de bus naar de startplaats gebracht, waarna we weer terug moeten rennen naar Aken. Het was een lange busreis, we vroegen ons af of de chauffeur het wel goed begrepen had. Na een half uur komen we dan toch aan bij de startplaats.

Tijdens de loop was het vrij koud, plaatselijk ligt er sneeuw, en vooral in het open veld kon het flink waaien. Het was een pittige tocht met enkele flinke klimmetjes. Bovendien was het op veel wegen nogal modderig met veel plassen water. Al met al een uitdaging om de 18 km. te volbrengen.

Voldaan en de meesten moe, bereikten we de finish. Voor de volgorde en tijden zie onderstaand lijstje. Schijnbaar was de organisatie onder de indruk van onze prestaties, waarna ze ons maar meteen de Duitse nationaliteit gaven.

Na afloop hebben we  nog een kop koffie en een biertje gedronken, waarna het leed van de tocht weer snel vergeten werd.

Speciaal woordje van dank voor de 2 meegereisde verzorgers, Cel en Hans, voor de ondersteuning en de after party !

wedstrijdvoorbereiding	wedstrijdevaluatie

AACHENER WINTERLAUF

Zondag de 13e was het zover, loopgroep Meers gaat naar een buitenlandse loopwedstrijd.

We zijn goed vertegenwoordigd:  8 lopers en 2 verzorgers vertrekken om half 9. Ondanks dat de navigatie van Jan en Willem hun dag niet hebben, komen we even voor half 10 aan in het koude Aken.

Eerst omkleden en dan worden we met de bus naar de startplaats gebracht, waarna we weer terug moeten rennen naar Aken. Het was een lange busreis, we vroegen ons af of de chauffeur het wel goed begrepen had. Na een half uur komen we dan toch aan bij de startplaats.

Tijdens de loop was het vrij koud, plaatselijk ligt er sneeuw, en vooral in het open veld kon het flink waaien. Het was een pittige tocht met enkele flinke klimmetjes. Bovendien was het op veel wegen nogal modderig met veel plassen water. Al met al een uitdaging om de 18 km. te volbrengen.

Voldaan en de meesten moe, bereikten we de finish. Voor de volgorde en tijden zie onderstaand lijstje. Schijnbaar was de organisatie onder de indruk van onze prestaties, waarna ze ons maar meteen de Duitse nationaliteit gaven.

Na afloop hebben we  nog een kop koffie en een biertje gedronken, waarna het leed van de tocht weer snel vergeten werd.

Speciaal woordje van dank voor de 2 meegereisde verzorgers, Cel en Hans, voor de ondersteuning en de after party !

wedstrijdvoorbereiding	wedstrijdevaluatie

Groepstraining groep 2

Op zondag 13 december waren de meeste lopers van groep 1 naar Aken (DL) voor de zgn. Aachener Winterlauf. Ook onze coach ging mee om de mentale voorbereiding nog meer cachet te geven.

Voor de thuisblijvers was aan ondergetekende door Cel gevraagd om de zondagochtend training te leiden (lijden?!). Een achttal leden stond enthousiast klaar om aan een wat naderhand als zeer pittige loop kon worden beschreven te beginnen.

“Waar naar toe werd gevraagd?” Inke’s nieuwe schoenen moesten nog worden ingezegend; dus stonden de modderige bospaden op de planning. “Zo, nu kunnen we eindelijk eens doorlopen!” werd lacherig gezegd, “Hoeven we niet op groep 1 te wachten!”

Diegene die dit zei heeft er misschien toch wel spijt van gehad want het werd een loopje voor gevorderden. De afstand bedroeg weliswaar maar 13 km maar het aantal hoogtemeters was niet gering. We hebben 5 keer een flinke beklimming genomen met een totaal hoogteverschil van bijna 300 meter!!!

Met bijgevoegde link: http://connect.garmin.com/activity/20470858 is via het Garmin Connect Programma te zien hoe en waar er afgelopen zondag gelopen werd. Probeer maar eens uit, druk op Player; je kunt dan mooi zien waar we zijn geweest. Je kunt ook satelliet weergave aanklikken dan krijg je de kaart in Google Maps.

Met Sportieve groet,

Marrrrrt

PS Inke heeft nog goede tips gekregen voor het reinigen van de schoenen en Chapeau voor Lisette!