BLESSURELEED = Jaloezie.
(from Hero to Zero!)
Ik had al een tijdje niet meer op de site van LGM gekeken en zag dat er best nog eens wat geplaatst kon worden. Nou heb ik zelf ook al maanden niet meer gelopen en dat is nou ook precies “waar(om) de schoen wringt”.
Kijkende naar de Twitter van LGM (LGM_update) , deze wordt momenteel goed bijgehouden door Inke, zag ik dat alweer een delegatie van LGM had meegedaan aan een loopevenement n.l. de Parelloop. Op dat moment ben ik gewoon jaloers op de mensen die wel lekker kunnen lopen en vraag ik me nog steeds af waarom ik niet.
Na een goede prestatie op de Zevenheuvelenloop in Nijmegen had ik weleens wat last van de binnenkant van de knie en een lichte pijn onder de bal van de voet. Begin december leek me het ’t beste om de huisarts maar eens te consulteren. Van deze kreeg ik het advies om maar eens een rustperiode te nemen want het leek verdacht veel op overbelasting.
Na enkele weken totale rust en een paar kilo’s rijker werd de pijn in de knie minder maar de pijnlijke voet bleef. Na het volgende consult werd ik naar de afdeling radiologie gestuurd voor foto’s van mijn voet. Vermoeden een Morton Neuroom (ontsteking tussen de middenvoetsbeentjes). Niet waarneembaar op de foto’s. Doorgestuurd naar een Podoloog, zooltjes gekregen en ook gesproken over een Morton Neuroom en een “blokkade in de knie”.
Nadat ik 12 weken niet gelopen had ben ik op een donderdagavond 1 maal naar de training van de loopgroep gegaan. Het lopen viel me behoorlijk mee. Conditioneel had ik natuurlijk wat ingeleverd. Maar het was een prettig gevoel. Voor de volgende ochtend had ik in de week vooraf weer een afspraak gemaakt bij de huisarts; ik wilde voor verder onderzoek naar een Orthopeed. In Nederland zou ik pas in juni/juli terechtkunnen; in België binnen 9 dagen. In Genk weer foto’s genomen, nu van voet ën knie. Eerste diagnose voet: Morton Neuroom. Daarom kreeg ik gelijk een Cortisonen-injectie in mijn voet.
Ik moet bekennen dat ik me prettiger heb gevoeld, zeker die week erna.
Betreffende de knie stond de behandelend arts voor een raadsel, hij vermoedde een meniscus, derhalve ben ik afgelopen vrijdag in de MRI-scan geweest. Uitslag begin april.
Als iemand me nu zou vragen of de injectie voor een oplossing heeft gezorgd dan zou ik die vraag negatief beantwoorden. Het gevoel in mijn voet is iets beter dan de weken voorafgaande aan die injectie maar nog niet optimaal.
Dit verhaal typende, voel ik een buikje over mijn broeksriem hangen en droom ik weg naar de tijd dat ik samen met de andere lopers van LGM de stenen uit de straat liep. Ik ben best jaloers op de lopende, rennende medemens. Dat mogen jullie best weten.
Ik hoop dat ik binnenkort goed nieuws te horen krijg betreffende mijn blessure en hoop van ganser harte dat ik weer spoedig de loopschoenen kan aantrekken.
Wordt vervolgd.
Met sportieve groet,
Marrrrrt