In voorjaar kondigde Cel al aan dat we in het najaar een wandeltocht gingen organiseren met LGM voor de gezelligheid. Dit terwijl we toen nog druk bezig waren met de voorbereidingen van het weekendje Ardennen.± 5 weken geleden was het dan zover en zijn we samen gekomen voor de organisatie van de wandeltocht. De route was al klaar, want zoals jullie weten bereidt Cel alles al tot in de puntjes voor en verandert er dan niets meer.

Vervolgens was dan de vraag, wanneer,  waar de tussenstop en afsluiten en hoeveel mensen zouden zich opgeven.

Wanneer: werd na overleg met de huifkarmanager Guus 16 oktober. Tja, en dat hadden we niet beter gepland kunnen hebben. Afsluiten bij Piepke werd die avond al geregeld.

Een week later deelde Cokki de brochure uit van het Schippersbeurs Museum te Elsloo.Dit sloot perfect aan op ons wandeltocht. Dus daarmee was de tussenstop ook geregeld.Intussen hadden we via de mail geïnventariseerd of er mensen wilden deelnemen aan de wandeltocht en tot ons genoegen was het enthousiasme hiervoor groot.

Binnen een week al 30 deelnemers en uiteindelijk 44 deelnemers. Twee weken geleden hebben we nog wat laatste zaken te besproken zoals aanvangstijd, groepsindeling, wat gaan we eten, wie maakt wat. Woensdag voor de wandeling zijn Lisette, Brigitte en ikke en onze dochters naar de Macro geweest. Wat een lol onze dochters hadden, met de step door de winkel.

Zaterdag werd in de keukens lekker gebakken, Cel zorgde wafels, Lisette voor de vlaaien, Brigitte voor chocoladecake en ikke voor cake en gehaktbrood.

Zondag was het eindelijk zover.

Bij elkaar komen was 12.45 uur en rond 13.00 waren we toch bij elkaar.13.00 uur is de eerste groep gestart met veel kids onder hun hoede. Er werd lekker gewandeld, gespeurd, vragen beantwoord en gekletst. En natuurlijk beelden getild. Wat woog het beeld ook alweer 425 kg of was het nu 550 kg, wie zal het zeggen

Er zaten allerlei soorten vragen in verwerkt. Van politiek tot geschiedenis tot buurtinformatie. Bij het Schippersmuseum aangekomen stond koffie/thee en lekkers klaar. Hier werd lekker even uitgerust. Alleen hebben we onze bedenkingen over groep 2 of die gelopen of gerend hadden, omdat deze 2 minuten na ons binnen kwamen????

Na een korte rustpauze, kregen de kinderen een rondleiding van Cor (vrouw Cokki) en wij volwassenen een rondleiding van ons enige eigen clublid Cokki die ons alles wist vertellen over de Maas en boten van vroeger en waarom het museum Schippersbeurs werd genoemd. Heel interessant en ook de foto’s van vroeger van de overstromingen 1926 van de Maas en aanleg van kanaal. Hoe zat het ook alweer met die boten hoe kwamen deze weer terug bij het beginpunt??? Of het oude winkeltje en slaapkamers van vroeger. 

Hierna volgden ook de andere groepen die toe waren aan lekker bakkie en versnapering.Terwijl de eerste groep met de huifkar met Jodelmuziek richting Meers en Maasbandia vertrok en ze onderweg toch wel wat bekijk hadden, kregen de laatste groepen ook de rondleiding.

Rond 17.30 was iedereen weer in het Piepke bij elkaar. Hier werd het buffet met lekkere soepen, hot dog en brood/beleg geopend door Cel.

Om  18.30 was de prijsuitreiking, waar natuurlijk uitgebreid gediscussieerd werd over de antwoorden en sommige zelfs tot omkoperij overgingen (hé Willem). Maar er was maar een winnaar en dat was groep 4, welke zeer trots was.

Er werd gezellig gedronken en bijgekletst. Al met een super geslaagde dag.

De fotos kunnen worden gevonden in onze foto-gallerij

Groetjes Inke

Geef mij maar Amsterdam, want……….

Dat liedje speelde  door m’n  hoofd na 42.2 km. Ik had al gezien natuurlijk dat ik hier een pr liep: 3.24.23… ruim anderhalve minuut sneller dan in Rotterdam. Mijn race verliep voorspoedig, geen centje pijn tot aan km 30. Vooral het stuk langs de Amstel was heel mooi. Daarna werd het wat moeilijker, wat ik vooral merkte toen er een heel klein hellinkje was, een stijgingspercentage van slechts  3%. Ik viel helemaal stil. Verder kon ik het tempo ( 12.4 km/h) toch redelijk volhouden. En ja, na 40 km kan niks meer stuk!  De weersomstandigheden waren optimaal, al was het behoorlijk koud ‘s ochtends. Een oude trui aan in het startvak en deze 5 minuutjes voor de start weggooien, brengt dan uitkomst.

Wie echt zijn pr verpulverde was natuurlijk Gregor. Hij was dan ook helemaal in de wolken!! Voor de race vertelde hij me nog dat hij bij zijn eerdere marathons en dat nota bene nog wel in New York, Berlijn en Rotterdam steeds na 35 km de man met de hamer tegen kwam. Nou, mooi niet deze keer. Een hele mooie vlakke race: elke 5 km om en nabij de 24 min. De eerste 10 km hebben Gregor en ik samen gelopen, maar bij de drankposten had ik iets meer tijd nodig.  Bij mij is dat altijd zo als er iets te drinken valt! Zodoende moest ik telkens even versnellen om weer bij hem aan te sluiten. Daarom besloot ik alleen door te gaan. Ik stapte per ongeluk nog op Gregor’s  hiel. Gelukkig  had hij niks, maar misschien dacht hij wel vanaf dat moment “ ik moet voor die de Boer blijven!” Zo heb ik dan misschien ook wel mijn steentje bijgedragen aan z’n succes. Gregor dus als eerste van ons drie!! Dik 9 minuten sneller dan in R’dam: 3.23.

Ja, en dan Jeff: zoals gewoonlijk ging hij weer snel van start en na 25 km lag hij nog goed op schema. Hij  was zelfs zo snel dat Sjaan en Annemie hem niet hadden zien langs komen bij km 12. Ze vroegen aan mij waar Jeff was.  ”Iin ieder gaval niet achter mij,” antwoordde ik. Bij km 30 sloeg echter het noodlot toe voor Jeff. Zijn bovenbenen blokkeerden helemaal. Wat daarna volgde was een martelgang en het spreekt van grote klasse dat Jeff  toch nog de marathon heeft uitgelopen. Wat de oorzaak ook moge zijn, te snel gestart, te weinig gegeten, het blijft speculeren. Jeff zat er nogal mee en was teleurgesteld. Toch nog binnenkomen in 3.31 is echt geen schande! Ook dit hoort allemaal bij een Marathon!! Voor Jeff is het nu belangrijk om deze marathon niet door z’n hoofd te laten spoken. Volgende week schrijven we ons in voor Berlijn, en tegen die tijd gaat Jeffer weer met volle moed tegenaan. Sjaan, Annemie en Danielle waren voor ons weer van grote steun. Ik wil hierbij nog even vermelden dat Danielle zelf nog de 8 km heeft gelopen, om daarna weer vlug  richting finish te gaan voor Gregor!

Alles bij elkaar genomen was het een heel leuk weekend. Het begon heel voorspoedig.  Zaterdag waren we met Jeff en Sjaan aangereisd. Bij  de sporthallen Zuid hebben we ons startnummer gehaald en nog wat op de beurs rondgekeken. Bij  het Olympisch stadion troffen we Gregor en Danielle die nog  een wandeling in het Vondelpark wilden maken. We spraken voor de volgende dag af om 8.30 uur bij het stadion vak S. Iedereen ging toen naar zijn hotel.

Annemie en ik gingen nog op zoek naar een pizzeria zodat ik mijn koolhydraten nog kon bijvullen. Evenwel met een Tom Tom met verouderde kaarten is dat nog niet zo eenvoudig. De pizzeria die we zochten bestond al 4 jaar niet meer. Uiteindelijk toch nog iets gevonden, maar jongens, het valt niet mee als je een menukaart in handen hebt met de lekkerste gerechten en je moet dan voor een ordinair bord spaghetti met wat tomatensaus gaan. En Annemie tegenover me met een pizza quatro stagioni maar smullen. Na het eten nog wat losgelopen en toen alleen nog maar rust en vlak voor het slapen gaan mijn gebakje, een hanenkam gegeten. Ik doe dit altijd voor iedere wedstrijd.  Een rare gewoonte, ik weet het!!

Zoals afgesproken waren we zondag allemaal op tijd in het Olympisch stadion.Nadat we een flinke poen van onze vrouwen hadden gekregen, vertrokken we richting startvak. Hier schalde de muziek van wie anders dan André Hazes uit de boxen, heel toepasselijk het “bloed, zweet en tranen”. Jeff wist toen gelukkig nog niet dat deze titel zo van toepassing zou zijn op hem. Uiteraard kippenvel bij het startschot en daar gingen we vol goede moed…………!

Iedereen van de loopgroep Meers bedankt voor jullie support. Mieke bedankt dat we van je intervaltrainingen mochten genieten, en natuurlijk onze coach Cel, die zich weer de moeite had genomen voor ons een individueel  trainingsschema te maken.

Amsterdam, jij ook bedankt!!

Willy, Jeff en Gregor.

Passerellenloop Vucht Dorp – Maasmechelen

02 oktober 2011: een leuk ongedwongen loopje van 4 of 8 km aan de overkant van de Maas op z ’n Belsj. Dat bleek wel toen Lisette de vraag stelde waarom ze haar emailadres moest achterlaten. Daarop kreeg ze als antwoord: “Nou, dan sturen we jouw foto op”. Alleen een startnummer kregen we niet. Dus dan zullen ze zelf wel bekijken welk gezicht mooi bij een naam zou passen? Ben ik eens benieuwd welke knappe foto ze mij gaan opsturen?

We waren met een leuk gezelschap. Lisette en Etienne, Paul en Mieke, Richard en Brigitte, Inke, Jan die meteen herkend werd door een voor hem onbekende loopster. “Ja, wat wil je met zo ’n ouwe rot in het vak.” Dat waren niet mijn woorden Jan. Verder waren Sandra, Robbert en natuurlijk onze trainer Cel ook van de partij. De vrouw en kinderen van Robbert en vriend en zoontje van Sandra waren onze toeschouwers. Dat is natuurlijk altijd heel leuk.

Paul bleek toch een beetje zenuwachtig. Hij wilde graag met Chris de 4 km lopen. Hij had spierpijn van het slopen in hun huis. En wilde vooral rustig aandoen met lopen, dat bleef hij maar zeggen. Maar Chris belde af. Laten de vrouwen Paul toch nog in de steek. Dus zo zorgzaam als ik ben, ontfermde ik me over Paul. Uiteindelijk in mijn eigen voordeel, want Paul bracht mij naar een tevreden tijd van 40 min 40 sec op de 8,3 km. Dank je wel Paul!

Jan, Etienne en Richard hebben tot ongeveer 5 km samen gelopen. Bij de 5 km zette Richard nog even de pas erin, en dat terwijl de zondag zijn uitslaapdag is en dus al een beetje uniek is dat hij erbij was. Toch leuk, en hij liep ook nog een mooie tijd van 38 minuten op de 8,3 km.

Mieke wilde met Robbert mee. Als een haas ging Robbert van start. Dat ging even goed, maar toen voelde Mieke toch dat het iets te snel ging. Ze voelde zich niet helemaal lekker en besloot bij de splitsing van 4 en 8 km toch maar de 4 km te lopen. En dat heeft ze goed gedaan ook. Op 19 minuten kwam ze binnen. Het was een afstand

van 4,6 km. De winnende tijd bij de dames. Super!  Een mooie beker, een prachtige pennenset, een fotomapje en een mooie bos bloemen waren de prijzen voor Mieke. En dat voor 2 euro 50 inschrijfgeld.

Het was een prachtig parcours langs de Maas en door het mooie België. Bekend terrein voor de zondaglopers van de groep. Iedereen had ook naar tevredenheid gelopen. Het zonnetje scheen, was zelfs nog warm zo tussen de 20-25 graden. Dus gezweet werd er ook. Dat werd gewoon weggespoten met de FA pink passion van Lisette. Zelfs de mannen maakten er dankbaar gebruik van. Dus met geur van FA pink passion om ons heen gingen we met zijn allen naar het Café waar de prijsuitreiking zou zijn en de Tomboooooola waar vooral Etienne zich op verheugde. Mieke nam daar haar prijs in ontvangst en toen alle prijzen aan de winnende deelnemers uitgereikt waren ging de tombola van start. Iedereen had prijs. Maar de mooiste prijs ging naar Brigitte. Een ketting bestaande uit prachtige kroonjuwelen. Volgens mij zou de ketting die middag nog op Marktplaats komen te staan. Verder won Cell nog een leuk dambord voor in de camper. Er werden nog wat ‘mooie’ sjaaltjes gewonnen, een opbergdoos voor het naaigerei door Jan, een mooi horloge door Lisette, waarvan nog niet helemaal duidelijk was hoe die nou eigenlijk werkte, en Sandra had ook een mooie prijs. Ben je er eigenlijk al achter wat het is???

Al met al het was een gezellige ochtend. Leuke  loop en gewoon gezellig onder elkaar. Leuk sfeertje. Zeker voor herhaling vatbaar volgend jaar. Ik heb ervan genoten en verheug me heel erg op de 7heuvelen in november.

Geniet van het leven, geniet van de regen!

Het torenuurwerk van de kerk in Elsloo slaat negen keer. Loopgroep Meers heeft zich verzameld voor haar wekelijks uitje: een duurloop van ongeveer anderhalf uur. De omstandigheden zijn goed. Het is droog en wat warmpjes. In zuidelijke richting is aan het firnament een zwarte deken te ontwaren. Niemand die hier enige aandacht aan schenkt. De eerste kilometers zijn zoals altijd niet de gemakkelijkste kilometers. De spieren zijn dan nog wat stroef en de gewrichten moeten nog wennen aan het gesprek met de weg. Er wordt vrolijk gekwetterd. Lief en leed van de afgelopen week en de toekomstige week wordt doorgenomen. Voor de neutrale toeschouwer valt op te merken dat de dames taliger zijn dan de heren. Zou het dan toch waar zijn dat de linker hersenhelft anders functioneert bij dames dan bij heren? Best wel gezellig.

Aan de brug van Geulle krijgen we de eerste opdracht. Eén groep moet over het fietspad aan de westelijke kant van het Julianakanaal naar de brug van Bunde lopen en de andere groep over het pad aan de oostelijke kant. De jongens worden door de trainer van de mannen gescheiden en de meisjes van de dames.

In Bunde worden we verwelkomd door Pluvius, de god van de regen. De hemelsluizen gaan open, eerst op een kiertje met een voorzichtig, miezerig regentje, maar al heel snel wagenwijd. De regen valt met bakken uit de lucht, waterdruppels spatten op het wegdek uit elkaar en verzamelen zich tot plassen. Binnen een paar minuten lijkt het alsof we voor zwemdiploma B zijn opgegaan: de kleren zijn door- en doornat. Het water klotst in de schoenen en we hebben nog een drie kwartier te gaan.

Schuilen is geen optie in ons doorweekte kloffie. Nee, de filosofen onder ons beweren zelfs dat dit een historische dag is en daarmee ook een historische training is. In hun lange loopcarrière hebben ze zoiets nog nooit meegemaakt. Met een vrolijke grijns op de gezichten van de meesten zijn we al watertrappelend tegen half elf terug bij ons vertrekpunt.

Kletsnat maar zeer voldaan. Deze training zal ons nog lang heugen.

Samen met onze jarige Paul wordt de training afgesloten.

Net terug van vakantie werd ik gevraagd om als Pacer te fungeren bij de Twitter Run.
De opzet van de Twitter Run is om in ontspannen sfeer een bepaalde afstand af te leggen.
Ik werd gevraagd voor de 20 km. Men kon echter kiezen voor de 5, 10 en 20 km.
De 20 km zijn twee rondjes.

Deze Twitter Run werd op zondag 10 juli gehouden en werd georganiseerd door Jans Mulder en Jan Smeets. Tijdens de Twitter Run wordt er in een ontspannen sfeer gelopen en wordt de groep bij elkaar gehouden onder het motto “samen uit, samen thuis”.  Om de 5 km stond er een verzorgingspost (zie foto’s)
Als Pacer was het mijn taak de groep bij elkaar te houden en eventuele problemen zien te voorkomen. Vandaar dat ik herkenbaar moest zijn met een ballon.

Om 10.00 uur werd na een korte toespraak gestart. Rustig wandelen naar vertrekpunt en vandaar lopen met een tempo van ca. 10 km/u. Wat me tijdens de loop opviel was dat er niemand de voorste Pacer voorbij ging. Iedereen hield zich netjes aan de opgelegde snelheid..
Na 5 km  hielden we stil om gezamenlijk wat te drinken. Gewacht tot iedereen weer verder kon om de volgende 5 km af te leggen.

Op km 10 stond weer  een verzorgingspost klaar met fruit en water en Born-sportdrank.
Ook hier weer de groep samen laten komen en wachten om aan de tweede ronde te beginnen.

De ronde van 10 km liep door het St. Jansbosch en het Gerendal. In deze ronde  zaten twee pittige hellingen, maar was over het algemeen goed te doen..

Om 11.00 uur waren de lopers voor de 10 km gestart en om 11.30 die voor de 5 km.
Met als resultaat dat alle lopers om ca. 12.00 uur bij het eindpunt aankwamen en gezamenlijk naar Cafe aan de Kirk zijn gegaan.

Dit verslag schrijf ik ook om jullie er op te attenderen dat dit een schitterend parcours is en voor bijna iedereen  is te doen. Dus zeker een aanrader voor volgend jaar.
Dit jaar was de Twitter Run gratis, maar volgend jaar wordt er waarschijnlijk een kleine vergoeding gevraagd.

    

Nu alleen nog naar Valkenburg om een paar gratis sokken op te halen.                                         

Wiekentjeweg!

Twee maanden was het warm en droog, maar op de vrijdag dat een delegatie van de loopgroep Meers met hun gezinnen voor een weekendje ontspanning naar de Ardennen reist, is het behoorlijk koel en regent het pijpenstelen. Aangekomen bij “La petite Montagne” te Malmedy worden wij welkom geheten door een unieke Belgische geurmelange van toiletten, riolen en zweetvoeten.

Maar schijn bedriegt! Dit blijkt het begin van een hartstikke gezellig weekend te zijn.

Nadat de schrobber door sanitaire – en andere voorzieningen is gehaald, werd een overheerlijke avondmaaltijd genuttigd. Macaronie met sla, augurken en zilveruitjes stond op het menu. En reken maar dat er van gesmuld werd. Daarna was het tijd om te kienen. Jong en oud deed er aan mee. De kienorganisatie was in handen van Inke en Etienne. Deze laatste ontpopte zich als een heuse “nummeromroeper”. Inke hield als “nummercontroleur” de touwtjes stevig in handen. Er werd om prachtige prijzen gestreden. Een wandklok, schriften, een spiksplinternieuwe WC borstel, een prachtige foute schemerlamp uit 1956 en nog veel meer pronkte op de prijzentafel. Het toeval wilde dat de eerste 10 prijzen door de vaders gewonnen werden, die …even toevallig…aan dezelfde tafel zaten. Liederen als ‘Olé Olé ” en “het is stil aan de overkant..” vulden de ruimte. De kinderen, maar ook een paar moeders en oma’s keken aanvankelijk ietwat gespannen. Naarmate de avond vorderde werden hun gelaatsuitdrukkingen ronduit sip. Al snel snapten de vaders dat het beter was als de kinderen de prijzen mochten uitzoeken. En dat zorgde weer voor breed lachende gezichten al om. Na het kienen was er nog tijd om onder het genot van een borrel een kaartje te leggen of om gewoon wat te kletsen. De jeugd zocht weliswaar de slaapvertrekken op, maar van slapen was vooralsnog geen sprake. Tegen 1.15 uur ’s nachts gingen de laatste “grote mensen” naar de slaapzaal.

Zaterdagochtend verraste ons het weer met een stralende zon. En Cel Thans verraste ons met een stevig ontbijt met spek en ei. Cel heeft daarmee bewezen dat hij ergens de genen van een chef kok in zijn lijf heeft. Na de afwas, waarbij de mannen zich deze keer zeer verdienstelijk toonden, stond een potje voetbal op het programma. Niet zomaar een potje, maar een bikkelharde titanenstrijd tussen de jeugd en de volwassen. De jongelingen lieten zich van hun allerbeste kant zien. Zowel de meisjes als de jongens voetbalden alsof hun leven er van af hing. Wij denken dat het een revanche op het kienen moet zijn geweest, waardoor het vuur in de jeugd aangewakkerd werd. Zelfs echte voetbalcracks als Robert en Richard kregen het er warm van.

Tegen de middag ging, onder de bezielende leiding van Cel, een klassieke bergwandeltocht van start. In het prachtige natuurgebied rondom Chödes valt van alles te zien. Bergen, dalen, stromende beekjes, vogels, bos en heel veel landschapsvormen met bijzonder gesteente. Menig geoloog zou er zijn vingers bij aflikken. Af en toe werd er een pauze ingelast om van de lunchpakketten te genieten. De kinderen waren vooral enthousiast van het water. Hier en daar moesten ze natuurlijk ook even klimmen. De dertigers en veertigers onder ons waren onder de indruk van het uithoudingsvermogen van de kids ………en van de twee oma’s in het gezelschap …..Liesbeth en Els. Naarmate de tocht vorderde sloeg de vermoeidheid toch bij iedereen toe. Ook bij Angel, de enige viervoeter in ons gezelschap. Na zo’n 15 kilometer wandelen in iets meer dan 4 uur was het dan ook goed rusten in de plaatselijke herberg.

Dat vond ook Sandra Blok, want zij heeft samen met haar partner een kleine zoon in Buggy door berg en dal geduwd, getrokken en gedragen.

In de vroege avond werden de barbeques opgestookt. Dat gebeurde “met hindernissen”, want de stroom viel enkele keren uit. Peter en Maurice maakten het vlees gereed. Aan een lange eettafel stilden wij onze honger en dorst met …….du pin, du vin …et boef avec salades et des sauses. Later die avond ontstond er een afwissellende brij van bezigheden. Barcelona klopte Manchester onder de belangstelling van een groepje voetballiefhebbers. Die zaten gespannen naar het “grootbeeldscherm” van de caming TV van Cel te kijken. Boven vielen de eerste kinderen in slaap als gevolg van de lange wandeltocht. Anderen zaten gezellig aan een kopje koffie of een glaasje wijn. En uiteraard werd de dag uitgeluid met een potje toepen. Hoewel Peter vandaag zijn “toeppiek” bereikte door Robert meermaals te kloppen, waren het de heren Dirix en de fam. Blokzijl die het tot het allerlaatst uithielden. De winnaar is bij de redactie niet bekend gemaakt.

Op zondag begon de dag met een grote receptie. Inke Deckers was jarig en dat moest gevierd worden. Er werd gezongen en er was een heus feestontbijt. Bij gebrek aan beter was de stoel van Inke versierd met een bezem, wc papier, bananen en een kleine slinger.

Na het ontbijt werd de accommodatie grondig opgeruimd. Vervolgens vermaakte de jeugd (en een paar grotere lummels, inclusief Lisette) zich nog even op het voetbalveldje. Anderen maakten een laatste korte wandeling. Het weekend werd afgesloten met verjaardagsvlaai van Inke. In de vroege middaguren togen de aanwezige “Loopgroep Meers gezinnen” weer richting Nederland.

Met dank aan de organisatoren!

C’etait merveilleux! Of te wel…het was geweldig!

Klik op ons huisje om de foto`s van het weekend te bekijken in ons fotoalbum:

Peter Claessen.

Wenen 2011

Vrijdag 15 april was het zo ver.

Na weken van trainingen vlogen we naar Wenen.De vlucht verliep voorspoedig en goed.

Zaterdagochtend gingen we het startnummer ophalen en daarna toch maar even kijken waar de finish was.

Lekkere taart gegeten (Sacher) en daarna spaghetti,maar ooohhh wat viel dat slecht. 

De hele avond en nacht diarree en toen kwamen de zenuwen.

Zondagochtend na een licht ontbijt was het zover. Op naar de start.

Klokslag negen uur vertrok ik, één van de 32.000.

 Na een paar kilometers kreeg ik in de gaten dat mijn horloge het niet deed en moest ik puur op snelheid lopen.

Bij negen kilometer stond Jeanne, die me toeriep: “Denk aan je snelheid, je gaat te hard!” Na 26 kilometer stond ze er weer en toen riep ze, dat ik 6 minuten voor lag op het schema. Ze had namelijk ook een bandje om wat Cel had gemaakt. De laatste kilometers moest ik iets inleveren. Ik durfde niet veel te drinken, want mijn maag deed nog altijd raar, maar ik kon het tempo toch nog redelijk volhouden.Tenslotte is alles toch nog goed gekomen, met een tijd waar ik niet van had durven dromen 3.18,19. ‘s Maandags hebben we de hele dag nog vol op genoten van Wenen en op dinsdag zijn we weer naar huis gevlogen.

 Ik had dit niet kunnen waar maken als ik niet zo’n goeie coach had gehad .Cel nogmaals hartelijk dank voor alles wat je voor me gedaan hebt. 

 Op naar de volgende marathon in Amsterdam.

Groetjes Jeff.

“Veni, vidi, vici”

Deze legendarische woorden sprak Julius Caesar in 47 voor Christus in de Romeinse senaat na de gewonnen veldslag bij Zela. “Ik kwam, ik zag, ik overwon!”

Wat meer dan 2000 jaar later staan twee lopers uit het kerkdorpje Meers in het land der Bataven klaar aan de voet van het Colosseum, waar eens de machtige legerscharen van de keizer langs een juichende menigte binnenschreden, om aan hun Maratona di Roma te beginnen. Kunnen zij ook na 42 km en enkele luttele meters zeggen: “Ik kwam, ik zag en overwon.”

De voorbereiding van Paul en Jan was verschillend geweest. Voor Paul was deze verre van optimaal verlopen. Een vijftal weken voor het uur U had hij zijn voorbereiding vanwege een hardnekkige kuitblessure met een drietal weken moeten onderbreken. Dikke pech. Zijn maatje had al zijn geplande trainingen kunnen doen. Voor hem geen excuus om geen goede wedstrijd te lopen. Edoch, een marathon blijft onvoorspelbaar…..

Klokslag negen zet zich de 15.000-koppige menigte in beweging. Jan staat in het vak van de pacers die op 3.45 weggaan. Het is er zo druk dat de ballonnen die de pacers ´vergezellen´een honderdtal meter voor hem uit deinen. Paul is achteraan verzeild geraakt in het vak van de 5-uurlopers i.p.v. de pacegroep van de 4-uurlopers. Zo`n 10 minuten later dribbelen ze over de start. De echte tijd begint te lopen.

In de eerste kilometers voeren hun benen het gesprek met de weg. Hoe voelen ze? Loom? Fit? “Goed,” verklaren ze later. Vanaf het begin zijn beiden op achtervolgen aangewezen. Na een vijftal kilometer slaagt Jan erin de 100 meter achterstand te overbruggen en vooraan aan te sluiten bij de pacers. Paul schuift langzaam naar voren en sluit aan bij de pacers van de 5- uurgroep.

Het parcours voert het ene moment door de stad en dan weer langs de rivier de Tiber. Na 15 km wordt het Sint Pietersplein aangedaan.Uit de luidsprekers klinkt Gregoriaanse muziek. Gelovigen zijn bezig met het vervullen van hun zondagsplicht. Een vreemde ervaring voor de lopers. De jolige muziek van de vele orkestjes langs de kant die plotseling overgaat in gewijde sacrale muziek.

Halverwege de marathon staan de verzorgsters Mieke en Liesbeth klaar met hun toverdrankjes. Volgens beiden was Jan weer te snel gestart. Hij liep twee minuten onder de tijd van pacegroep van 3.45. Zijn 5– kilometertijden liggen rondom de 25.30. Hun voorspelling: ”Dat gaat niet goed komen.”

Paul daarentegen voert op deze plek een pirouette uit. Dit ontlokt bij de verzorgsters, nadat ze hun klokje hebben geraadpleegd de opmerking: “Hij heeft niet hard genoeg gelopen.”

Tien kilometers verder vindt de tweede en laatste verzorging plaats door de verzorgsters. De 5-kilometertijd van Jan is inmiddels opgelopen tot 27 minuten. Achter een of andere Romeinse zuil moet de man met de hamer gestaan hebben. De brouwsels van de verzorgsters hebben niet meer het gewenste effect voor hem. De 5-kilometertijden van Paul blijven nagenoeg gelijk. Rondom de 30 minuten.

Na 3.52.01 bereikt Jan de finish. Plaats 4128 is zijn deel.

“ De laatste 7 kilometer waren verschrikkelijk. Er leek geen einde aan te komen. Een halve kilometer rennen en dan weer 100 meter wandelen. Het schoot niet op. Vaker heb ik gedacht: waar ben ik aan begonnen? Dit doe ik nooit meer. Van de omgeving heb ik niets meer gezien. De Trevi-fontein ben ik als een blinde gepasseerd. Ik ben blij dat ik binnen ben,” aldus het relaas van Jan.

Paul komt na 4.23.43. onder het finishdoek door. In zijn logboek kan hij plek 7483 noteren. “Het is goed verlopen. Dit is mijn laatste marathon,” is zijn conclusie.

‘Veni, vidi, vici!” De jongens uit het land van de Bataven kwamen, zagen en overwonnen de afstand!

Giovanni Comanistini

Gazetta della sport

West Zipfellauf 2011

Zondag 13 maart 2011 vond wederom de West Zipfellauf plaats. Eén atleet van onze loopgroep, Jeff Thiele, gaf daar acte de presence op de halve marathon. Onze Jeff die in de voorbereiding op de marathon van Wenen zit,  schitterde daar met een nieuw p.r. van 1.28.33 en een prachtige tweede plaats in zijn leeftijdklasse. Zelfs een erkende klepper als Wil Pepels wist hij achter zich te laten.

Jeff  gedijt  uitstekend op de schema’s van zijn coach Cel. Het lijkt alsof hij steeds sneller  gaat lopen. Wellicht dat hij in het mooie Wenen straks royaal onder de 3.30 kan lopen. 

T.z.t zullen we jullie hierover informeren.

Jan

Oudejaarsfeest Loopgroep Meers.

Op woensdagavond 29 dec j.l. waren vele lopers van de LGM met aanhang naar de kantine van Havantia gekomen voor het jaarlijkse oudejaarsfeest annex “sportman–van-het-jaar-verkiezing”.

Onze kootsj had met medewerking van zijn rechterhand Etiënne van Mulken gezorgd voor heerlijke hapjes en Lenie en Wim van de kantine zorgden voor de nodige drank. Naast het hoogtepunt van de avond, de uitslag van de onderlinge competitie en de uitreiking van de daarbij behorende beker, werd aan de leden eerst verslag gedaan van de financiële toestand van de loopgroep en had onze kootsj nog een leuk aanbod van de KNAU om een trainerscursus op Papendal te volgen. Volgens mij moet hij dat zeker doen en zien als de Kroon op zijn Werk.

Na een korte maar duidelijke uitleg van Cel werd Willem Duckers naar voren geroepen om de, laten we het van nu af maar zo noemen, Cel Thans wisseltrofee in ontvangst te nemen. Onder luid applaus werd de beker door de trotse eigenaar,voor minimaal 1 jaar,  in ontvangst genomen. Na Willem mocht nog een hele rits mensen aanschuiven voor de huldiging. Er waren vele “nominaties” zoals ; beste verbetering in PR in Nijmegen, beste damesprestatie bij de Sylvesterloop, snelste tijd op de marathon en nog vele andere. Zelf kreeg ik van de Kootsj een bos bloemen voor mijn oeuvre als vaste schrijver voor de Loopgroep. (Wacht maar tot mijn eerste boek uitkomt. grinnik )

Een Speciale onderscheiding ging naar Maurice Peters voor zijn Speziale beitrage von unser korrespondent aus Aachen.

Cel eindigde met het voornemen om met de gehele loopgroep met aanhang, ook de kids, een weekend  naar een kampeerboerderij in Malmedy te gaan. Het klonk allemaal veel belovend en gezien de reacties was er meer dan genoeg animo hiervoor.

Wat nog vermeld dient te worden dat er een wijs besluit was genomen inzake de consumpties tijdens feestavonden als deze; na 10 uur is het rekening man!!

Cel is er in de loop van de tijd achter gekomen dat we nog harder kunnen drinken dan lopen….. EN WE LOPEN BEST HARD !!!!!

Alweer een geslaagde bijeenkomst, op naar een hopelijk gezond en sportief 2011!!

Met Sporrrtieve groet,

Marrrrrt