Geef mij maar Amsterdam, want……….
Dat liedje speelde door m’n hoofd na 42.2 km. Ik had al gezien natuurlijk dat ik hier een pr liep: 3.24.23… ruim anderhalve minuut sneller dan in Rotterdam. Mijn race verliep voorspoedig, geen centje pijn tot aan km 30. Vooral het stuk langs de Amstel was heel mooi. Daarna werd het wat moeilijker, wat ik vooral merkte toen er een heel klein hellinkje was, een stijgingspercentage van slechts 3%. Ik viel helemaal stil. Verder kon ik het tempo ( 12.4 km/h) toch redelijk volhouden. En ja, na 40 km kan niks meer stuk! De weersomstandigheden waren optimaal, al was het behoorlijk koud ‘s ochtends. Een oude trui aan in het startvak en deze 5 minuutjes voor de start weggooien, brengt dan uitkomst.
Wie echt zijn pr verpulverde was natuurlijk Gregor. Hij was dan ook helemaal in de wolken!! Voor de race vertelde hij me nog dat hij bij zijn eerdere marathons en dat nota bene nog wel in New York, Berlijn en Rotterdam steeds na 35 km de man met de hamer tegen kwam. Nou, mooi niet deze keer. Een hele mooie vlakke race: elke 5 km om en nabij de 24 min. De eerste 10 km hebben Gregor en ik samen gelopen, maar bij de drankposten had ik iets meer tijd nodig. Bij mij is dat altijd zo als er iets te drinken valt! Zodoende moest ik telkens even versnellen om weer bij hem aan te sluiten. Daarom besloot ik alleen door te gaan. Ik stapte per ongeluk nog op Gregor’s hiel. Gelukkig had hij niks, maar misschien dacht hij wel vanaf dat moment “ ik moet voor die de Boer blijven!” Zo heb ik dan misschien ook wel mijn steentje bijgedragen aan z’n succes. Gregor dus als eerste van ons drie!! Dik 9 minuten sneller dan in R’dam: 3.23.
Ja, en dan Jeff: zoals gewoonlijk ging hij weer snel van start en na 25 km lag hij nog goed op schema. Hij was zelfs zo snel dat Sjaan en Annemie hem niet hadden zien langs komen bij km 12. Ze vroegen aan mij waar Jeff was. ”Iin ieder gaval niet achter mij,” antwoordde ik. Bij km 30 sloeg echter het noodlot toe voor Jeff. Zijn bovenbenen blokkeerden helemaal. Wat daarna volgde was een martelgang en het spreekt van grote klasse dat Jeff toch nog de marathon heeft uitgelopen. Wat de oorzaak ook moge zijn, te snel gestart, te weinig gegeten, het blijft speculeren. Jeff zat er nogal mee en was teleurgesteld. Toch nog binnenkomen in 3.31 is echt geen schande! Ook dit hoort allemaal bij een Marathon!! Voor Jeff is het nu belangrijk om deze marathon niet door z’n hoofd te laten spoken. Volgende week schrijven we ons in voor Berlijn, en tegen die tijd gaat Jeffer weer met volle moed tegenaan. Sjaan, Annemie en Danielle waren voor ons weer van grote steun. Ik wil hierbij nog even vermelden dat Danielle zelf nog de 8 km heeft gelopen, om daarna weer vlug richting finish te gaan voor Gregor!
Alles bij elkaar genomen was het een heel leuk weekend. Het begon heel voorspoedig. Zaterdag waren we met Jeff en Sjaan aangereisd. Bij de sporthallen Zuid hebben we ons startnummer gehaald en nog wat op de beurs rondgekeken. Bij het Olympisch stadion troffen we Gregor en Danielle die nog een wandeling in het Vondelpark wilden maken. We spraken voor de volgende dag af om 8.30 uur bij het stadion vak S. Iedereen ging toen naar zijn hotel.
Annemie en ik gingen nog op zoek naar een pizzeria zodat ik mijn koolhydraten nog kon bijvullen. Evenwel met een Tom Tom met verouderde kaarten is dat nog niet zo eenvoudig. De pizzeria die we zochten bestond al 4 jaar niet meer. Uiteindelijk toch nog iets gevonden, maar jongens, het valt niet mee als je een menukaart in handen hebt met de lekkerste gerechten en je moet dan voor een ordinair bord spaghetti met wat tomatensaus gaan. En Annemie tegenover me met een pizza quatro stagioni maar smullen. Na het eten nog wat losgelopen en toen alleen nog maar rust en vlak voor het slapen gaan mijn gebakje, een hanenkam gegeten. Ik doe dit altijd voor iedere wedstrijd. Een rare gewoonte, ik weet het!!
Zoals afgesproken waren we zondag allemaal op tijd in het Olympisch stadion.Nadat we een flinke poen van onze vrouwen hadden gekregen, vertrokken we richting startvak. Hier schalde de muziek van wie anders dan André Hazes uit de boxen, heel toepasselijk het “bloed, zweet en tranen”. Jeff wist toen gelukkig nog niet dat deze titel zo van toepassing zou zijn op hem. Uiteraard kippenvel bij het startschot en daar gingen we vol goede moed…………!
Iedereen van de loopgroep Meers bedankt voor jullie support. Mieke bedankt dat we van je intervaltrainingen mochten genieten, en natuurlijk onze coach Cel, die zich weer de moeite had genomen voor ons een individueel trainingsschema te maken.
Amsterdam, jij ook bedankt!!
Willy, Jeff en Gregor.
