Rock ‘n’ Roll Madrid Maratón. ¿El último maráton?
Op de vooravond van de marathon hangt over Madrid een zinderende spanning. Elke Madrileen weet dat het vanavond moet gaan gebeuren. Vanavond staat de el Clásico op het programma. De Koninklijken spelen vandaag één van de belangrijkste wedstrijden van het jaar. Als ze vanavond winnen op het veld van hun aartsrivaal Barcelona dan zijn ze met een voorsprong van 7 punten zo goed als zeker van de landstitel.
Ik lig op bed op bed en mijmer een beetje over morgen. Op de achtergrond hoor ik een oorverdovend getoeter van rondrijdende auto’s . Op één van de vele pleinen die de stad rijk is, schreeuwen Madrilenen hun geluk uit. Als Barcelona nog enige hoop zou mogen hebben op de landstitel, dan is dat nu wel duidelijk. Madrid heeft in het hol van de leeuw gewonnen en zal afsteven op de zoveelste nationale titel.
Eén ding is zeker: morgen zal ik niet winnen, maar wellicht ligt er wel een goede marathon in het verschiet.
Na een vroeg ontbijt gaan Liesbeth en ik tegen kwart over acht naar de start. Het is fris met ongeveer 8 graden, maar om te lopen een prima weertje. Aan de start is het een gemoedelijk sfeertje. Niemand die je controleert in welk vak je moet gaan staan. Lopers drentelen rond of maken nog een laatste praatje met een collega. Tot mijn stomme verbazing hoor ik ineens iemand op me roepen. “Hoi, Jan!”. Het is Johan Visschers van loopgroep Elsloo. Wat een toeval: een bekende loper tegen het lijf lopen in een groep van 20.000 vertrekkers.
Klokslag negen uur gaan Johan en ik onder het toeziend oog van Christoffel Columbus, die vanaf zijn sokkel midden op het plein op ons toekijkt, op weg. Over een brede Avenida leggen we onze eerste kilometers vals plat af. Mijn eerste gesprek met de weg voelt goed aan. Johan geeft al snel aan dat het vandaag niet zijn dag gaat worden. Ik heb geen zin om alleen door te lopen en besluit met Johan de weg te vervolgen. Als we deze snelheid kunnen volhouden dan moet een tijd van rond de 3 uur 45 tot de mogelijkheden behoren. Naarmate de wedstrijd vordert, zien we de op de temperatuuraanduidingen bij de bushaltes langs de weg de temperatuur langzamerhand oplopen. Halverwege het parcours al ongeveer 15 graden. We liggen dan nog mooi op een schema van 3 uur 45. Mijnerzijds is bij een dikke eik het moment aangebroken voor een sanitaire stop. Johan krijgt van mij de boodschap mee om door te lopen en rechts te houden. ” Ik haal je wel weer in!”. Edoch, ik heb Johan niet meer teruggevonden in de meute en van inhalen was geen sprake.
Mijn weg vervolgend zonder Johan krijg ik wat meer oog voor de omgeving. Opvallend zijn de vele standbeelden op en langs het parcours. Schoonmakers zijn bij elke drankpost aanwezig om de halflege en lege flesjes gelijk op te ruimen. Voor de lopers is dit wel erg prettig: je struikelt niet over de flesjes. Overal orkestjes langs de weg met hun opzwepende rock and roll muziek. Bij kilometer 30 voel ik me weliswaar niet meer geheel okselfris, maar toch de beentjes en het koppie weigeren nog steeds geen dienst.
Aan kilometer 34 zie ik, of is het een droom, achter een plataan een man staan. Is het ‘el hombre con el martillo’? Ik druk de gedachte weg en probeer hem voor te blijven. Vergeefse moeite. Hij is sneller dan ik. De benen schieten vol, de snelheid neemt af en ik weet dat de laatste 8 kilometers nog lange kilometers zullen worden. Ik probeer me een beeld te vormen van 8 kilometers ( drie rondjes Maasband) om mezelf moed in te spreken. Dat moet toch te doen zijn! IJdele hoop. In de laatste 8 kilometer geef ik nog een kwartier toe op de begeerde tijd. Na 4 uur draai ik het Parque del Retiro (een schitterend park) binnen en onder luid applaus bereik ik één minuut en enkele seconden later la meta. Johan was ondertussen al een drietal minuten binnen.
Terugkijkend ben ik blij dat ik deze marathon tot een goed einde heb gebracht. Het waren een paar mooie dagen in Madrid. Een minpuntje is de gerealiseerde tijd. Na de serieuze voorbereiding had ik toch wel iets meer verwacht. Een marathon blijft echter een ongewis avontuur… Wellicht dat er nog een herkansing volgt. Het moet toch beter kunnen!!